Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Φίλοι μου, καλή σας ημέρα,
ανοίγουμε την πόρτα μπαίνουμε στην μεζονέτα μας, σας έχω πει είναι πενταόροφη, ένας όροφος για κάθε πόδι, ένας για κάθε χέρι και ένας (ταράτσα ολόκληρη), για την ατελείωτη κορμάρα μου!
Γιατί άργησες μπαμπάκο;
«Βρήκα» στο διαδίκτυο τραγούδια Βασίλη Καρρά, Άτζελα θεά και ξεχάστηκα.
Θυμήθηκα τα παλιά, εσύ Καμάρα και εγώ Πολυτεχνείο και η ώρα πέρασε!
Α, βλέπω θυμάσαι ακόμη το στήσιμο που μου είχες κάνει, κύριε του πολυτεχνείου.
Μισή ώρα και βάλε, περίμενα, φώναξε το αμόρε!
Ρε, αγάπη μου, θυμάσαι που με είχες «στήσει» και εμένα γύρω στην ώρα, στην πλατεία του Αριστοτέλη!
Ε, και τι έγινε. Είχες ξεροσταλιάσει, από το περίμενε; Δεν θυμάμαι να είχες ενοχληθεί, ιδιαίτερα;
Ήλθα και σε βρήκα να κολυμπάς μέσα στις σάλτσες και στις μουστάρδες!
Και είχες και το θράσος να μου πεις, αγάπη μου εγώ έφαγα, δεν πάμε για κανά παγωτό!
Ωχ, είπα από μέσα μου, η συνέχεια προβλέπεται μάλλον, ύπνος με θέα τα αστέρια!
Δε μου λες, εξυπνάκια, εσύ που τα θυμάσαι όλα, που είναι η βέρα σου!
Ο Μήτσος ο καημένος, άρχισε να χοροπηδά, προσπαθώντας να με προειδοποιήσει για κάτι, αλλά ήταν αργά πλέον!
Ρε μωράκι μου, έχεις δει πως έχει γίνει το δάκτυλό μου, σα βατραχοπέδιλο είναι, που να χωρέσει εδώ η βέρα.
Μαμάκα, εδώ είναι, ο μπαμπάς στο συρτάρι του την έχει, μη σου πω και στο μαξιλάρι του, είπε ο Μητσάρας (αυτό το παιδί, τελικά, βαδίζει στο σωστό δρόμο!).
Δώσε την, αγόρι μου, στον μπαμπάκα!
Ωχ, είπα φωναχτά, καλύτερα στον οδοντίατρο για εξαγωγή!
Για δες χοντρούλη μου, που άρχισες και να θυμάσαι, τι γράφει η βέρα, από μέσα.
Το «καψόνι» είχε ξεκινήσει.
Ρε μωρό μου, εγώ με γυαλιά και δε βλέπω.
Να δεις!
Η αλήθεια είναι φίλοι μου, ότι υπάρχει ημερομηνία γνωριμίας χαραγμένη, αλλά έλα που δεν είδα καλά το 1994 και είπα 1941!
Όπως καταλαβαίνετε η συνέχεια περιείχε βία, πολύ ξύλο και ύπνο στο ύπαιθρο!
Και αφού μιλάμε για βία και ξύλο, ας πληκτρολογήσουμε και λίγες γραμμούλες, για τη βία που ασκήθηκε στο δήμαρχο Θεσσαλονίκης, έναν … ιδιαίτερα έξυπνο άνθρωπο!
Μία εβδομάδα τώρα και ο κακός χαμός συνεχίζεται, στο διαδίκτυο και στα μέσα μαζικής αυτοκτονίας!
Βγήκανε από τις «τρύπες» τους όλοι οι «δημοκράτες» ή μάλλον καλύτερα όλα τα φασισταριά!
Βέβαια πριν συνεχίσω, επειδή οι λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους, είμαι εναντίον της βίας κόκκινης ή μαύρης, όχι επειδή αυτό επιβάλλεται να πω, αλλά εκ φύσεως.
Ποτέ δεν συμπάθησα τη βία. Είναι κάτι που ποτέ δεν με πήγαινε και δεν το πήγαινα.
Θα έχετε καταλάβει ότι προτιμώ το γέλιο από το ξύλο!
Πως θα μπορούσε άλλωστε ένα άτομο με τα δικά μου κυβικά να είναι υπέρ της βίας.
Τι να παρουσιάσει τους τρικέφαλους, τα τρία μπράτσα, τα πέντε πόδια (για να κλωτσάω καλύτερα είπε ο κακός ο λύκος!), τις πλάτες, τι…, εκτός από τους πλουσιοπάροχους κοιλιακούς!
Προτιμώ να λύνω τις διαφορές μου, αγκαλιά με ένα ταψί σάμαλι!
Εξάλλου, το λένε και τα ζώα, συγνώμη τα ζώδια.
Οι τοξότες χρησιμοποιούν το λόγο όταν είναι θυμωμένοι.
Αν τους εξοργίσεις, θα σε διαγράψουν αμέσως, τόσο από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, όσο και από την πραγματική ζωή. Τόσο απλά, εκτός εάν προκύψει η δωροδοκία του μεζέ!
Και αφού ξεκαθαρίσαμε με την εισαγωγή, περνάμε στο κυρίως πιάτο.
Τις αντιδράσεις, τα ψηφίσματα, τις πορείες συμπαράστασης, από ποιους άραγε;
Από τους φασίστες που υποκρίνονται τους δημοκράτες.
Τι πειράζει άλλωστε, αφού ζούμε και αναπνέουμε στη χώρα που είσαι ότι δηλώσεις.
Για παράδειγμα, πιστεύεις ότι μοντέλο δημοκρατίας, όπως λέμε μοντέλο ανάπτυξης, είναι η «δημοκρατία της Βενεζουέλας», στην οποία γίνονται εκλογές χωρίς την αντιπολίτευση και δεν είσαι φασίστας επειδή από μόνος σου βαπτίσθηκες «δημοκράτης»!
Και μάλιστα ο «δημοκράτης», ο σύμβουλος του Αλέξη, σύντροφος Κουτσονίκας, αναρωτήθηκε με ανάρτηση - δήλωση βόμβα: «δεν φτάνει να καταδικάσουμε τον φασισμό. Δεν φτάνει να καταδικαστεί ο φασίστας. Πρέπει παράλληλα να απαντήσουμε αν επιτρέπεται να μεγαλώνει παιδί αυτός ο φασίστας γονέας που επιτίθεται στον δήμαρχο;».
Μπορεί να το μεγαλώσει, όπως ακριβώς μπορεί ένας ηλίθιος, ένας βλάξ, ένα ομόφυλο ζευγάρι, ένας «ανήθικος», κάποιος δηλαδή αρνητής στράτευσης, αλλά όχι αρνητής είσπραξης δημοσίου χρήματος, με τη μορφή φυσικά της μισθοδοσίας, για να μην παρεξηγηθούμε κιόλας!
Και δε μου λέτε ορέ ευαίσθητοι «δημοκράτες», όταν χτυπηθήκανε οι:
Χατζηδάκης, Παπούλιας στη Θεσσαλονίκη, Γεωργιάδης, Κουμουτσάκος, Βαρουφάκης, Άγγελος Συρίγος στα πανεπιστήμια, μία φορά το εξάμηνο, Βενιζέλος, Πάγκαλος, Λοβέρδος, …που είχατε πάει, σε ποιες τρύπες, είχατε κρυφτεί.
Το ξύλο σε αυτούς ήταν καλό, σας άρεσε, εάν όχι γιατί δεν το καταδικάσατε, γιατί δεν κάνατε πορεία συμπαράστασης, ή μήπως επειδή ο Χατζηδάκης, είναι καραφλός, δικαιολογείται η βία;
Είσαι στο γραφείο σου, εργάζεσαι, σε πνίγουν τα χρέη και μπουκάρουν οι Ρουβίκωνες, τα κάνουν γυαλιά καρφιά και ούτε γάτα, ούτε ζημιά. Πρόκειται για ακτιβιστές.
Όταν τη βία τη διακρίνεις σε μαύρη και κόκκινη, τότε είσαι ένας απλός φασίστας του κερατά, όπως λέει ο απλός λαουτζίκος!
Και επειδή δεν πρέπει να ξεχνάμε, ας δούμε και μερικές παλαιές λάιτ δηλώσεις του άρχοντα της Θεσσαλονίκης:
«το να λέμε ότι η Μακεδονία είναι ελληνική, είναι επιθετική ενέργεια. Δεν είναι ελληνική, πώς να το κάνουμε. Αυτά τα λένε ηλίθιοι και αμόρφωτοι. Είναι σάχλα»,
«αν συμφωνήσουμε σε κάποιο όνομα, θα πρέπει να αλλάξουμε κι εμείς το όνομα του αεροδρομίου Μακεδονία και του σταθμού των λεωφορείων. Οι τουρίστες μπερδεύονται και νομίζουν ότι βρίσκονται στη Μακεδονία, δηλαδή στα Σκόπια»,
«δεν θα ήθελα να είναι ο Μέγας Αλέξανδρος στην Αμφίπολη»,
επίσης αναφέρθηκε σε ιεράρχη και είπε ότι «πρέπει να φάει ξύλο»,
καθώς επίσης για χοντρό πολιτικό «τον χοντρό δεν τον πάω – αν τον δω κρεμασμένο, δεν θα κόψω το σκοινί»
Και ερωτάστε κύριοι δημοκράτες του τίποτα, η παραπάνω πολιτική βία είναι επιτρεπτή, σε τι βοηθά!
Με το να κρύβεται ένα πρόβλημα κάτω από το χαλί, δε σημαίνει ότι λύθηκε κιόλας.
Με το να λέμε ότι πάντα φταίνε οι άλλοι, τα προβλήματα θα οξύνονται και τα φαινόμενα βίας, δυστυχώς, κάποια στιγμή θα ξεφύγουνε και αυτό γιατί, αρνούνται οι επαγγελματίες της πολιτικής, να δούνε την πραγματικότητα.
Ο κόσμος είναι θυμωμένος, οργισμένος, τι δεν καταλαβαίνετε.
Έχει απωλέσει προ καιρού την πίστη του στα κόμματα. Δεν ψηφίζει θετικά, αλλά αρνητικά, δηλαδή ο Κυριάκος θα ψηφιστεί όχι από επιθυμία, αλλά επειδή επιθυμεί να τιμωρήσει τον σουλτάνο της χώρας!
Με απλά λόγια, προσπαθώ να σου πω ότι κάτω από συνθήκες φτωχοποίησης και ανέχειας ο λαός απελπίζεται και ο θυμός του μπορεί να εκφραστεί τυφλά και προς όλες τις κατευθύνσεις!
ΥΓ.
πριν από καιρό είχα πει σε λεπτό φίλο και όχι χοντρό. Τα οικονομικά με κάποιο τρόπο θα διορθωθούνε, τα εθνικά όμως όχι. Δυστυχώς ετούτη την ώρα, φαίνεται πως ολοκληρώνεται η προδοσία της πατρίδας του Παύλου Μελά!
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΑΤΡΙΔΑ!
