Ποσό 30 εκατ. ευρώ για τέσσερα έργα διαχείρισης απορριμμάτων εγκρίθηκε από την Περιφέρεια Κ. Μακεδονίας. Έργα που κυρίως αφορούν επέκταση υπαρχόντων χώρων υγειονομικής ταφής απορριμμάτων (ΧΥΤΑ). Μιας αναχρονιστικής μεθόδου δηλαδή, που θάβει μαζικά τα στερεά απόβλητα στη γη, ίσως για να τα βρουν οι μέλλουσες γενιές, όπως εμείς βρίσκουμε τα αρχαία των προγόνων μας. Στην Ημαθία δεν έχουμε ΧΥΤΑ, αφού οι τρεις δήμοι μεταφέρουν τα σκουπίδια τους σε τρεις διαφορετικές περιοχές όμορων νομών. Συνεπώς δεν δικαιούμαστε χρηματοδότησης.
Πηγαίνοντας όμως λίγα χρόνια πίσω, θυμόμαστε ότι ως Ημαθία είχαμε μια επιλογή κατασκευής μιας σύγχρονης μονάδας αναερόβιας επεξεργασίας των απορριμμάτων με παράλληλη παραγωγή ενέργειας, που είχε προχωρήσει σε σημαντικό βαθμό. Είχε μάλιστα οριστεί ανάδοχος του έργου. Οι διαφωνίες μας ωστόσο για τη θέση της μονάδας, η περίφημη ‘θέση 12’, αλλά και για το κόστος στον δημότη, έφερε την άρνηση της τελικής κατασκευής και την απόφαση μεταφοράς των σκουπιδιών.
Σήμερα βρισκόμαστε σε αναμονή του περιφερειακού σχεδιασμού μέσω του ΦΟΔΣΑ, χωρίς να γνωρίζουμε αν και αυτός προσκρούσει στη χωροθέτηση της μονάδας ή κάπου αλλού. Και μόνο η χρηματοδότηση έργων επέκτασης ΧΥΤΑ, δείχνει πόσο πρέπει να περιμένουμε για την υλοποίηση αυτού του περιφερειακού σχεδιασμού στη διαχείριση των απορριμμάτων μας, την ίδια ώρα που η Κεντρική Ευρώπη αλλάζει τις τεχνολογίες κάθε τόσο προάγοντας το περιβάλλον και παράγοντας χρήμα.
Χάσαμε λοιπόν εμείς στην Ημαθία την ευκαιρία μας. Όταν όλοι μάς έλεγαν ότι μονάδες διαχείρισης απορριμμάτων λειτουργούν εντός μεγάλων πόλεων στην Ευρώπη χωρίς καμία όχληση στους πολίτες, εμείς αγωνιούσαμε για τη ρύπανση κάθε μορφής (οπτική, ατμοσφαιρική, υπόγεια κ.ά.) της μονάδας στη θέση 12, αποτρέποντας την κατασκευή της. Όπως, ίσως, το ίδιο θα κάναμε και σε κάθε άλλη επιλογή χωροθέτησης, γιατί παντού θα βρίσκαμε υποστηριχτές και ευήκοα ώτα για να διαφωνήσουν. Πάγια τακτική στην πρόοδο. Συνήθως, με θύμα την πρόοδο.
