Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Φίλοι μου, καλή σας ημέρα,
γεμίσαμε ψέματα, σιχάματα!
Δυστυχώς, υπάρχουν στιγμές που η καθημερινότητα σε απογοητεύει, σε προσγειώνει ανώμαλα. Όλοι πλέον κοιτάμε τη βόλεψή μας, τίποτα άλλο. Τη δουλίτσα μας να κάνουμε και δεν κουρεύονται.
Θα πατήσω επί πτωμάτων, θα κινήσω γη και ουρανό, αρκεί να «πετύχω».
Και όταν αυτή η πρακτική, εφαρμόζεται από άτομα που συμμετέχουν στα κοινά, τότε … άντε καληνύχτα.
Και ενώ προβληματίζεσαι με τα παραπάνω και ακούς και την αγαπημένη που έχει ανακαλύψει την αλληλογραφία σου με τη Σοφία Λόρεν, στην εποχή του ελληνοιταλικού πολέμου, ξαφνικά σαν αστραπή, σαν κεραυνός, σαν μπιφτέκι σε πεινασμένο, …
Χοντρούλη, ξύπνα. Σήκω!
Ποιος είναι, δεν σε βλέπω καθαρά. Δεν είσαι οπαδός της καθαρής εξόδου;
Ακόμα, δεν με κατάλαβες; Ο Παύλος σου είμαι, ο δικός σου Παύλος.
Παύλο μου, εσύ!
Και ξαφνικά σηκώνεσαι, ανεβαίνεις, αισθάνεσαι αλλιώς, ανθοβολείς, λάμπεις!
Τι κάνεις, πως είσαι;
Να εδώ παρέα, με τον Άγιο Πέτρο, απολαμβάνουμε το τσιπουράκι μας και ακούμε και Τσιτσάνη. Ρε παλάβωσες, τι ρωτάς.
Παύλο, δεν φαίνεσαι καλά. Κλαις; Τι συνέβη;
Να, με φώναξε ο Άγιος και μου είπε. Έλα να σε πάω ένα περίπατο, να δεις και να ακούσεις, τι γίνεται στον άλλο κόσμο.
Και καθώς πηγαίναμε, άκουσα ένα τύπο, νομίζω Ζάεφ, τον λέγανε να ισχυρίζεται.
Συμφωνήσαμε με τους Έλληνες.
Πρόκειται για μία συμφωνία, την καλύτερη και πιο δίκαιη ευκαιρία για τους πολίτες της «Μακεδονίας».
Δεν κατάλαβα, τι έλεγε, άλλο πράγμα οι Έλληνες και άλλο οι Μακεδόνες;
Παύλο, μην στενοχωριέσαι. Λείπεις χρόνια και τα πράγματα, έχουν αλλάξει. Τότε, σε όλα τα ελληνικά σπίτια της Μακεδονίας ήταν κρεμασμένη η φωτογραφία σου, η φωτογραφία του καπετάνιου Παύλου Μελά, τώρα ίσως να υπάρχει κανά δισκάκι, με άσματα του Ζαφείρη Μελά!
Μα δεν είναι μόνο αυτό. Εκείνος ο τύπος, συνέχιζε και έλεγε:
η συμφωνία εγγυάται το δικαίωμα να επιλέγουμε ως «Μακεδόνες». Όχι άλλες διαμάχες. Σύμφωνα με το άρθρο 7, η «μακεδονική» ταυτότητα περιγράφει τα εδάφη μας, τη γλώσσα, τους ανθρώπους, όλα τα χαρακτηριστικά, με τη δική τους ιστορία, πολιτισμό και κληρονομιά και επίσης σύμφωνα με το άρθρο 1 η επίσημη γλώσσα της χώρας μας είναι η «μακεδονική», που μεταφράζεται σε όλες τις γλώσσες, χωρίς υποσημειώσεις για περαιτέρω εξηγήσεις.
Σε παρακαλώ φίλε μου, εξήγησέ μου για ποια συμφωνία μιλάνε.
Παύλο μου, πρόσεξε.
Ξαφνικά μία ημέρα, μας είπανε ότι θα πάνε στις Πρέσπες για να υπογράψουνε, μία συμφωνία με τα Σκόπια. Μαζευτήκανε, σαν να πηγαίνανε σε πάρτυ γενεθλίων, ο ένας ο δικός μας φορούσε καπέλο καουμπόικο, ο άλλος γελούσε και αισθανότανε σαν να είναι σε γάμο και ο άλλος ο δικός τους, του φόρεσε και μία γραβάτα στο λαιμό.
Ευχηθήκανε και χρόνια πολλά στον γέρο Αμερικάνο, τα ήπιανε, τραγουδήσανε και εμείς, τα είχαμε χαμένα και κλαίγαμε.
Όχι όλοι. Οι περισσότεροι, το συμφέρον τους και την κονόμα τους. Εμείς να είμαστε καλά, …
Είχα πάρει φόρα και συνέχιζα, ώσπου κάποια στιγμή, άκουσα τον καπετάνιο να φωνάζει. Μα τι λες. Για τη Μακεδονία δόθηκαν εκατοντάδες μάχες για το ποιος θα επικρατήσει. Πολλοί Έλληνες, στρατιωτικοί αλλά και απλοί άνθρωποι, έχασαν τη ζωή τους στις μάχες αυτές. Αίμα πολύ αίμα και πόνος, ατελείωτος πόνος.
Κοίταξε Παύλο, μην μας παρεξηγείς. Έχουμε προβλήματα. Ο σύγχρονος νεοέλληνας, έχει μάθει αλλιώς και ξαφνικά άρχισε να χρωστά, δεν μπορεί να πάει ταξίδια, του κόβουνε τα γούστα, άστα που να στα λέω και τι να καταλάβεις.
Τι να καταλάβω ορέ. Με δουλεύεις; Τι γούστα και ανέσεις με αραδιάζεις.
Ξέρετε τι ζωή άφησα εγώ και επέλεξα να ζω σε άθλιες συνθήκες, να συμπάσχω, να παρηγορώ και να εμψυχώνω τους τυραννισμένους Έλληνες από χωριό σε χωριό.
Η μόνη αγωνία που είχα ήταν πότε θα φθάσουν όπλα, από τις αθηναϊκές πατριωτικές οργανώσεις.
Μπορείς ρε μπουλούκο μου, να φανταστείς την κατάστασή μου την ψυχική.
Να νοσταλγώ τον ήσυχο και γλυκύ οικογενειακό βίο, αλλά ταυτόχρονα να πρέπει να μείνω στον άγριο βίο, των απάτητων βουνών της Μακεδονίας και να αισθάνομαι ότι θυσιάζομαι;
Τα παράτησα όλα, γυναίκα, παιδιά, καριέρα και …» δεν υπήκουσα παρά εις μίαν ιδέαν, να φανώ χρήσιμος εις τον πλησίον και εις τον τόπον μου».
Αυτή ήταν όλη μου η φιλοδοξία. Να υπηρετήσω την πατρίδα με εντιμότητα και να πεθάνω για αυτήν. Καμία δυσκολία δεν με σταματούσε. Δεν υποχωρούσα σε κανένα εμπόδιο.
Και μέχρι πριν λίγο καιρό, πίστευα ότι κάτι είχα κατορθώσει. Χαλάλι η θυσία τόσων ελλήνων έλεγα. Φαίνεται πως έκανα λάθος.
Όχι Παύλο μου, μην το λες αυτό. Με βάση την συμφωνία, η σημαία μας και τα σύμβολά μας, εξακολουθούν να υπάρχουν. Ο ύμνος μας δεν αλλάζει, ούτε το εθνόσημο.
Και το σπουδαιότερο. Με βάση την συμφωνία ενισχύεται η πολιτιστική συνεργασία μεταξύ «Μακεδονίας» και Ελλάδας στις τέχνες, τον χορό, τον κινηματογράφο, τη μουσική, το θέατρο και τον αθλητισμό. Ενισχύεται, επίσης η συνεργασία των δύο χωρών στη μάχη ενάντια στο οργανωμένο έγκλημα, την τρομοκρατία και το οικονομικό έγκλημα.
Ντροπή σας παλιό ξεφτίλες. Ανθρωπάκια του εγώ και τίποτα παραπάνω.
Γιατί με ξεχάσατε;
Γιατί με προδώσατε;
Τι κακό σας έκανα;
Μας έκανες, φίλε μου Παύλο. Μοναδικέ μας Παύλο. Δικέ μας Παύλο.
Αντί να κάθεσαι και να παίζεις το κομπολόι σου και να πίνεις το καφεδάκι σου, επέλεξες να ξαπλώσεις κάτω και αντί να γελάς, να ψιθυρίζεις και πότε να λες «…πονώ» και πότε να λες «…σκοτώστε με» και πότε να φωνάζεις τα ονόματα των παιδιών σου, Μίκη και Ζωή.
Μας έκανες κακό Παύλο, γιατί άφησες την τελευταία σου πνοή, όχι σε πολυτελή αίθουσα, αλλά επάνω στη διψασμένη, για αίμα ηρώων Ελληνική γη..
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΑΤΡΙΔΑ!
