Γράφει ο Χρήστος Α. Αποστολίδης*
Ήταν πολύ χαρούμενος ο Βαγγέλης. Μόλις είχε λάβει με το ταχυδρομείο μία συγχαρητήρια κάρτα για τη λήψη του πτυχίου του από τον θείο του που ζούσε στη Γερμανία. Η χαρά του ήταν ακόμη μεγαλύτερη όταν διαπίστωσε ότι μέσα στον φάκελο υπήρχε ένα κολλαριστό 500ευρο, δώρο για την επιτυχία του.
Γρήγορα όμως το βλέμμα του συννέφιασε. Που θα μπορούσε να το χρησιμοποιήσει ; Ήταν πρακτικά αδύνατο, για να μην πούμε απαγορευμένο, να δεχθεί κάποιο κατάστημα να συναλλαχθεί μαζί του. Άρα έπρεπε πάση θυσία να βρει τρόπο να το χαλάσει, μετατρέποντάς το σε χαρτονομίσματα μικρότερης αξίας.
Κατευθύνθηκε άμεσα προς την πλησιέστερη τράπεζα. Δεν είχε ιδιαίτερο κόσμο, γρήγορα ήρθε η σειρά του και βρέθηκε μπροστά στο ταμείο. Ευγενικά ζήτησε από τον ταμία να του χαλάσει το 500ευρω σε χαρτονομίσματα των 50, των 20 και των 10 Ευρώ, πιστεύοντας ότι ζητά κάτι λογικό και εύκολο και η συναλλαγή του θα διαρκέσει λίγα δευτερόλεπτα.
Αλλά εις μάτην ! Ο ταμίας σηκώθηκε χωρίς να πει κουβέντα και πλησίασε στο γραφείο του διευθυντή του υποκαταστήματος. Μετά από μία σύντομη συνομιλία μαζί του απομακρύνθηκε και φωτοτύπησε το χαρτονόμισμα. Ακολούθως επέστρεψε στη θέση του και ζήτησε από τον Βαγγέλη την ταυτότητα και το ΑΦΜ, σημειώνοντας τα πλήρη στοιχεία του επάνω στην φωτοτυπία του χαρτονομίσματος. Στη συνέχεια ο ταμίας του είπε ότι για την συναλλαγή αυτή η Τράπεζα θα κρατήσει προμήθεια. Σάστισε ο Βαγγέλης και από το ξάφνιασμα δεν άκουσε αν το ταμίας είπε 5 Ευρώ ή 5 %.
Ανέκτησε την ψυχραιμία του και ευθέως δήλωσε ότι δεν επιθυμεί τελικά την συναλλαγή, ζητώντας να του επιστραφεί το 500ευρω, όπως και έγινε. Χωρίς να απομακρυνθεί από το γκισέ της τράπεζας ζήτησε από τον υπάλληλο να καταθέσει στον λογαριασμό του 20 Ευρώ, δίνοντας εκ νέου το χαρτονόμισμα. Ο ταμίας ολοκλήρωσε την κατάθεση και τότε αντιλήφθηκε ότι έπρεπε να επιστρέψει 480 Ευρώ. Άρχισε να φυλλομετρά 50ευρα και παρότι ο Βαγγέλης του ζήτησε να συμπεριλάβει στα ρέστα και μικρότερης αξίας χαρτονομίσματα, αυτός αρνήθηκε ισχυριζόμενος ότι δεν το επιτρέπουν οι οδηγίες της Τράπεζας.
Ο Βαγγέλης δεν πτοήθηκε, πήρε τα 480 Ευρώ και χωρίς να απομακρυνθεί ζήτησε ανάληψη από τον λογαριασμό του 20 Ευρώ, αυτά δηλαδή που είχε καταθέσει λίγο πριν. Μην μπορώντας να κάνει διαφορετικά ο ταμίας ανταποκρίθηκε. Στόχος του Βαγγέλη ήταν τα πιο εύχρηστα στις καθημερινές συναλλαγές χαρτονομίσματα των 20 και 10 Ευρώ. Έτσι δίνοντας εκ νέου ένα 50ευρω ζήτησε για δεύτερη φορά κατάθεση 20 Ευρώ στο λογαριασμό του.
Ο ταμίας κατάλαβε την εξέλιξη που θα ακολουθούσε από τις αλλεπάλληλες καταθέσεις – αναλήψεις. Η ουρά αναμονής είχε αρχίσει να σχηματίζεται, οπότε μπροστά στο αδιέξοδο συνομίλησε τηλεφωνικά με τον διευθυντή του και απευθυνόμενος στον Βαγγέλη του έδειξε στο συρτάρι του την ποικιλία των χαρτονομισμάτων προτρέποντάς τον να διαλέξει ό,τι θέλει για να τελειώνει επιτέλους η ιστορία, που πλέον τραβούσε χρονικά σε μάκρος.
Χαρούμενος ο Βαγγέλης κατευθύνθηκε προς την έξοδο απολαμβάνοντας την επιδοκιμασία και τα μπράβο των παρισταμένων, έχοντας καταφέρει το φαινομενικώς ακατόρθωτο, να χαλάσει δηλαδή το 500ευρω χωρίς να χάσει ούτε ένα ευρώ, έστω και αν χρειάστηκε να δαπανήσει 15 λεπτά από το χρόνο του.
(οποιαδήποτε ομοιότητα με πρόσωπα ή καταστάσεις της σύγχρονης καθημερινότητας δεν είναι τυχαία).
*Δικηγόρος Παρ’ Αρείω Πάγω
Υπ. Διδάκτωρ Νομικής Σχολής Α.Π.Θ
