Γράφει η
Ευδοξία Δαβόρα
Μουσικοπαιδαγωγός -
μουσικοθεραπεύτρια
Στο πέρασμα των χρόνων η μουσική έχει χρησιμοποιηθεί ως μέσο επικοινωνίας, δημιουργίας, έκφρασης, αλλά και ως θεραπευτικό μέσο ανά τους αιώνες, από όλους σχεδόν τους αρχαίους πολιτισμούς της Ανατολής. Στην αρχαία Ελλάδα, ο Πλάτωνας, ο Πυθαγόρας, ο Αριστοτέλης, είναι οι πρώτοι που θέτουν τις βάσεις και μελετούν την επίδραση των ήχων στον άνθρωπο, με ορθολογιστικό και επιστημονικό πνεύμα. Στο Μεξικό, από την εποχή των Αζτέκων ακόμη, η χρησιμοποιούν τη μουσική ως μέσο ενεργοποίησης για το θαύμα της ζωής. Το θαύμα της γέννησης.
Πλέον με τη βοήθεια της τεχνολογίας των υπερήχων, αλλά και της ανάπτυξης συνεχώς νέων μεθόδων παρακολούθησης της εμβρυϊκής ζωής, και με βάση πειραματικά τεκμηριωμένα ερευνητικά συμπεράσματα από όλο τον κόσμο, είμαστε σε θέση να γνωρίζουμε ότι η ανθρώπινη ύπαρξη από την πρώτη στιγμή της δημιουργίας της, έχει νοητικά βιώματα, αισθητηριακές αντιλήψεις, συνείδηση και μνήμη.
Σύμφωνα με μελέτες, συνάγεται ότι η μορφωτική και λειτουργική βάση των νευρικών λειτουργιών του ανθρώπου πρέπει να καθοριστούν το αργότερο έως το τέλος του δεύτερου μήνα της ενδομήτριας ζωής, ενώ διαπιστώθηκε ότι η ίδια περίοδος χαρακτηρίζεται από αυξημένη ευαισθησία στους επιβλαβείς παράγοντες. Κατά το δεύτερο ήμισυ της εγκυμοσύνης, το έμβρυο έχει μια ραγδαία ανάπτυξη συσχετιστικών λειτουργιών του εγκεφάλου.
Δεδομένου ότι η ακουστική περιοχή του εγκεφάλου διαμορφώνεται νωρίτερα από άλλες περιοχές, και έχοντας υπόψη όχι μόνο τις ιδιαιτερότητες του, αλλά και τη δυνατότητα αισθητηριακής του αποδοχής και αφομοίωσης, η πρωτοποριακή για την Ελλάδα μουσικοθεραπευτική μέθοδος Sonatal με τη βοήθεια της μουσικής αλλά και της φωνής της μητέρας, δημιουργεί τρεις κατηγορίες επιπτώσεων στην υγεία της μητέρας αλλά και του βρέφους: ψυχολογική και αισθητική (συσχετισμός, συναισθήματα, εικονιστική προβολή), φυσιολογική (λειτουργική, με την οποία μπορεί να ασκεί ορισμένες λειτουργίες του σώματος), δονητική (οι δονήσεις, ως ένα φυσικό φαινόμενο, έχουν μια επίδραση στα εμβρυϊκά κύτταρα και ενεργοποιούν διάφορες βιοχημικές λειτουργίες). Διαπιστώθηκε ότι όταν τραγουδάει η έγκυος, στο σώμα της υπάρχουν ψυχολογικές και φυσιολογικές αντιδράσεις που βελτιώνουν την ομοιόσταση και την ψυχολογική της κατάσταση.
Παρά το γεγονός ότι το έμβρυο δεν καταλαβαίνει τα γεγονότα που προκαλούν την αισθηματική αντίδραση της μητέρας, συνειδητοποιεί τις σωματικές αντιδράσεις και εντυπώσεις του συναισθήματος. Με αυτόν τον τρόπο, το έμβρυο υιοθετεί «χημικά» από τη μήτρα ακόμα, τις γονικές αντιλήψεις και η συμπεριφορά του προσαρμόζεται σύμφωνα με αυτές. Φαινομενικά, μπορεί το έμβρυο να είναι ασφαλές μέσα στη μήτρα, αλλά να νιώθει την απόρριψη και το φόβο. Κατά συνέπεια, είναι πιθανόν να φτάνει στον κόσμο κουβαλώντας ένα ασυνείδητο φορτίο αβεβαιότητας και άγχους.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα, είναι η αναφορά του Gabriell L. Federico σε μια μητέρα ενός βρέφους 10 μηνών, το οποίο έκλαιγε ακατάπαυστα. Προκειμένου να το ηρεμήσει, έβαζε μουσική Mozart, κάτι που έκανε και για να χαλαρώσει η ίδια, κατά το τελευταίο τρίμηνο της εγκυμοσύνης της, από τον θάνατο του πατέρα της, χωρίς αποτέλεσμα όμως, αφού συχνά ξεσπούσε σε κλάματα. Το έμβρυο συνέδεσε τη μουσική Mozart με το λυγμό της μητέρας του, και ακόμα 10 μήνες μετά τη γέννησή του, αναστατωνόταν και έκλαιγε στο άκουσμα αυτής της μουσικής.
Κατανοούμε λοιπόν πως προέχει η ψυχική και σωματική υγεία της μητέρας ώστε και αυτή με τη σειρά της να ανταπεξέλθει στην πιο δύσκολα και συνάμα μαγική αποστολή της ζωής της. Τη δημιουργία ενός ασφαλούς περιβάλλοντος πλημμυρισμένου από σωστά ερεθίσματα, διαποτισμένο με αγάπη, για να προσφέρει στο παιδί της όλο τον πλούτο των αρμονικών, που πυροδοτούν το ξεκίνημα για μια υγιή σωματικά κ πνευματικά ζωή.
Τον ήχο της ζωής.
