Βρέθηκα για μία άλλη φορά σε παρουσίαση βιβλίου στην Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών και αυτό ήταν του Ιωάννου Βαϊνά, συνταξιούχου εκπαιδευτικού.
Το βιβλίο αυτό δεν είναι μυθιστόρημα, ούτε σενάριο μελλοντικής ταινίας, αλλά η παράδοση κι αυτή η ύπαρξίς μας.
Καταγράφει τα τραγούδια των Πιερίων και ιδιαίτερα του χωριού Ριζωμάτων.
Αυτά τα τραγούδια δεν ήταν και συνεχίζουν να μην είναι, μόνο για γιορτές, γάμους και πανηγύρια, ήταν τρόπος ζωής, συνύπαρξης, αλλά και επικοινωνίας των κατοίκων.
Χορεύοντας και τραγουδώντας στέλνανε και μηνύματα με τις κινήσεις τους, αλλά και με λόγια, οι νέοι ανταλλάζανε και κάποια… βλέμματα.
Δεν ήταν μόνο αυτό, με τον τόνο της φωνής και τις κινήσεις τους έστελναν και μηνύματα προστασίας από τους κατακτητές αιώνων.
Οι χοροί και τα τραγούδια κράτησαν και συνεχίζουν να μας θυμίζουν τους προγόνους μας και μας κάνουν περήφανους που είμαστε απόγονοι αυτού του λαού.
Ο συγγραφέας-ερευνητής αυτού του βιβλίου, που με ζήλο και κόπο παρουσίασε, όχι μόνο συγκίνησε το κοινό αλλά και το κέντρισε.
Η παράδοση και η ιστορία μεταδίδεται, ό,τι μάθαμε, βιώσαμε, ακούσαμε, είναι δανεικό και πρέπει να το επιστρέψουμε, ο καθένας με τον τρόπο του και τις δυνατότητές του.
Ο Γιάννης Βαϊνάς με την παρουσίαση αυτού του έργου και με την ιδιότητα του εκπαιδευτικού, έδωσε και συνεχίζει να δίνει πολλά.
Λαγκύνης Δημήτριος
Ασώματα Βέροιας