Γράφει ο Παναγιώτης Παπαδόπουλος Φιλόλογος
Παρακολουθώ, όπως όλοι οι Έλληνες πολίτες, με αγανάκτηση στον ημερήσιο τύπο και από τις οθόνες της τηλεοράσεως το ταξίδι του προέδρου της Τουρκικής Δημοκρατίας(είναι?) και τα γεγονότα που συνέβησαν τις ημέρες εκείνες. Δεν έχω άποψη για τα παιχνίδια της Διπλωματίας που στην πλάτη του λαού. Το πρώτο που έχω να παρατηρήσω είναι ότι επιβαρύνθηκε ολόκληρη η Ελλάδα ιδιαίτερα η Αθήνα με την επίσκεψη ενός ηγέτη μιας χώρας που υποτίθεται ότι είναι ο εκλεγμένος Πρόεδρος.
Οι κάτοικοι της Αθήνας για δυο μέρες έζησαν μαρτυρική ζωή. Έκλεισαν δρόμοι, καταστήματα, χιλιάδες αστυνομικοί σε 24ωρη βάση έμειναν στους δρόμους. Δαπανηρά τραπεζώματα με αστακούς και όλα αυτά για πιο λόγο. Να πω δημόσιες σχέσεις ?
Μα η Ελλάδα δεν είναι κάποια ιδιωτική Εταιρεία που πρέπει να προβάλλει τα προϊόντα της. Είναι η τριών χιλιάδων ετών ιστορία της και η θερμή φιλοξενία της από τα παλιά χρόνια με τις λουσμένες στο φως ελληνικές παραλίες της. Δεν αμφισβητώ ότι μια τέτοια συνάντηση μεταξύ των προέδρων δυο κρατών επί ελληνικού μάλιστα εδάφους έχει τη δική της βαρύτητα στις διακρατικές σχέσεις. Εκείνο όμως που με ενοχλεί είναι ότι ακόμα δεν κατάλαβα το λόγο της έλευσης του υψηλού καλεσμένου της γειτονικής χώρας.
Να διευκρινίσω με ειλικρίνεια ότι δεν είμαι διατεθειμένος να κάνω αντιπολίτευση, να επικρίνω δηλαδή ή να προβάλλω το έργο κάποιου κόμματος της επιλογής μου. Θέλω όμως να μάθω γιατί ο υψηλός καλεσμένος μας προτού έρθει στην Ελλάδα σε συνέντευξη τύπου που έδωσε δήλωσε το σκοπό των αιτημάτων τα οποία θα υπερασπιζόταν στην Ελλάδα. Αμέσως ακύρωσε τη σημασία της επίσκεψης. Δεν μας τα έστελνε τα αιτήματα και τους παράλογους ισχυρισμούς με το Ηλεκτρονικό Ταχυδρομείο για να μη μπει στον κόπο να ταξιδεύει.
Συγνώμη δεν θέλω να μειώσω το επίπεδο τη συνομιλίας που είχε με την πολιτική ηγεσία της χώρας μας. Πρόσεξα όμως, ότι ο ισχυρισμός του περί της αναθεωρήσεως της Συνθήκης της Λοζάνης (1923) μετά τη συνάντηση συνεχίστηκε με τον πιο χυδαίο τρόπο με τη νέα του συνέντευξη τύπου
. Όσο διάστημα απολάμβανε την ελληνική φιλοξενία οι παραβιάσεις στον εναέριο χώρο του Αιγαίου συνεχίζονταν αμείλικτες και προκλητικές. Κάποιες φορές καταπατώντας μάλιστα σε ημερήσια βάση τους κανόνες του ελληνικού FIR Αθηνών. Ούτε τη δική του παρουσία ως φιλοξενουμένου δεν σεβάστηκε. Έγινε, δηλαδή μια τέτοια αναστάτωση μόνο για να ρίξουμε κανονιά και να σκοτώσουμε ένα σπουργίτη. Να ξοδέψουμε ένα χιλιάρικο για να αγοράσουμε τσίχλες?
Μας άρεσε μετά το Β΄. Π. Πόλεμο νέοι να διαβάζουμε ή να παρακολουθούμε κινηματογραφικά έργα που παρουσίαζαν κάποιες σπουδαίες μάχες του πολέμου( όπως τη μάχη των Αρδενών). Θαυμάζουμε τους πρωταγωνιστές και θέλαμε να τους μιμηθούμε στα παιχνίδια μας. Εκείνο που μου έμεινε ήταν ότι κάθε στρατιωτική πλευρά προσπαθούσε να μάθει το όνομα του στρατηγού του αντίπαλου στρατού, Να μάθουν για τη ζωή του, τις πολεμικές εμπειρίες του, τις ικανότητές του, τις συνήθειες ακόμη και τον χαρακτήρα του. Έτσι οι ίδιοι με τα δεδομένα αυτά θα μπορούσαν να κρίνουν και να προσαρμόσουν ανάλογα τα στρατιωτικά τμήματα της παράταξης.
Εδώ έρχεται ένας ηγέτης, ο T. ERTOGAN , του οποίου ο βίος και η πολιτική του θητεία είναι όλα γνωστά και οδηγούν στο συμπέρασμα ότι είναι αναξιόπιστος. Οι γονείς μας που ήρθαν από τον Πόντο και έζησαν μαζί τους, μας έλεγαν ότι οι Τούρκοι είναι αναξιόπιστοι και δεν τηρούν το λόγο τους(δεν έχουν μπέσα). Διαβάζοντας και διδάσκοντας στα σχολεία τα πολεμικά γεγονότα του παρελθόντος αυτό μας δίδαξαν. Τον καλέσαμε εδώ να μας πουλήσει τσαμπουκά με το επιπόλαιο ύφος του Σουλτάνου της πάλαι ποτέ Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και να μας πει τις διεκδικήσεις του στο Αιγαίο στη Θράκη και στην μαρτυρική Κύπρο. Λίγη ιστορία θα μας λύσει την απορία μας.
Θυμηθείτε το πόλεμο με τους Σουλιώτες και αυτούς που ακολούθησαν. Οι πρόγονοι του Ερτογάν το 1922 εξόντωσαν έναν ακμαίο Ελληνισμό στη Μ. Ασία και στον Πόντο, Κατάσφαξαν γυναίκες, παιδιά, έκαψαν εκκλησίες με του ιερείς και πλήθος χριστιανών.Το1955 εξολόθρεψαν παρά την προστασία της Συνθήκης της Λοζάνης, έναν ακμαίο Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, που η οικονομική και πολιτιστική του υπεροχή ήταν δεδομένη. Το 1964 εξ αιτίας των επεισοδίων της Κύπρου το 1974 με την κατάληψη του 38% του νησιού και τον θάνατο εκατοντάδων ελλήνων γεγονότα που επικυρώνουν τον χαρακτηρισμό αναξιόπιστου. Άλλο ένα γεγονός το επεισόδιο των Ιμίων τον Ιανουάριο του 1996 που βρήκαν το θάνατο οι τρεις έλληνες Αξιωματικοί του Πολεμικού μας Ναυτικού.
Στην ίδια του τη χώρα διέλυσε το στρατό την αστυνομία και χιλιάδες πολίτες κακομεταχειρίζονται με αφορμή το πραξικόπημα του Ιουλίου του παρελθόντος έτους. Έκλεισε στις φυλακές δημοσιογράφους και κάθε φωνή διαμαρτυρίας. Τα χέρια του την ώρα της χειραψίας με τους πολιτικούς ηγέτες της χώρας μας έσταζαν αίμα από τις σφαγές των προγόνων του σε βάρος των Ελλήνων. Ο πολιτικός κόσμος στην Ευρώπη απαξιοί να τον καλέσει στη χώρα του ακόμη και να μιλήσει μαζί του. Πρέπει να του δώσουν βραβείο της διαφθοράς.
Παρά ταύτα ομολογώ ότι το χάρηκα όταν τον είδα με τα μάγουλα κόκκινα από τα χαστούκια που του έδωσαν ο πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας κ. Προκόπης Παυλόπουλος, ο Πρωθυπουργός , κ. Αλέξης Τσίπρας και ο αρχηγός της αξιωματικής Αντιπολίτευσης κ. Κυριάκος Μητσοτάκης. Μπράβο σε όλους.
Θέλουμε συμμάχους ειλικρινείς και αξιόπιστους. Δε χρειαζόμαστε τέτοιες ανούσιες και επικίνδυνες συναντήσεις γιατί ο τόπος μας θα γεμίσει ποντίκια από τις γέννες των Βουνών.
