Της Χρύσας Μπέκα, Ψυχολόγου – ψυχοθεραπεύτριας
«Η ΤΡΕΛΑ και η ΛΟΓΙΚΗ είναι πρώτες ξαδέρφες. Κατοικούν στο ίδιο σπίτι, σε διαφορετικά δωμάτια. Στο δωμάτιο της Τρέλας δεν υπάρχουν παράθυρα, δεν υπάρχουν καθρέπτες, δεν υπάρχουν μνήμες, επικρατεί ακαταστασία, όμως δεν υπάρχει μοναξιά. Η Τρέλα σέρνει τα κουρέλια της και τα αχτένιστα μαλλιά της με περίσσια αξιοπρέπεια. Δεν την ενδιαφέρει τι γίνεται έξω στον κόσμο. Μιλάει ώρες ατελείωτες με τους τοίχους θεωρώντας τους φίλους της. Είναι οι φίλοι της – νοιώθει ευτυχισμένη!!
Στο δωμάτιο της Λογικής υπάρχουν παράθυρα, υπάρχουν καθρέπτες, υπάρχουν μνήμες, επικρατεί τάξη, καμιά φορά όμως υπάρχει μοναξιά. Η Λογική, καλοντυμένη και καλοχτενισμένη, δέχεται φίλους, όμως είναι δυστυχισμένη!
Αν και βρίσκονται τόσο κοντά, δεν έχουν καμιά επαφή μεταξύ τους. Κάποια μέρα όμως ξαφνικά η Λογική αποφασίζει να χτυπήσει την πόρτα της εξαδέλφης της. Η Τρέλα, αν και λίγο ξαφνιασμένη από την απρόσμενη αυτή επίσκεψη, την υποδέχεται με ανοιχτή αγκαλιά. Οι δυο εξαδέλφες αγκαλιάζονται τρυφερά, νοιώθοντας μια περίεργη αγαλλίαση.
Λίγο καιρό αργότερα η Λογική ξαναεπισκέπτεται την Τρέλα και αυτό επαναλαμβάνεται όλο και πιο συχνά, τόσο που διαπιστώνει, ότι ο τρόπος ζωής της εξαδέλφης της, της ταιριάζει περισσότερο. Αποφασίζει να συγκατοικήσει μαζί της.
Δε σπαταλά πια χρόνο σε καθρέπτες, αδιαφορεί για την εμφάνιση της, για τους φίλους της, σβήνει σιγά σιγά τις μνήμες από το μυαλό της, τ’ αφήνει όλα στην τύχη τους και επιτέλους αρχίζει να μη νοιώθει αυτή την απέραντη μοναξιά, αυτή την απόγνωση, αυτόν τον πόνο που σιγοτρώει τα σωθικά της. Λίγο καιρό αργότερα νοιώθει λυτρωμένη, ευτυχισμένη και κυρίως δεν πονάει πια.
Ο ΠΟΝΟΣ!!! Ο καταραμένος πόνος είναι η βασική αιτία της αναπάντεχης συμφιλίωσης.
Οι δυο εξαδέλφες έχουν γίνει πια ένα σώμα, μια ψυχή. Η προσωπικότητα της Λογικής έχει αφομοιωθεί ολοκληρωτικά από την προσωπικότητα της Τρέλας.»
Χρυσηίδα Δημουλίδου
«Η Σκοτεινή Πλευρά του Ήλιου»
Μια από τις μεγαλύτερες προκλήσεις της ζωής μας είναι να ισορροπήσουμε τις εσωτερικές φωνές της στείρας Λογικής και του παρορμητικού Συναισθήματος. Βασική επιδίωξη κάθε μορφής ψυχοθεραπείας είναι να προάγει την αυτογνωσία δηλ. την απελευθερωτική διαδικασία της εξερεύνησης της «Λογικής» και της «Τρέλας» που υποκινεί τις πράξεις μας, και της ανάδυσης μιας συνεκτικής μορφής που θα έχει συνειδητή πρόσβαση στα «πρέπει» της Λογικής και στα «θέλω» του συναισθήματος. Η ψυχική αρμονία είναι στην ουσία η ικανότητα να αξιοποιείς τις διεργασίες της σκέψης, χωρίς να χάνεις επαφή με την αυθεντικότητα του συναισθήματος.
Η φωνή της λογικής είναι εκείνη που διδάσκει το δίκαιο, την ηθική και τις αξίες. Θέτει όρια και κανόνες. Επιτρέπει, απαγορεύει, τιμωρεί. Φροντίζει να τα έχει όλα υπό έλεγχο. Καλλιεργεί τη φρόνηση και την οξυδέρκεια και αντιμάχεται την παρόρμηση κάθε συναισθήματος. Στόχος της είναι να διατηρήσει την αυτοκυριαρχία… αλλά στην πραγματικότητα οδηγεί στην αδράνεια, καθώς προσφέρει ασφαλείς λύσεις και εκλογικευμένες δικαιολογίες, περιορίζοντας το πεδίο της αυθεντικής αντίδρασης.
Η φωνή του συναισθήματος είναι εκκωφαντική! Φωνάζει «θέλω», χωρίς συστολή και πραγματοποιεί τις επιθυμίες της, χωρίς να αναλογίζεται τις συνέπειες. Είναι ενθουσιώδης, παρορμητική και ακατάστατη. Είναι πολύπλοκη και ακατάπαυστα δημιουργική. Αγωνίζεται να αποκτήσει εκείνο που επιθυμεί, εκείνη ακριβώς τη στιγμή, δίχως ενδοιασμούς. Εκδηλώνεται έντονα και αντιδρά αυθόρμητα… αλλά ζαλίζεται μέσα στους στροβιλισμούς της και χάνει την εικόνα του στόχου της.
Η λογική ιχνογραφεί τη μορφή και το συναίσθημα δίνει το χρώμα…
Η λογική χαράζει με σαφήνεια έναν ασφαλή προορισμό και το συναίσθημα σαλπάρει σε μέρη μαγικά και αταξίδευτα…
Η λογική ερμηνεύει και το συναίσθημα βιώνει…
Η λογική φροντίζει για τη διατήρηση της ασφάλειας και το συναίσθημα προσφέρει την απόλαυση της στιγμής…
Η λογική εξηγεί τις αιτίες και το συναίσθημα πυροδοτεί την αφορμή…
Οι δύο φωνές έχουν ιδιαίτερη δυναμική και εξασφαλίζουν το βέλτιστο αποτέλεσμα δράσης, όταν κάποιος καταφέρει να ανακαλύψει τη χρυσή δυσδιάκριτη τομή που τις συνδέει. Όταν μπορέσει να αποδεχθεί την αξία του συναισθήματος, χωρίς να απαρνιέται τη δυνατότητά του να αξιολογεί γνωστικά και να παίρνει συνειδητές αποφάσεις. Όταν είναι έτοιμος να αντιληφθεί την πραγματικότητά του και να λειτουργήσει προσαρμοστικά στο παρόν, χωρίς να παρασύρεται από τις αντίρροπες εσωτερικές φωνές του. Όταν επιλέξει να αντιμετωπίσει με υπευθυνότητα, ηθικά και αυθεντικά, το Τώρα.
