Χαραμάδα αισιοδοξίας ανοίγεται για το μέλλον της ελληνικής κλωστοϋφαντουργίας, λόγω των εξελίξεων στην Τουρκία. Όπως δείχνουν τα πράγματα, η κρίση στη γειτονική χώρα δεν είναι μόνο πολιτική αλλά και βαθύτατα οικονομική, με άμεσες επιπτώσεις σε μια σειρά από κλάδους και δραστηριότητες. Πολλοί τουρκικοί όμιλοι έχουν αναγκαστεί να διακόψουν την παραγωγική τους δραστηριότητα, επειδή δεν έχουν χρήματα για να παραγγείλουν πρώτες ύλες.
Η τουρκική κρίση επηρεάζει έμμεσα και την Ελλάδα, καθώς η γειτονική χώρα είναι ο μεγαλύτερος ανταγωνιστής της εγχώριας βιομηχανίας (αυτής που έχει απομείνει). Αυτό σημαίνει πως όσο οι ελληνικές εταιρείες είναι ευέλικτες, αξιόπιστες και ποιοτικές (και ιδίως αν έχουν αγοράσει βαμβάκι το φθινόπωρο, όταν οι τιμές ήταν σαφώς χαμηλότερες), μπορούν να ελπίζουν φέτος σε μια καλύτερη χρονιά.
Μένει να δούμε το αν η κρίση της Τουρκίας αποτελεί ένα έκτακτο και μη επαναλαμβανόμενο γεγονός, ή αντίθετα το πρόβλημα της γειτονικής οικονομίας είναι δομικό, άρα θα διαρκέσει για μεγάλο χρονικό διάστημα.
Μένει να δούμε όμως και τον τρόπο αντιμετώπισης και στήριξης της ελληνικής παραγωγής από την ελληνική πολιτεία. Με κινήσεις προκειμένου να περιοριστεί το ενεργειακό και το μη μισθολογικό κόστος, όπως επίσης και οι απαιτούμενες χρηματοδοτήσει για την υλοποίηση των εξαγωγών.
Τέλος, για να φέρουμε το θέμα στα δικά μας, μένει επίσης να δούμε πόσο γρήγορα θα ολοκληρωθούν οι διαδικασίες μετάβασης της ΕΝΚΛΩ στον νέο επενδυτή. Τώρα που το πλαίσιο εμφανίζεται κατάτι ελκυστικότερο.