Και με τη «βούλα» πλέον η δυνατότητα ενός δεκαπεντάχρονου να αλλάξει το φύλο του, αφού μετά από επεισοδιακή ψηφοφορία «πέρασε» από τη Βουλή το επίμαχο άρθρο. Το θέμα είναι ιδιαίτερα ευαίσθητο και χρήζει μεγάλης προσοχής. Δεν θα προτρέξουμε να πάρουμε θέση για το αποτέλεσμα, αλλά για τη διαδικασία.
Πρόκειται για ένα ζήτημα που «έσκασε» σαν φωτοβολίδα, μέσα σε έναν κυκεώνα θεμάτων και προβλημάτων, χωρίς να έχει προηγηθεί εκτενής ενημέρωση και συζήτηση πρωτίστως στην κοινωνία και δευτερευόντως στη Βουλή. Φυσικά μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας, το θέμα είναι υπαρκτό και πρέπει να το κοιτάξουμε κατάματα και ρεαλιστικά. Όχι όμως με κραυγές, πολιτικά τσιτάτα και εκμετάλλευση. Δεν είμαστε σίγουροι σε ποιο βαθμό είναι ενημερωμένοι οι βουλευτές που ψήφισαν, πόσο μάλλον οι απλοί πολίτες. Διυλίζουν επί ημέρες, θέματα αυτονόητα που έπρεπε να ψηφίζονται σε λίγες ώρες και κάτι τόσο ιδιαίτερο με σοβαρές επεκτάσεις στην ελληνική κοινωνία, «περνάει» αβασάνιστα σα να ήταν μια τροπολογία για οδοιπορικά έξοδα. Η συζήτηση για την προσαρμογή της νομοθεσίας μας σε σχέση με την ηλικία έπρεπε να ξεκινήσει εδώ και χρόνια και να αφορά μια σειρά από δικαιώματα και υποχρεώσεις(ψήφος, δίπλωμα οδήγησης, εργασία, δικαιοπρακτική ικανότητα κ.λπ.), ωστόσο εμείς ως «ανάποδος» λαός ξεκινήσαμε από τα πιο σύνθετα και μάλιστα χωρίς την ανάλογη προετοιμασία.
Μπορεί ο νόμος να είναι προς τη σωστή κατεύθυνση, αλλά μπορεί να δημιουργήσει και σοβαρότατα προβλήματα, αφού θα δώσει τη δυνατότητα σε ένα δεκαπεντάχρονο παιδί, που πολλές φορές ακόμη ψάχνει την ταυτότητά του, να πάρει αποφάσεις που θα καθορίσουν τη μετέπειτα ζωή του. Με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε ως κοινωνία είναι αστείο να χωριζόμαστε για ένα ακόμη θέμα σε σκουριασμένους, οπισθοδρομικούς εθνικιστές και σε φωτισμένους-προχωρημένους εκσυγχρονιστές. Επιτέλους στα σοβαρά και κρίσιμα ας δείχνουμε την απαιτούμενη υπομονή και να καταλήγουμε σε συμπεράσματα, αφού διανύσουμε τη «διαδρομή» της συζήτησης και της έρευνας.