Κύριε διευθυντά,
Την περασμένη Κυριακή βρέθηκα στη Θεσσαλονίκη και –όπως θεώρησα σωστό- παραβρέθηκα στο μεγάλο συλλαλητήριο, παρεκκλίνοντας από την επιμελώς και επί μακρόν καλλιεργούμενη, ‘’πολιτικώς ορθή’’ άποψη και τάση περί ‘’συναίνεσης’’, ‘’τίμιου συμβιβασμού’’ και ωριμότητας των περιστάσεων για εξεύρεση ‘’δίκαιης λύσης’’ σε ένα μεγάλο εθνικό θέμα κλπ, κλπ. Όλες τις προηγούμενες μέρες, είχα την απορία και αγωνία για το αν θα έχει ικανοποιητική προσέλευση το συλλαλητήριο, ώστε να μπορεί να χαρακτηρισθεί τουλάχιστον αξιοπρεπές.
Τελικά αποδείχθηκε ότι την επιλογή συμμετοχής στο συλλαλητήριο την έκαναν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες συμπολίτες μας, από όλες τις περιοχές της Ελλάδας. Επρόκειτο για άτομα κάθε ηλικίας, από παρέες εφήβων μέχρι και ηλικιωμένους, οικογένειες, μπαμπάδες με τα παιδιά στους ώμους, μαμάδες με τα καροτσάκια τους, νέα παιδιά τυλιγμένα με την ελληνική Σημαία και όλοι αυτοί συγκεντρώθηκαν αυθόρμητα και διαδήλωσαν ειρηνικά.
Το βράδυ όταν επέστρεψα στο σπίτι, αλλά και τις επόμενες ημέρες, διαπίστωσα με λύπη ότι συνεχίσθηκε η προσπάθεια απαξίωσης και υποβάθμισης του γεγονότος και ότι η δημόσια συζήτηση επικεντρώθηκε εν πολλοίς γύρω από τον αριθμό του συγκεντρωθέντος πλήθους (οι πολέμιοι του συλλαλητηρίου και υπέρμαχοι της ‘’σύνεσης’’, προσπαθούσαν να πείσουν -ενάντια στην κοινή λογική- ότι ο αριθμός των διαδηλωτών κυμάνθηκε γύρω στις 90,000), ενώ συνεχίσθηκε η προσπάθεια υποβάθμισης της διαδήλωσης (κυρίως δια της διακωμώδησης μεμονωμένων συμμετεχόντων ή ομιλητών). Διαβάζοντας μάλιστα κάποια άρθρα σε εγχώριες ενημερωτικές ιστοσελίδες πολιτικού περιεχομένου αλλά και σε εφημερίδες, αναρωτήθηκα αν ο συντάκτης τους ήταν Έλληνας ή Σκοπιανός.
Από τα παραπάνω στοιχεία, αλλά και την εν γένει κατάσταση που επικρατεί στον πολιτικό βίο της Χώρας κατά τα τελευταία χρόνια, δύνανται να εξαχθούν τα παρακάτω συμπεράσματα:
1) Ο λαός είναι κυρίαρχος και όλες οι εξουσίες πηγάζουν από αυτόν και υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους, αρκεί να μην διαμαρτύρεται ενάντια στις επίσημες κυβερνητικές θέσεις.
2) Πολιτικοί φορείς που σε κομματική τους εκδήλωση, μετά βίας θα γέμιζαν επαρχιακό γήπεδο ποδοσφαίρου ερασιτεχνικής κατηγορίας, επέλεξαν να μειώσουν μια αυθόρμητη και μαζικότατη (παρά την πολεμική που δέχθηκε) λαϊκή διαμαρτυρία, με το επιχείρημα ότι όσοι συμμετείχαν σε αυτή ήταν ακραίοι και πατριδοκάπηλοι!
3) Η συγκέντρωση 300,000 διαδηλωτών στην συμπρωτεύουσα δεν είναι είδηση. Τόσο τα εγχώρια ιδιωτικά ΜΜΕ, όσο και η δημόσια τηλεόραση (που όλοι πληρώνουμε από το υστέρημά μας), δεν υποχρεούνται να καλύψουν δημοσιογραφικά το συμβάν, ούτε βέβαια να διακόψουν την ροή μαγνητοσκοπημένων (πλην όμως προγραμματισμένων) εκπομπών μαγειρικής, για να αναμεταδώσουν εικόνα από το γεγονός.
4) Στην Ελλάδα του 2018 είναι κατ’ ουσίαν ανεκτό, αφού γίνεται σχεδόν σε δισεβδομαδιαία βάση, μικρές ομάδες κουκουλοφόρων να καίνε το κέντρο της Αθήνας και να καταστρέφουν δημόσια και ιδιωτική περιουσία, θέτοντας σε κίνδυνο ακόμη και ανθρώπινες ζωές. Είναι επίσης ανεκτό (σύμφωνα με το ιδεολογικό και πολιτικό αισθητήριο πολλών εκ των δημοσιολογούντων), να ποδοπατά κανείς και να καίει τη Σημαία, όχι όμως και να την κρατά στα χέρια (εκτός αν έχει προηγηθεί σχετική κλήρωση) ή να την τυλίγει στους ώμους του για να διαδηλώσει ειρηνικά. Τότε χαρακτηρίζεται ως ακραίος και πατριδοκάπηλος!
Υ.Γ. Όσον αφορά στην προσπάθεια των ΜΜΕ για την απαξίωση του συλλαλητηρίου, ενδεικτικά αναφέρω ότι το μεσημέρι της Πέμπτης οι παρουσιαστές σατυρικής - ενημερωτικής εκπομπής, σε μεγάλο ραδιοφωνικό σταθμό της Αθήνας, αφού αποφάνθηκαν αυθαίρετα ότι δεν θα πρέπει να λαμβάνουμε υπόψη τις αλυτρωτικές βλέψεις του γειτονικού κράτους, καθώς αυτό δεν θα είναι ποτέ σε θέση να μας απειλήσει (λόγω μεγέθους), εν συνεχεία κάλεσαν τους ακρατές να στείλουν γραπτά μηνύματα αναφέροντας τα προτερήματα των περιοχών τους, λέγοντας επί λέξει «σιγά, τι εξαιρετικό έχει πια η Μακεδονία;» και ακόμη «βαρεθήκαμε να ακούμε πόσο καλοί είναι οι Μακεδόνες και οι Κρητικοί». (!!!) Ακολούθησε (με διάθεση διακωμώδησης και πάλι) ανάγνωση μηνυμάτων των ακροατών, τα οποία αυτοί επαίρονταν γιατί ο τόπος τους έβγαλε την πρώτη ιερόδουλη της αρχαιότητας, τον πρώτο οίκο ανοχής, τον πιο διάσημο κακοποιό κλπ, κλπ. Κρεσέντο δημοσιογραφικής αθλιότητας.
Μετά τιμής
Σάββας Κωφίδης
αναγνώστης
