Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα, Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Φίλοι μου, καλή σας ημέρα, και καλό χειμώνα την εβδομάδα που πέρασε και ενώ αρκετοί απλώνανε τις κορμάρες τους στις παραλίες, ο κ. Κοντονής, απέστειλε μία επιστολή στην Εσθονία, με την οποία δεν αποδέχεται, αυτός και ο ΣΥΡΙΖΑ στο σύνολό του, τα εγκλήματα των κομμουνιστών στην Ευρώπη.
Πρόκειται για ένα θέμα που θα «τραβήξει» για αρκετό καιρό, αφού βολεύει την κυβέρνηση και την παρέα της, η οποία με αυτό τον τρόπο πετάει την μπάλα στην εξέδρα και … άντε να την βρεις!
Παρόλα αυτά, καλό θα ήταν, να ανοίξει μία κουβέντα και στην χώρα μας για το αλάθητο του πάπα, συγνώμη το αλάθητο του κομμουνισμού, σκόπευα να πληκτρολογήσω.
Το νόμισμα φίλοι μου, είναι ένα, λέγεται ολοκληρωτισμός και όπως κάθε νόμισμα έχει δύο όψεις.
Η μία είναι ο ναζισμός ή εθνικός σοσιαλισμός και η άλλη όψη είναι ο κομμουνισμός ή διεθνής σοσιαλισμός.
Και στις δύο περιπτώσεις αναφερόμαστε στο ίδιο τέρας, το οποίο φέρει προβιά άλλου χρώματος.
Οι μεν φορούν τη μαύρη προβιά και οι δε την κόκκινη.
Για όλο τον κόσμο είναι πια απολύτως βέβαιο, ότι ο κομμουνισμός είναι ολοκληρωτικός, απεχθής και αποδεδειγμένα, απάνθρωπος.
Μόνο στη δική μας πατρίδα, πρόκειται για τον αγαθό, τίμιο, νικημένο «αγωνιστή».
Βέβαια, τα πάντα γίνονται εκ του ασφαλούς.
Από τη μία μεριά επιδιώκουμε να έχουμε δεξιές τσέπες για να ικανοποιούμε τις ανάγκες που δημιουργεί ο αμαρτωλός καπιταλισμός και από την άλλη επειδή πρέπει να είμαστε και «δίκαιοι» εκθειάζουμε την κοινωνική δικαιοσύνη (εξαιρέσεις υπήρξανε, υπάρχουν & θα υπάρχουν).
Πριν από αρκετά χρόνια, όταν ήμουν φοιτητής και μοντέλο, γνωστή και φίλη αγωνίστρια της ισότητας και της ειρήνης των λαών, στην παρατήρησή μου ότι δεν ταιριάζει αισθητικά, να παρκάρεις το αυτοκινητάκι σου, όταν οι άλλοι δεν είχαν ούτε γάιδαρο, και να μοιράζεις φυλλάδια φορώντας μπλουζάκι με κροκόδειλο (γνήσιο), μου είχε πει το αμίμητο:
«αγοράκι άλλο οι ιδέες και άλλο οι ανάγκες»!
Για αυτό και εγώ άρχισα να ανεβαίνω σε γραμμάρια. Συνειδητοποίησα ότι άλλο η διατροφή και άλλο το σάμαλι και ο μπακλαβάς!
Είναι πλέον αποδεδειγμένο, καταγεγραμμένο, χιλιοειπωμένο, χιλιογραμμένο, ότι τα κομμουνιστικά καθεστώτα έχουν διαπράξει μαζικές δολοφονίες, βασανισμούς, εκτελέσεις, παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, τρομοκρατία, καταπίεση, στέρηση ελευθερίας, σκέψης, έκφρασης.
Έχουν οι πάντες αντιληφθεί ότι ο κομμουνισμός είναι ασύμβατος με τη δημοκρατία, το κράτος δικαίου και τα ανθρώπινα δικαιώματα, αποτέλεσμα των οποίων τα εκατομμύρια πτώματα, θαμμένα σε μαζικούς τάφους.
Η κύρια διαφορά συνίσταται στο ότι η κτηνωδία στον ναζισμό είναι κυνική και απροκάλυπτη, ενώ στον κομμουνισμό είναι καμουφλαρισμένη με ιδεολογική μάσκα.
Δεν κατάλαβα δηλαδή, από πότε τα μνημειώδη, τεράστια, εγκλήματα του ναζισμού αποτελούν συγχωροχάρτι για τα εγκλήματα του κομμουνισμού και του μαρξισμού- λενισνισμού- σταλινισμού;
Και όπως πολύ ορθά επισημαίνει ο Ζακ Ζιλιάρντ, προσωπικότητα της γαλλικής αριστεράς: «για ποιόν λόγο και ως προς τί, εγκληματίες που επικαλούνται το καλό, είναι λιγότερο ένοχοι από εκείνους που επικαλούνται το κακό;».
Ο ευρωκομμουνισμός κ. Κοντονή δημιουργήθηκε, αφού πρώτα μεσολάβησαν οι θηριωδίες του πατερούλη και των συντρόφων του.
Και από πότε οι ιδεολογίες ή οι αγαθές προθέσεις αθωώνουν τα διάφορα εγκλήματα.
Το χειμώνα 1932-1933, ο Στάλιν στο όνομα της ιδεολογίας και της πάλης των τάξεων αποφάσισε εν ψυχρώ, την καταδίκη της Ουκρανίας.
Απομάκρυνε όλα τα τρόφιμα, υπήρχαν μπλόκα τρόμου για να μη διαφύγει κανείς και καταδίκασε μία χώρα σε λιμοκτονία.
Γίνεται λόγος για 7.000.000 νεκρούς σε ένα χρόνο.
Και επειδή τα σκελετωμένα κορμιά ήταν Ουκρανικά και όχι Ελληνικά, αυτή η συγκεκριμένη μέθοδος εξόντωσης πληθυσμού δεν αποτελεί έγκλημα κατά της ανθρωπότητας;
Και εάν ο χασάπης Χίτλερ, αποφάσιζε να μην μπουκάρει στην πατρίδα μας και είχαμε 0 νεκρούς, τότε τι θα λέγατε ηλίθιοι, ότι ο Χίτλερ ήταν αθώος;
Όπως, ο ναζισμός κρίθηκε από τα έργα του και όχι από τις «ιδέες - απόψεις» του -όποιες και αν είναι αυτές- το ίδιο πρέπει να ισχύει και για τον κομμουνισμό.
Και αυτός πρέπει να κριθεί με βάση τις θηριωδίες που πραγματοποίησε και όχι με βάση τα «οράματα» και την «ουτοπία» που τον ενέπνευσαν.
Όλα τα ολοκληρωτικά καθεστώτα ως στόχο έχουν τη δημιουργία του «νέου τύπου ανθρώπου», για αυτό υπάρχει και η έκφραση «εχθρός του λαού», εννοώντας πως όποιος δεν είναι δικός μας, είναι το «παράσιτο», «το βλαβερό έντομο», που δεν είναι άξιο σεβασμού και ως σκουπίδι πρέπει να εξαφανιστεί.
Αυτό εννοούσε και η κυρία βουλευτής που υποστήριξε ότι δεν πειράζανε αυτούς που είναι με το μέρος τους!
Ή θα εξαλείψουμε το μίσος για τη δημοκρατία και τη νεωτερικότητα και θα δώσουμε στους ανθρώπους τη δυνατότητα να ρυθμίζουν τη ζωή τους σύμφωνα με τις ατομικές τους προτιμήσεις ή θα αναγορεύουμε το μαζικό έγκλημα σε αληθινό σύστημα διακυβέρνησης.
ΚΑΛΗΝΥΧΤΑ ΠΑΤΡΙΔΑ!
