Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
ΧΡΙΣΤΟΣ ΑΝΕΣΤΗ,
Φίλοι μου, καλή σας ημέρα,
σε συζήτηση, φίλος καρδιακός, μου επεσήμανε.
Χοντρούλη το παλαιό πολιτικό τοπίο έχει αποσυντεθεί, αλλά δεν έχει ακόμη διαμορφωθεί το νέο. Απαιτείται πολύς δρόμος, για να επιλέξουν οι ψηφοφόροι με τι θα αντικαταστήσουν το ξεπερασμένο, κομματικό σύστημα.
Στενοχωρήθηκα, αλλά η μελαγχολία μου, δεν κράτησε για πολύ.
Φρόντισε για αυτό η κρατική τηλεόραση, που φιλοξένησε πρώην βουλευτίνα της ΝΔ, η οποία ευελπιστεί στην επίλυση των προβλημάτων της χώρας με την εφαρμογή της πολιτικής, της κοινωνικής δεξιάς, από τον νέο φορέα (όχι του έιτζ!), Νέα Ελληνική Ορμή (Ν.Ε.Ο.)
Επιτέλους, έκραξα. Να το νέο, το καινούριο, που θα καλύψει το κενό της πατρίδας.
Μάλιστα είναι τέτοια η ορμή, που υπάρχουν και συνομιλίες με Αντώναρο και Γκλέτσο!
Ουάου. Δεν έχω παρά να ευχηθώ, η νέα κίνηση να ταξιδέψει μέσω της Νέας Επαρχιακής Οδού, για να μην τρακάρει!
Την Πέμπτη πριν της Κυριακής του Θωμά, φίλοι μου,
ταξίδεψα στα πάτρια εδάφη. Καρδιτσάρα σε αγαπώ!
Είχα κάτι ακούσει για ένα μαχητικό μας αεροπλάνο, αλλά δεν είχα «δώσει» μεγάλη προσοχή.
Το απόγευμα της ίδιας ημέρας και ενώ «τσέκαρα» τα μυαλά της κυρά Φωφώς, σε άριστη κατάσταση πλέον, ενδιαφερόταν για την Αμφίπολη και τι μπορεί να βρίσκεται εκεί και όχι για το μέγαρο που μπορείς να πηγαίνεις με τον παίδαρο, … ο Μητσάρας ρωτά.
Μπαμπά, που βρίσκεται το Μορφοβούνι.
Αγόρι μου, στην γλώσσα των καραγκούνηδων, είναι το Βουνέσι και πρόκειται για την πατρίδα, ίσως του τελευταίου, έντιμου στρατιωτικού και πολιτικού αυτής της χώρας, του μαύρου καβαλάρη, του Νικολάκη του Πλαστήρα!
Τον έχεις δει, στην πλατεία που παίζεις και θα πάμε πάλι σε λίγο!
Πατέρα, ο πιλότος ήταν από το Μορφοβούνι.
Εκείνη τη στιγμή κάτι άρχισα να καταλαβαίνω και με τη βοήθεια του διαδικτύου, ποιος να μην δακρύσει μπροστά στην είδηση του θανάτου, αυτής της λεβέντικης φυσιογνωμίας!
Μπαμπακούλη, αφού είναι από την Καρδίτσα, θα πας στην κηδεία του, ρώτησε με αφέλεια, ο Μήτσος!
Η απάντηση ακαριαία. Όχι, για να μην ξεράσω, με τα κροκοδείλια δάκρυα που θα «κυριεύσουν» το χωριό.
Αγόρι μου, στην εξόδιο ακολουθία, θα βρίσκονται, οι επαγγελματίες πολιτικοί και στελέχη που δεν τους καίγεται καρφάκι για τον ήρωα, οι άλλοι, οι αδιάφοροι-περίεργοι και κάποιοι ελάχιστοι που πραγματικά θα θρηνούν!
Η κυρά Φωφώ, πετάχτηκε, μια ζωή αντίδραση, αλλά δεν πειράζει, είσαι ο μυρμιδόνας μου!
Αητέ του Αιγαίου, οφείλεις να γνωρίζεις ότι στον σκουπιδοτενεκέ που λέγεται Ελλάδα, δεν υπάρχουν μόνο τηλεοπτικά σκουπίδια, που χαρακτηρίζουν τον θάνατό σου εργατικό ατύχημα, αλλά υπάρχουν και οι άλλοι, αυτοί που από τα βάθη της καρδιάς τους, φωνάζουνε, ένα τεράστιο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ.
Άλλωστε, εσένα άνοιξε την αγκαλιά της, η Πλατυτέρα των ουρανών και σε πήρε, ενώ τα σκουπίδια τα μαζεύει το απορριμματοφόρο και καταλήγουνε σε χωματερή!
Ένα τεράστιο ευχαριστώ, γιατί γνωρίζουμε ότι πετάς για μία λεύθερη πατρίδα.
Που να το καταλάβουν, οι μικροί, τα ανθρωποειδή, οι απόγονοι του πίθηκα!
Και όσον αφορά, τα πικρόχολα σχόλια για τις οικονομικές σου απολαβές, μην ασχολείσαι μαζί τους, διότι υπάρχουν πάλι και οι άλλοι, που γνωρίζουν ότι και τίποτα να μην σου έδινε το κράτος, εσύ πάλι το ίδιο θα έκανες, θα πετούσες εκεί ψηλά, για να ζούνε λεύτερα τα παιδιά μας!
Και εάν είχες τη δυνατότητα, θα πλήρωνες και τα καύσιμα, διότι είσαι πλασμένος, για να παρέχεις αυτές τις μέγιστες υπηρεσίες στην πατρίδα.
Και αφού, έδειξα στον Μήτσο, ποια είναι τα τηλεοπτικά σκουπίδια, επέστρεψα στο χωριό της γυναίκας, η οποία για μία κόμη φορά με στόλισε.
Καλά πόσο ηλίθιος παίζει να είσαι. Πας καλά παιδάκι μου, δυστυχώς, που να εκτιμήσει!
Ξύπνησε που λέτε η κυρία και πηγαίνοντας στην κουζίνα για το πρωινό, είδε μία σκιά στο μπαλκόνι, σε στάση προσοχής.
Εγώ ήμουνα.
Καλά μου λέει, τι κάνεις εδώ.
Έβαλες τη σημαία για την παρέλαση της 25ης Μαρτίου, της είπα, αλλά την άφησες και όπως είπε ο υπουργός μου, όταν βάζεις μία σημαία πρέπει να την υπερασπίζεσαι κιόλας (έτσι κάνουν και αυτοί!).
Αντί λοιπόν να με υμνείς που δεν σε ξύπνησα για να φυλάξεις γερμανικό νούμερο, τα ακούω κιόλας. Τι να έκανα, κάποιος έπρεπε να τη φυλάξει.
Καλά και όλη τη νύχτα δεν έφυγες.
Όχι, αλλά ευτυχώς που κάποια στιγμή, ο μικρός πήγε για χέσιμο και ήλθε και με αντικατέστησε για λίγο.
Τελικά είπε το αμόρε, κατέληξα. Καρδίτσα δεν ξαναπάς, σε πειράζει το νερό, φαίνεται.
Γιατί δεν την κατέβαζες τη σημαία, αναρωτήθηκε.
Γιατί πολύ απλά, έπρεπε να το κάνεις εσύ, που την τοποθέτησες, εάν το έκανα εγώ, θα εθεωρείτο ως υποστολή σημαίας και θα έμπλεκα. Άσε που θα κινδύνευα για ανταρσία κατά του υπουργού μου!
Αρχικά θα έπρεπε να πληρώσω το πρόστιμο της στολής αεροπόρου, μετά θα ακολουθούσε το πρόστιμο της στολής βατραχανθρώπου, της στολής κολομπίνας, το πρόστιμο της στολής μπαλαρίνας, μπορεί και το πρόστιμο του Ζορό, το πρόστιμο της … Φιλιππινέζας!
Στη συνέχεια όλα αυτά τα πρόστιμα, θα τα έπαιρνε άλλος υπουργός, θα τα έστελνε μέσω της διαστημικής υπηρεσίας του, στους εξωγήινους, οι οποίοι με την εφαρμογή της εξωγήινης εξίσωσης «βγαίνουμε από μνημόνια», θα καταλήγανε στο τελικό πρόστιμο, που θα ήταν αστρονομικό και θα μας οδηγούσε σε καθαρή έξοδο!
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΑΤΡΙΔΑ!
