Συνέντευξη: Σοφία Γκαγκούση
Μία πόλη που αγαπάει είναι η Βέροια για την Άλκηστι Πρωτοψάλτη, μία πόλη, που όπως ανέφερε χθες σε συνέντευξή της στον «Άκου 99.6», αγκαλιάζει τους καλλιτέχνες. Μαζί με τον Στέφανο Κορκολή έρχονται το βράδυ της Κυριακής 23 Απριλίου στο Χώρο Τεχνών, για να παρουσιάσουν αγαπημένα τραγούδια από την δισκογραφία τους, με αυτοσχεδιασμούς και μουσικές εκπλήξει;… Παράλληλα μας μίλησε για τα σχέδιά της και τη συνεργασία της με τον Σταύρο Ξαρχάκο το καλοκαίρι, για την απόλαυση που νιώθει στη σκηνή επικοινωνώντας με το κοινό αλλά και για την τιμή που της έκανε η πατρίδα να της αναθέσει το Υπουργείο Τουρισμού σε μία δύσκολη συγκυρία. Μιλάει επίσης για τον πολιτισμό, την προσφυγιά και την Ελλάδα της κρίσης…
Δεύτερη συνεχή χρονιά στη Βέροια, που σημαίνει τι;
Στη Βέροια περνάω πολύ καλά, είναι μία πόλη που εκτός από τις καλλιτεχνικές μου επισκέψεις, έρχομαι και ιδιωτικά αλλά σ’ αυτή την περίπτωση είμαι αθόρυβη. Θεωρώ πως είναι μία ιδιαίτερη πόλη που αγκαλιάζει τους καλλιτέχνες και χαίρομαι πολύ που θα ξαναβρεθώ με το κοινό της.
Τί θα παρουσιάσετε στο κοινό του Χώρου Τεχνών;
Η δουλειά που θα παρουσιάσουμε με τον Στέφανο Κορκολή είναι ένα reunion, το οποίο ξεκίνησε από τη συνεργασία μας στο Gazarte της Αθήνας και αποφασίσαμε να τη συνεχίσουμε. Η επιλογή των τραγουδιών που καταθέτουμε σ’ αυτή τη δουλειά ήταν πολύ δύσκολη, αλλά πιστεύω ότι πραγματικά μας συγκίνησε και μας αγκάλιασε αυτά τα χρόνια της συνεργασίας μας. Φυσικά υπάρχουν και αυτοσχεδιασμοί και πολλές μουσικές εκπλήξεις.
Πώς ήταν η χημεία με τον Κορκολή;
Για μένα ο Στέφανος Κορκολής είναι από μόνος του μία ολόκληρη ορχήστρα και χαίρομαι ιδιαίτερα που συνεργάζομαι μαζί του. Τον έχω παρομοιάσει σαν μία ήρεμη θύελλα που δημιουργεί ένα μαγνητικό πεδίο και πραγματικά είναι πολύ όμορφο να εκτίθεται κανείς μέσα σ’ αυτό. Θα παίξουμε κομμάτια που έχετε αγαπήσει από το σύνολο της δισκογραφίας μας. Θα είναι ένα αληθινό ρεσιτάλ με πρωταγωνιστές τα ίδια τα τραγούδια που θα συνυπάρξουν αρμονικά χωρίς στολίδια και υπερβολές πάνω στη σκηνή. Μία βραδιά για όσους θέλουν να ακούσουν, να αισθανθούν και να τραγουδήσουν.
Και αν κρίνουμε από το ενδιαφέρον του κόσμου, μάλλον θα είναι πολλοί αυτοί… Εξάλλου γεμίζετε πάντα στις συναυλίες σας κι αυτό κάτι σημαίνει.
Όταν επί 43 ολόκληρα χρόνια σέβεσαι το κοινό, προσπαθείς για το καλύτερο, ανεβάζεις τον πήχη και δεν προδίδεις τα πιστεύω σου και τον τρόπο ζωής σου μέσα στη τέχνη νομίζω ότι αυτό κάποια στιγμή το εισπράττεις. Είμαι ευγνώμων γιατί επικοινωνώ με τον κόσμο μέσα από την τέχνη μου, που στην ουσία είναι η κοινωνία της ψυχής μου.
Πόσες συναυλίες προγραμματίζετε ακόμα και τί θα ακολουθήσει για εσάς προσωπικά;
Η συναυλία στη Βέροια είναι η τελευταία με τον Στέφανο Κορκολή. Ξεκινούν καινούργια πρότζεκτ μετά από αυτό. Πάντα είχα στο πίσω μέρος του μυαλού μου και είχα το όνειρο να συνεργαστώ με τον Σταύρο Ξαρχάκο. Στην περσινή συναυλία που κάναμε στο Καλλιμάρμαρο έπεσε ο σπόρος… Δεθήκαμε για τα καλά και αποφασίσαμε να συνυπάρξουμε με μία 10μελή ορχήστρα το καλοκαίρι, το οποίο θα κλείσουμε στο Ηρώδειο. Χαίρομαι πάρα πολύ διότι ο Ξαρχάκος είναι ένας καλλιτέχνης που εκτιμώ, έχει γράψει αριστουργήματα και χαίρομαι που θα μπορέσω να πω όλα αυτά τα τραγούδια που έχουν μεγαλώσει 3 γενιές και θα μεγαλώσουν πολλές ακόμα στο μέλλον. Θα ακολουθήσουν και κάποιες συναυλίες στο εξωτερικό με τη δική μου 6μελή ορχήστρα, με «τα χρώματα της Ελλάδας». Οι συναυλίες στο εξωτερικό που γίνονται πάντα σε πολύ ωραίους χώρους, με κάνουν να νιώθω ιδιαίτερη συγκίνηση και χαρά.
Πρέπει να είναι υπέροχο το γεγονός ότι τόσα χρόνια στη σκηνή συνεχίζει να σας γεμίζει αυτή η επαφή με το κοινό
Για μένα, το τραγούδι, η σκηνή, ο θεατής, η συνομιλία, όλα αυτά τα χρόνια είναι μία απίστευτη αδρεναλίνη κι ένα υπέροχο ξέπλυμα των προσωπικών μου κυττάρων. Τώρα πλέον μπορώ να σας πω ότι το απολαμβάνω ακόμη περισσότερο. Ίσως να είναι η εμπειρία, η φιλοσοφία της ζωής, ο τρόπος, η ηρεμία που διακατέχει έναν άνθρωπο που έκλεισε 40 χρόνια στη μουσική, που με κάνει να αισθάνομαι έτσι.
Δεν μπορώ να μη σας ρωτήσω για τη μικρή, έστω, θητεία σας στο Υπουργείο Τουρισμού σ’ έναν τομέα που μαζί με τον πολιτισμό είναι η ατμομηχανή της ευλογημένης αυτής χώρας
Με την πολιτική ασχολήθηκα κανονικά για 22 ημέρες. Η ασχολία σ’ αυτό το χρονικό διάστημα δεν σου επιτρέπει να κάνεις πολλά πράγματα. Δεν μπορείς να κάνεις φίλους, δεν μπορείς να κάνεις εχθρούς. Το να μου αναθέσουν να υπηρετήσω την πατρίδα μου και το Υπουργείο Τουρισμού έστω και για 22 ημέρες, ήταν ύψιστη τιμή για μένα. Αν θέλετε, παράπλευρα, το ήξερα το αντικείμενο, αφού πριν ασχοληθώ με το τραγούδι είχα διατελέσει ξεναγός για 4 χρόνια σε ένα μεγάλο τουριστικό γραφείο στην Αθήνα. Για μένα ο τουρισμός είναι η βαριά βιομηχανία της χώρας μας. Αυτό μπορούμε να προσφέρουμε και έχουμε έναν ευλογημένο τόπο όπου μπορούν να γίνουν πάρα πολλά πράγματα. Αυτό που θέλει είναι όραμα, τόλμη και αποφασιστικότητα.
Τί αίσθηση έχετε από τις ημέρες του Υπουργείου;
Αυτό που έζησα εγώ μέσα στις 22 αυτές ημέρες από κοντά, ήταν μια δυνατή και σκληρή συγκυρία και εποχή, αφού ως γνωστόν εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάστηκαν να πάρουν το δρόμο της προσφυγιάς προσβλέποντας σε μια καλύτερη ζωή στην Ευρώπη. Η χώρα μας σ’ αυτή τη συγκυρία αποτέλεσε έναν από τους πρώτους σταθμούς, δυστυχώς, αυτής της πορείας, χωρίς να λείπουν βέβαια και οι δραματικές στιγμές ξεριζωμών, με παιδιά και ενήλικους να χάνουν τη ζωή τους στα νερά του Αιγαίου. Όλες αυτές οι τραγικές εικόνες δημιουργούν εφιάλτες το βράδυ. Ξέραμε το Αιγαίο ως ένας πέλαγος ξεγνοιασιάς, δροσιάς και διακοπών και ξαφνικά τα πορτοκαλί σωσίβια μας ανέτρεψαν αυτή την εικόνα. Πιστεύω ότι μόνη της η χώρα δεν μπορεί να ανταπεξέλθει. Πρέπει να γίνουν συνεργασίες και συμμαχίες για να ανταποκριθούμε σωστά σ’ αυτή την ιστορία, διότι τα νησιά που έχουν πληγεί περισσότερο ήταν τα Δωδεκάνησα. Πιστεύω πως πρέπει να γίνει ειδικό σχέδιο για όλη αυτή την πλευρά των νησιών μας που βλέπουν στη γειτονική χώρα, την Τουρκία, γιατί έχουν πληγεί και πρέπει να τα βοηθήσουμε να ξαναπάρουν την αίγλη και τη δύναμη που είχαν.
Μπορεί να συμβάλλει ένας καλλιτέχνης σε όλο αυτό;
Εγώ προσωπικά είμαι ψυχή τε και σώματι δίπλα σ’ αυτές τις προσπάθειες. Ήδη από το 2015 τα έσοδα τριών συναυλιών τα έστειλα στο Υπουργείο Βορείου Αιγαίου. Μπορεί να ήταν μία σταγόνα στον ωκεανό αλλά πολλές σταγόνες κάνουν ένα ορμητικό ποτάμι. Πιστεύω, ότι ο καλλιτέχνης πρέπει να είναι κοντά στα προβλήματα, κοντά στους ανθρώπους γιατί το καλό είναι άποψη και θέση ζωής. Πρέπει να το κάνουμε παντού, όπου μπορούμε, όσο μπορούμε και πιο κοντά και πιο μακριά.
Πώς βλέπετε τη σχέση των Υπουργείων Πολιτισμού και Τουρισμού;
Το Υπουργείο Τουρισμού πιστεύω ότι θα έπρεπε να έχει άμεση σχέση με το Υπουργείο Πολιτισμού. Αυτά τα δύο, τα βλέπω όχι απλώς σαν ένα, αλλά σαν σχήμα που οφείλει το ένα να στηρίζει το άλλο. Αυτά τα δύο είναι η ατμομηχανή της χώρας μας. Μπορούν να γίνουν πράγματα, όμως χρειάζεται όραμα, τόλμη και αποφασιστικότητα. Σίγουρα είναι μία δύσκολη εποχή. Τα τελευταία 7 χρόνια μας έχουν κλέψει το χαμόγελο, τη ζωή, την ξεγνοιασιά… Ξέρετε, βλέπω ανθρώπους να γελάνε και γυρίζω και κοιτάζω… Για μένα το χειρότερο απ’ όλα είναι τα νέα παιδιά που γίνονται οικονομικοί μετανάστες, που το καλύτερο κομμάτι της κοινωνίας μας και το πιο όμορφο μέλλον, φεύγει… Και πώς να το κρατήσεις… Να σας πω κάτι, νομίζω ότι και οι λέξεις έχουν κουραστεί. Η λέξη ελπίζω και η λέξη ευχή, έχουν κουραστεί αλλά δεν μπορούμε να κάνουμε και χωρίς αυτές. Χρειάζεται να ονειρευτούμε μία άλλη Ελλάδα, να αλλάξουμε εμείς ως άνθρωποι για να αλλάξει και όλο το σύστημα. Διαφορετικά θα μείνουμε εκεί που είμαστε, και δυστυχώς είμαστε πιο κάτω και από το κάτω.
Κάναμε λάθη;
Φυσικά κάναμε λάθη ως Έλληνες, πολλά κιόλας. Τα πληρώνουμε και θα τα πληρώνουμε για πολύ ακόμα, όμως και η Ευρωπαϊκή Ένωση δεν είναι άμοιρη των ευθυνών της. Φταίει και εκείνη σε πάρα πολλά πράγματα. Πιστεύω ωστόσο ότι θα τα καταφέρουμε!
