21 Νοεμβρίου 1987. Σημαδιακή η μέρα που ο Ζήσης Πατσίκας, ιδρυτής του ΛΑΟΥ ξεκίνησε το αιώνιο ταξίδι του. Ημέρα που γιόρταζε η Παναγία μας και οι ένοπλες δυνάμεις που υπηρέτησε πιστά σε δύσκολες περιόδους της ιστορίας μας, όπως στο αλβανικό μέτωπο και μετέπειτα ως αξιωματικός της πολεμικής αεροπορίας στη Β. Αφρική και διοικητής σε μονάδες της αεροπορίας στην Αττική. Πνεύμα ανήσυχο, προσωπικότητα πολυσχιδής, μετά την αποστρατεία του δραστηριοποιήθηκε μέχρι και ως κινηματογραφικός παραγωγός , ενώ η μετακόμιση της οικογένειάς του στη Μακεδονία με πρώτο σταθμό την Αλεξάνδρεια σηματοδότησε την μεγάλη εκδοτική και δημοσιογραφική παρέμβασή του στην Ημαθία. Αρχικά με την έκδοση της εβδομαδιαίας εφημερίδας «ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ» και αργότερα του «ΛΑΟΥ», εβδομαδιαίου στην αρχή και μετέπειτα καθημερινού, όταν οριστικά η οικογένεια εγκαταστάθηκε στη Βέροια που ήταν και ο τελευταίος σταθμός του Ζήση Πατσίκα. Μια ζωή σαν κινηματογραφική ταινία, για ένα φτωχό παιδί από τα Νάματα Βοίου Κοζάνης, μια ζωή που ήταν ένα μεγάλο ταξίδι με συνοδοιπόρο του τη σύζυγό του Αικατερίνη(Κάτια) Πατσίκα-Κώτταρη μια πανέμορφη και μορφωμένη Καστελοριζιά που «κατέκτησε» ο Ζήσης Πατσίκας στην Αίγυπτο την περίοδο του Β’ Παγκοσμίου πολέμου και απέκτησαν μαζί τέσσερις γιους.
Το πείσμα, η επιμονή του, οι αδιαμφισβήτητες ικανότητές του και η πεποίθησή του ότι όλα είναι δυνατά, αποτελούν φωτεινό παράδειγμα σε εμάς που συνεχίζουμε το έργο του, νιώθοντας την υποχρέωση και το καθήκον να σηκώσουμε την «βαριά» κληρονομιά του Ζήση Πατσίκα. Αιωνία η μνήμη του.