Φίλοι μου, καλή σας ημέρα,
σήμερα θα ξεκινήσω με την τραγωδία που λαμβάνει χώρα στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως.
Ο υιός Τραγάκη δεν θα είναι υποψήφιος και ακόμα χειρότερα, αποσύρεται και ο φάδερ Τραγάκης. Και δικαιολογημένα αναρωτιέται ο κάθε σκεπτόμενος πολίτης, πως θα καλυφθεί το τεράστιο κοινοβουλευτικό κενό (όπως λέμε κενό αέρος, σαλάμι αέρος, …), που έχει ήδη δημιουργηθεί!
Πάντως φίλοι της Νέας Δημοκρατίας (που την είδατε άραγε!) εάν επιθυμείτε να ελαφρύνετε τον πόνο σας, δεν έχετε παρά να ακολουθήσετε την πρακτική του υπουργού υποδομών, του Χρηστάρα δηλαδή!
Θα προσλάβετε στα γραφεία σας μουσική επιμελήτρια για να ακούτε σουξεδάκια, εμβατήρια και να ξεχνιέστε!
Που λέτε φίλοι μου, μια φορά και έναν καιρό, πριν από καμιά τριανταριά χρονάκια, πρωτοετής φοιτητής, εάν θυμάμαι καλά, προσήλθα γεμάτος χαρά να παρουσιάσω την πρώτη σχεδιαστική μου εργασία, με ραπιδογράφο, μελάνια και τα συναφή, κάτι σαν την αρχαιολογία δηλαδή!
Ο καθηγητής μου, μακαρίτης πλέον, Θεός σχωρέστον, μου είχε πει.
Τα γράμματά σας κύριε Βελέντζα, χορεύουνε.
Αυτή δεν είναι πλάγια γραφή κύριε μου, οι αριθμοί είναι πεσμένοι.
Και τότε εγώ, γνωστό μοντέλο της εποχής, απήντησα.
Κύριε καθηγητά άκουγα μουσική όταν σχεδίαζα, για αυτό τα γράμματα χοροπηδάνε.
Οι δε αριθμοί όταν ακούσανε το «η ζωή εδώ τελειώνει», την πέσανε καταής!
Πρέπει να γνωρίζετε φίλοι μου, ότι υπάρχουν και οι μηχανικοί που όταν σχεδιάζουν απολαμβάνουν μουσική.
Σε αυτή την κατηγορία ανήκει και ο υπουργός των υποδομών της χώρας, για αυτό και προσέλαβε στο γραφείο του την καθηγήτρια πιάνου.
Θα ακολουθήσει ο καθηγητής του βιολιού και του αθάνατου κλαρινογαμπρού!
Όπως ακριβώς συμπεριφέρεται ένας τζέτελμαν σε μία κυρία, έτσι ακριβώς και ο μηχανικός στην κάτοψή του και στην τομή του.
Για να μας βγει καλή η κάτοψη και όχι ναζιάρα, για να μην μετακινείται στο χαρτί και χάνεται η μπάλα, κάθε πρωί η επιμελήτρια θα της λέει: «καλημέρα, τι κάνεις να είσαι πάντα καλά»!
Όσο περνάει η ώρα και η κάτοψη θα κουράζεται, η μουσική υπεύθυνη του γραφείου θα παίζει στο ραδιόφωνο Αντύπα και όχι Μπιθικωτσή και συγκεκριμένα: «μωρό μου καλησπέρα, σε σκεφτόμουν όλη μέρα».
Καταλαβαίνοντας λοιπόν η κάτοψη πόσο καψούρα της έχει ο μηχανικός, θα ξηγιέται εντάξει και δεν θα ρίχνει τα σιρόπια από το σάμαλι πάνω στο χαρτί!
Όσο περνάει η ώρα και νυχτώνει οι επιλογές είναι αρκετές και συγκεκριμένα:
Στ. Καζαντζίδη και βραδιάζει,
καληνύχτα σ’ αγαπάω με Νατάσα Θεοδωρίδου,
πολύ απότομα βραδιάζει με Νικόλα Βέρτη,
νυχτολούλουδο και Δέσποινα Βανδή.
Θα μου πείτε και θα έχετε τα δίκια σας για όλα αυτά απαιτείται πτυχιούχος της μουσικής;
Η αλήθεια είναι φίλοι μου, πως ναι.
Απαιτούνται άτομα με βαθιές μουσικές γνώσεις, διότι ο σχεδιασμός μετά μουσικής κρύβει και πολλούς κινδύνους.
Μόνο αυτό σας πληκτρολογώ. Ας αναλογιστούμε τι μπορεί να συμβεί σε έναν μηχανικό, εάν οι μουσικές επιλογές δεν είναι οι κατάλληλες.
Για παράδειγμα να ακούει η κάτοψη, Σάκη Ρουβά και «μακαρόνια με κιμά και κέτσαπ», η σχεδιαστική τομή να σιγοτραγουδά την «πιο καλή γκαρσόνα» της Αλεξίου ή τη «σοκολάτα» του Σαρμπέλ.
Θα γίνει στο τέλος το κάγκελο της κάτοψης και πολύ κλάμα ο μηχανικός!
Επίσης για την επιτυχή ολοκλήρωση θα πρέπει να απαγορεύονται και τραγούδια όπως «μου’ φαγες όλα τα δαχτυλίδια» ή «εσύ θα μου τα φας» του Κώστα Μοναχού!
Η σκηνή από την ταινία που ο Διονύσης Παπαγιαννόπουλος, λέει δε θα φάω σήμερα, δεν πεινάω και παραγγέλνει αρνιά και μακαρονάδες, επίσης θα απαγορεύεται από την επιμελήτρια!
Δηλαδή κύριοι του ΣΥΡΙΖΑ, μηχανικοί με τις κατάλληλες σπουδές, που να πρόσκεινται στο χώρο σας, δεν υπήρχαν για να στελεχώσουν γραφείο υπουργού υποδομών!
Σαφώς και υπάρχουν, αλλά εσείς, πάγια τακτική σας πλέον, ενδιαφέρεστε, μόνο για τους κομματικά ενταγμένους, τα εγγεγραμμένα στελέχη δηλαδή.
Μεθοδολογία που έχει εφαρμοστεί παλαιότερα και από τα άλλα μπουμπούκια της πολιτικής σκηνής της χώρας, για αυτό είναι προφανές ότι τη χώρα τη γυρίζετε δεκαετίες πίσω, προκειμένου να δημιουργήσετε το δικό σας στρατό.
Μία από τα ίδια δηλαδή, με τη διαφορά όμως, ότι όταν ένας νέος άνθρωπος είναι ίδιος και χειρότερος από τους μεγαλύτερους, σε ιδέες και πρακτικές, τότε σαφώς και είναι πιο επικίνδυνος.
Τελειώνοντας θα κλείσω με μία «παρατήρηση».
Από αυτά που πληκτρολογούνται σαφώς και αρκετές γραμμές δεν πρέπει να υιοθετούνται, διότι τα πράγματα μπορεί να «ξεφύγουν».
Πήγα να κάνω ακτινογραφία και ο κύριος με την άσπρη μπλούζα μου παρατηρεί.
Την πινακίδα την διαβάσατε;
Βεβαίως του απαντώ, αλλά δεν καταλαβαίνω σε τι με αφορά. Λέει ότι απαγορεύεται η ακτινογραφία σε εγκύους.
Ακριβώς, λέει ο ντόκτορ. Τι δεν καταλαβαίνεις!
Ρε γιατρέ, εσύ τι δεν καταλαβαίνεις. Τι σχέση μπορεί να έχω με τις εγκύους.
Τότε να υπογράψεις ότι δεν είσαι σε ενδιαφέρουσα.
Ρε σιγοψιθύρισα, έχει γούστο να γέννησα και κανά παιδί και να μην κατάλαβα!
Εκείνη τη στιγμή μπήκε στο γραφείο και η αδελφή νοσοκόμα και μου λέει: «μοντέλο τι έπαθες και μας επισκέφθηκες».
Ορίστε λέει ο ιατρός και αυτή μοντέλο σας είπε.
Κύριέ μου, συνέχισε ο ντοτόρε, γράφετε ότι είστε μοντέλο, το πίστεψα, σας ήθελε η Μόνικα, και αυτό το φάγαμε και μου εμφανίζεστε με μία κοιλίτσα από εδώ μέχρι τη Διεθνή έκθεση, τι άλλο μου μένει να υποθέσω, ότι είστε έγκυος, διότι μοντέλο, Μόνικα και γραμμάρια δεν συμβαδίζουν.
Γιατρέ συγνώμη για την παρεξήγηση, αλλά εννοώ, χοντρό μοντέλο και έτσι γλύτωσα και την υπογραφή!
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΑΤΡΙΔΑ!