Μια πολύ συγκινητική στιγμή που δείχνει ότι οι άνθρωποι, απανταχού, δεν έχουν να χωρίσουν μεταξύ τους αλλά να ενώσουν, έζησε ο φίλος και γνωστός Βεροιώτης, συνταξιούχος πλέον, αυτοκινητιστής Γιώργος Λαζαρίδης.
Μεσημέρι στην Εληά, πριν λίγες ημέρες, και κάποιος από το διπλανό τραπέζι ζητάει από τη βεροιώτικη παρέα μια καρέκλα. Τους δίνει ο κ. Λαζαρίδης την καρέκλα, τον ευχαριστούν, σε άλλη γλώσσα, και ο βεροιώτης -μικρασιάτης στην καταγωγή- τους ρωτάει από πού είναι. Από Εσκισεχίρ του απαντούν. Ήταν δύο ζευγάρια, πιθανόν οικογένεια, το μεγαλύτερο ζευγάρι καθηγητές και τα νέα παιδιά με ένα μωρό, δάσκαλοι από την Τουρκία. Στο άκουσμα του Εσκισεχίρ ο Έλληνας συγκινήθηκε, τους είπε ότι από εκεί ήταν ο πατέρας του και οι ρίζες του, αγκαλιάστηκαν και συνέχισαν την παρέα και την κουβέντα.
Οι Τούρκοι επισκέπτες, ήρθαν κι αυτοί στη Βέροια για να δουν τον τόπο που έζησαν οι δικοί τους γονείς.
Η συγκίνηση και η ανθρώπινη ανάγκη για ένα κοινό παρελθόν, για το οποίο μόνο οι λαοί δεν ευθύνονται, ήταν έκδηλη… Έβγαλαν φωτογραφίες, αντάλλαξαν διευθύνσεις και η σύντομη συνάντησή τους πέρασε στην ιστορία και στη μνήμη τους!