-Πληροφορίες για δύο κρούσματα ιού του δυτικού Νείλου,
από τον Διευθυντή της Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Βέροιας, Χρήστο Κούτρα
Όπως είναι γνωστό σε όλους μας, το καλοκαίρι είναι μία εποχή, κατά τη διάρκεια της οποίας τα τσιμπήματα από έντομα είναι ένα καθημερινό φαινόμενο. Από τσίμπημα κουνουπιού έως και τσίμπημα μέδουσας, ο πόνος, αλλά και η φαγούρα – πολλές φορές- είναι επώδυνα και ενοχλητικά. Τα έντομα τσιμπάνε, αρχικά, για δύο λόγους. Για να τραφούν με το αίμα μας, το οποίο τούς είναι απαραίτητο για την ανάπτυξη ή για την αναπαραγωγή τους και δεύτερον για να αμυνθούν με τα στοματικά μόρια ή το κεντρί τους επειδή αισθάνονται απειλή.
Το τσίμπημα, όμως, ιδαίτερα του κουνουπιού, μπορεί πολλές φορές να είναι πιο «ύπουλο». Αυτό το αναφέρουμε, διότι στο Γενικό Νοσοκομείο Βέροιας είχαμε δύο κρούσματα του ιού του δυτικού Νείλου, το ένα εκ των οποίων είναι επιβεβαιωμένο, ενώ το δεύτερο ερευνάται. Στη ραδιοφωνική εκπομπή «Πρωινές σημειώσεις» της Σοφίας Γκαγκούση, στον ΑΚΟΥ 99.6, φιλοξενήθηκε τηλεφωνικά ο δημοτικός σύμβουλος, γιατρός και Διευθυντής της Παθολογικής Κλινικής του Νοσοκομείου Βέροιας, κ. Χρήστος Κούτρας. Ο κ. Κούτρας ενημέρωσε για τον ιό του δυτικού Νείλου και έδωσε τις απαραίτητες πληροφορίες, τόσο για την πρόληψη, όσο και για την αντιμετώπισή του. Αρχικά, όπως ανέφερε, μπορεί κάποιες χρονιές να μην έχουμε καθόλου κρούσματα, κι άλλες, όταν έχουμε νευρολογικά συμπτώματα (π.χ. οξεία μηνιγγίτιδα ή εγκεφαλίτιδα), τότε να θορυβούμαστε. Από όσους μολύνονται από τον ιό του δυτικού Νείλου, το 80% δεν παρουσιάζει συμπτώματα, ενώ το 20% εμφανίζει πυρετό κι ελάχιστα συμπτώματα. Το ποσοστό το οποίο έχει οξέα νευρολογικά συμπτώματα ανέρχεται στο 0,5 -1 % και παρουσιάζει αυξημένη θνητότητα.
«Δεν υπάρχει θεραπεία για τον ιό. Έγιναν κάποιες προσπάθειες για δημιουργία εμβολίου, οι οποίες, όμως, δεν κατέληξαν κάπου», σημειώνει ο κ. Κούτρας, ενώ τονίζει ότι ο ιός δεν προσβάλλει μόνο ανθρώπους, αλλά και ζώα, όπως τα πουλιά και τα άλογα. Τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο συγκεκριμένος ιός είναι διανοητική σύγχυση, έντονος πονοκέφαλος με διαταραχές συμπεριφοράς και εμετός. Όταν τα συμπτώματα αυτά είναι ανεξήγητα κι ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες, πρέπει οπωσδήποτε να αποκλείσουμε τη λοίμωξη.
Μέτρα πρόληψης
Ο συγκεκριμένος ιός μεταδίδεται μόνο μέσω του τσιμπήματος από θηλυκό μολυσμένο κουνούπι και όχι από άτομο σε άτομο ή μέσω της κοινωνικής επαφής.
Ο κ. Κούτρας παρουσίασε μία σειρά από μέτρα, τα οποία αποτελούν πρόληψη του ιού. Αρχικά, πρέπει να μειώνουμε τα σημεία όπου αποθέτουν τα αυγά τους τα θηλυκά κουνούπια, όπως επίσης να κουρεύουμε το γρασίδι, τους θάμνους και τις φυλλωσιές. Πρέπει, επίσης, να απομακρύνουμε το στάσιμο νερό και να προτιμούμε να ποτίζουμε το πρωί και όχι το βράδυ. Καλό είναι να χρησιμοποιούμε τα σχετικά εντομοκτόνα και εντομοαπωθητικά και να τοποθετούμε τους λεγόμενους κίτρινους λαμπτήρες στους εξωτερικούς χώρους, διότι απομακρύνουν τα κουνούπια. Οι υδροροές πρέπει να καθαρίζονται, όπως και τα κανάλια, τα φρεάτια και οι βόθροι, όπου μαζεύονται τα κουνούπια, καθώς είναι γνωστό ότι εκεί μέσα υπάρχουν νερά που είναι πλούσια σε οργανικά υπολείμματα και «τραβάνε» τα κουνούπια.
«Κάνουμε ό,τι μπορούμε, ώστε να μη μας τσιμπήσουν τα κουνούπια, κι έτσι έχουμε μικρότερες πιθανότητες να νοσήσουμε. Είναι πολύ χαμηλό το ποσοστό, αλλά έστω κι αυτό πρέπει να το μειώσουμε. Δεν είναι κάτι για το οποίο πρέπει να θορυβηθούμε, αλλά καλά είναι να πάρουμε προληπτικά κάποια μέτρα. Σίγουρα δεν μπορούμε να τα εξαλείψουμε 100%. Κάνουμε, όμως, ό,τι μπορεί ο καθένας στο περιβάλλον του, χωρίς φόβο», δηλώνει ο κ. Κούτρας, εφιστώντας την προσοχή των πολιτών.
Τσιμπήματα εντόμων
Γενικότερα, πάντως, όσον αφορά στα τσιμπήματα εντόμων, αφού αντιληφθούμε ότι κάτι μας έχει τσιμπήσει, πρέπει να καθαρίσουμε πολύ καλά τη συγκεκριμένη περιοχή με νερό και σαπούνι, ενώ εάν μας «τρώει», μπορούμε να βάλουμε λίγο πάγο τυλιγμένο σε ύφασμα ή πετσέτα, αμμωνία ή αντιισταμινικό τζελ. Στην περίπτωση που η ώρα περνάει και το τσίμπημα επιμένει, πονάει ή κοκκινίσει έντονα, πρέπει να αναζητήσουμε επειγόντως ιατρική συμβουλή, ακόμα και σε περίπτωση εμφάνισης αναίτιου πυρετού μέσα στις επόμενες ημέρες.
Εάν μας τσιμπήσει σφήκα ή μέλισσα, το κεντρί μπορεί να έχει παραμείνει μέσα στο δέρμα. Εάν το βλέπουμε, προσπαθούμε να το βγάλουμε με μία καρφίτσα ή ένα τσιμπιδάκι φρυδιών, χωρίς όμως να το πιέσουμε, γιατί θα ελευθερωθεί περισσότερο δηλητήριο στην πληγή. Στη συνέχεια, πλένουμε πολύ καλά την περιοχή του τσιμπήματος με νερό και σαπούνι και βάζουμε πάγο τυλιγμένο και πάλι σε πετσέτα σε περίπτωση πρηξίματος. Αποφεύγουμε όλα τα γιατροσόφια και σε περίπτωση επιδείνωσης καλούμε το γιατρό.
Αν είμαστε …. «γλυκοαίματοι» και παρουσιάζουμε αλλεργία στα τσιμπήματα εντόμων, υπάρχει περίπτωση να εμφανίσουμε τα εξής συμπτώματα: φαγούρα, εξανθήματα, ωχρότητα, πονοκέφαλο, κρύο ιδρώτα, εμετό, ρίγη, πτώση της αρτηριακής πίεσης, δύσπνοια, απώλεια αισθήσεων, καρδιοαναπνευστική ανακοπή.
Σ’ αυτή την περίπτωση (Θεός φυλάξοι!), αναζητούμε επειγόντως τη βοήθεια του γιατρού μας, γιατί το οίδημα που αναπτύσσεται από το τσίμπημα μπορεί να φράξει τις αεροφόρες οδούς και να κινδυνεύσουμε από ασφυξία. Αν, από την άλλη μεριά, είμαστε μπροστά σε ένα τέτοιο συμβάν και θέλουμε να προσφέρουμε βοήθεια, βάζουμε το άτομο να ξαπλώσει, έχοντας το μέλος με το τσίμπημα ακίνητο και σε χαμηλότερο επίπεδο από την καρδιά. Αν υπάρχει ακόμη κεντρί στο δέρμα, προσπαθούμε να το αφαιρέσουμε με προσοχή. Επίσης, αν το άτομο παρουσιάσει αλλεργική αντίδραση στο τσίμπημα και το γνωρίζει, ανζητάμε την ένεση αδρεναλίνης που πιθανώς φέρει μαζί του και την χορηγούμε. Τέλος, φροντίζουμε έτσι ώστε το θύμα να είναι ζεστό και να νιώθει άνετα.
Ένα ακόμη συχνό φαινόμενο του καλοκαιριού είναι το «τσούξιμο» της τσούχτρας ή της μέδουσας. Στην προκειμένη περίπτωση, ρίχνουμε στην περιοχή με το τσίμπημα θαλασσινό νερό και χρησιμοποιούμε στη συνέχεια αλοιφή για τα τσιμπήματα ή αμμωνία, ενώ με λίγο πάγο τυλιγμένο σε πετσέτα, ο πόνος και το κάψιμο υποχωρούν σύντομα.
Παρόλα αυτά, το πιο ενοχλητικό από όλα, είναι να κάνεις το μπάνιο σου αμέριμνος στη θάλασσα και να πατήσεις αχινό…. Τι κάνουμε τώρα; Η διάθεση έπεσε κατακόρυφα και… πονάει! Απλώνουμε βαζελίνη στο πονεμένο σημείο (αν δεν έχουμε, λίγη κρέμα σώματος ή γαλάκτωμα) και περιμένουμε να μαλακώσει η περιοχή ώστε να μπορέσουμε να αφαιρέσουμε τα αγκάθια με ένα τσιμπιδάκι φρυδιών. Στη συνέχεια, αποστειρώνουμε το σημείο με οινόπνευμα ή οξυζενέ κι αν ο πόνος επιμένει, κάνουμε ποδόλουτρα με δροσερό νερό.
Αυτές είναι μερικές χρήσιμες συμβουλές σε περίπτωση που ένα τσίμπημα σας «χαλάσει» τις διακοπές- και όχι μόνο. Σημειώνουμε ότι πρέπει να προσέχουμε για να έχουμε και γι’ αυτό η πρόληψη είναι η καλύτερη αντιμετώπιση. Τέλος, δεν παίρνουμε πρωτοβουλίες από μόνοι μας, επιχειρώντας διάφορα γιατροσόφια, αλλά εάν το τσίμπημα επιμένει και χειροτερεύει, απευθυνόμαστε στο γιατρό μας και μόνο.
Έλλη Πολάκη
