Σε δημόσια επιστολή του ο βεροιώτης δικηγόρος κ. Φώτης Καραβασίλης δηλώνει ότι θα είναι υποψήφιος για τη θέση του Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου στις εκλογές του Νοεμβρίου και εξηγεί τους λόγους:
Αγαπητοί συμπολίτες,
Στις αρχές του φετινού καλοκαιριού, μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος-επιστολής που έστειλα προς τους συναδέλφους μου Δικηγόρους του Δικηγορικού Συλλόγου Βέροιας (Βέροιας, Νάουσας, Αλεξάνδρειας), εξέφραζα ως ενεργός πολίτης τις απόψεις μου για τη σημερινή κοινωνικοοικονομική κατάσταση της χώρας μας αλλά και την κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο δικηγορικός κλάδος, κατέληγα δε σε δήλωση της υποψηφιότητάς μου για το αξίωμα του Προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Βέροιας στις εκλογές που θα γίνουν στις 26 Νοεμβρίου 2017, εξηγώντας τους λόγους που με οδήγησαν σ’ αυτή την απόφαση. Σήμερα, επ’ ευκαιρία και της έναρξης της νέας δικαστικής περιόδου, θεώρησα πρέπον να δημοσιοποιήσω τη θέση μου αυτή μέσω του Tύπου - έντυπου και ηλεκτρονικού - ενημερώνοντάς σας γι’ αυτό, διότι θεωρώ ότι ο κάθε Δικηγόρος, ως ένα μέλος της κοινωνίας που ζούμε, συναναστρεφόμαστε με τους συμπολίτες μας και δραστηριοποιούμαστε, βιώνει τα ίδια προβλήματα με αυτά που έχει στην καθημερινότητά του ο κάθε πολίτης, ο κάθε επαγγελματίας, πολλές φορές δε το βάρος που έχει ο Δικηγόρος ως ο προστάτης των δικαιωμάτων των πολιτών είναι πολύ μεγαλύτερο δεδομένου ότι θεωρείται και είναι ο μπροστάρης στον αγώνα για δικαιοσύνη, ισότητα και αλληλεγγύη.
Η επιστολή που, όπως προαναφέρω, είχα στείλει προς τους συναδέλφους μου και της οποίας το περιεχόμενο επαναλαμβάνω και σήμερα, έχει ως εξής:
«Αγαπητοί μου Συνάδελφοι,
Το ελληνικό δράμα όπως φαίνεται δεν έχει ολοκληρωθεί ακόμα. Η χώρα μας, ο τόπος όπου γεννηθήκαμε, μεγαλώσαμε, σπουδάσαμε, και κάναμε όνειρα, καταρρέει. Ο αυτοκτονικός προϊδεασμός της κοινωνίας συνεχίζεται. Η αποθέωση της μετριότητας ή πολλές φορές ακόμη και η αποθέωση του τίποτα, είναι διάχυτο φαινόμενο και έχει κατακτήσει όλους τους τομείς και χώρους της κοινωνικής μας ζωής.
Το τρέχον έτος, όπως όλα δείχνουν, θα είναι το έτος της απόλυτης εξαφάνισης της μεσαίας τάξης, της απόλυτης φτωχοποίησης του επιτηδευματία. Και μέσα σε όλα αυτά, το πάλαι ποτέ κραταιό δικηγορικό λειτούργημα τείνει να εξαφανιστεί. Ο αξιοσέβαστος και αξιοζήλευτος στα παλαιότερα χρόνια τίτλος του Δικηγόρου, πλέον έχει απαξιωθεί και απομυθοποιηθεί κυρίως λόγω της κατασυκοφάντησης του κλάδου μας και της ισοπέδωσης αρχών, αξιών, επαγγελμάτων. Ο κλάδος μας βάλλεται από παντού. Η δικηγορία βρίσκεται σε κρίσιμη καμπή. Τα μνημόνια, όπως καθιερώθηκαν και εφαρμόζονται τα τελευταία επτά (7) χρόνια, με τα πολύ σκληρά μέτρα για όλους του πολίτες και τις συνεχείς αλλαγές των νόμων, ξεκινούν και τελειώνουν με την προσπάθεια υποβάθμισης του ρόλου μας, την εξαθλίωση και εν τέλει τον αφανισμό του δικηγόρου, ως επιστήμονα και ως επαγγελματία. Η δικαιοσύνη, που είναι, για το σύνολο της κοινωνίας, το τελευταίο αποκούμπι του πολίτη, αποδομείται ως θεσμός. Την εμφανίζουν ‘διεφθαρμένη’, για να κλονίσουν την εμπιστοσύνη του κόσμου σ’ αυτήν και την καθιστούν ‘ακριβή’ για να αδυνατεί ο πολίτης να σηκώσει το οικονομικό βάρος της προσφυγής του σ’ αυτήν. Αλλά και εμάς, που είμαστε, ως λειτουργοί της δικαιοσύνης, ‘οι προστάτες’ και υπερασπιστές των δικαιωμάτων των πολιτών, μας υποβαθμίζουν βάναυσα ώστε να κάμψουν κάθε αντίδρασή μας.
Όλα τα παραπάνω είναι ευκόλως εννοούμενα αν αναλογιστούμε την μεγάλη επίθεση που δεχτήκαμε οι Δικηγόροι, αλλά και όλοι οι ελεύθεροι επαγγελματίες πριν ένα χρόνο περίπου, με τις αλλαγές σε ασφαλιστικό, φορολογικό σύστημα κ.ά. Μια Απεργία – Αποχή που την υπηρετήσαμε ενωμένοι σαν κλάδος επί 7 μήνες, αντιμετωπίστηκε σκόπιμα με απόλυτη απαξίωση και τελικά έκλεισε εντελώς άδοξα. Είναι χαρακτηριστικό ότι, ενώ δεκάδες τηλεοπτικοί σταθμοί καλύπτουν τη Γενική Συνέλευση ακόμα και ενός μικρού Σωματείου, στην περίπτωσή μας, που επί μισό χρόνο ήμασταν στα ‘κάγκελα’ με το ασφαλιστικό, τα ‘κανάλια’ δεν ασχολήθηκαν στο ελάχιστο, δεν ‘πάτησαν το πόδι τους’ στην Ολομέλεια των Προέδρων, δεν έδειξαν ούτε ένα στιγμιότυπο.
Ήδη οδηγούμαστε στον αφανισμό. Μετά και από την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου με τα τελευταία μέτρα που πάρθηκαν, η κατάσταση μοιάζει να είναι απελπιστική. Είμαστε πλέον μπροστά σε μαζική αποχώρηση νέων συναδέλφων από το επάγγελμα, βρισκόμαστε μπροστά σε κλείσιμο γραφείων – νέων αλλά και παλαιών συναδέλφων- (πόσοι παλαιοί συνάδελφοι μας άραγε θέλουν να κλείσουν το γραφείο αλλά στη μικρή κοινωνία που ζούμε ντρέπονται;). Βιώνουμε την απελπισία, κυρίως νέων παιδιών, που βλέπουν καθημερινά τα όνειρά τους να σβήνουν και τους ίδιους να εξαφανίζονται από τον χάρτη.
Αγαπητοί μου Συνάδελφοι και φίλοι,
Τον Νοέμβριο του 2017 θα γίνουν εκλογές για την ανάδειξη νέων διοικήσεων στους δικηγορικούς συλλόγους της χώρας. Αν και βιώσαμε την πίεση που ασκήθηκε τα τελευταία χρόνια ο σύλλογος κρατήθηκε ζωντανός.
Τα μέτρα των μνημονίων για το κλάδο μας ήταν τόσο σκληρά, που και μόνον το γεγονός ότι οι αιρετοί εκπρόσωποί μας παρέμειναν στα διοικητικά συμβούλια και δεν επιτρέψαμε να μας διοικήσουν ‘διορισμένοι’, όπως έγινε π.χ. στην Ιρλανδία, είναι επιτυχία που οφείλεται στον αγώνα που έγινε από εμάς τους Δικηγόρους.
Ασκώ επί 33 χρόνια τώρα μάχιμη δικηγορία, -θα τολμήσω να πω με σεμνότητα-, και γνωρίζω τα προβλήματα του κλάδου μας από κοντά λόγω και της συμμετοχής μου στα διοικητικά συμβούλια των τελευταίων χρόνων. Η εμπειρία συνεπώς που απαιτείται για τη διοίκηση του Συλλόγου σε συνδυασμό, αφενός με την όρεξη για ανιδιοτελή προσφορά εκ μέρους μου και την κατά το δυνατόν έμπρακτη συμβολή μου στην επίλυση θεμάτων των νέων συναδέλφων, που αποτελούν και την πλειοψηφία στο χώρο μας, δηλαδή της γενιάς των παιδιών που βλέπουν τα όνειρά τους να σβήνουν μέσα στη λαίλαπα των καιρών, και αφετέρου το δείγμα γραφής μου –σύμφωνα με το αξιακό μου ρητό ότι «πέρα και πάνω απ’ όλα είναι ο Άνθρωπος», μου δίνουν το δικαίωμα να θέσω υποψηφιότητα για τη θέση του Προέδρου του Συλλόγου μας, στις επερχόμενες εκλογές.
Να ξέρετε ότι μέσα στη γενική καταρράκωση της κοινωνίας μας ονειρεύομαι για τον Σύλλογό μας, τη δημιουργία ενός περιβάλλοντος που θα εξασφαλίζει για το κάθε μέλος του, τον κάθε συνάδελφό μου Δικηγόρο, τις προϋποθέσεις για να είναι αξιόμαχος και αξιοπρεπής.
Και επειδή τα προβλήματα του κλάδου μας απαιτούν ενότητα και αγώνα γι’ αυτό ΚΑΛΩ όλους τους συναδέλφους μου, παλαιούς και νέους, να συνταχθούμε γύρω από ένα ενωτικό ψηφοδέλτιο που θα βασίζεται στην εμπειρία και γνώση των παλαιοτέρων και στον ενθουσιασμό και τα όνειρα των νέων, στους οποίους θα παραδώσουμε την σκυτάλη της διοίκησης, ώστε να αγωνιστούμε για την αξιοπρέπειά μας, την βελτίωση των συνθηκών της εργασίας μας και εν τέλει την αναβάθμιση της ποιότητας της ζωής μας.
Με Τιμή
Φώτης Αντ. Καραβασίλης»
