Ίσως να ήταν από τις χειρότερες χρονιές, τις απεχθέστερες, τις πιο μαύρες, τις πιο αιματηρές χρονιές, από τις χρονιές με τα πιο άσχημα και δυσάρεστα νέα, παγκοσμίως!
Προσφυγιά, φτώχεια και ανεργία, μετανάστευση, πολύνεκρα δυστυχήματα μέχρι το παρά πέντε της χρονιάς, εκατοντάδες θύματα τυφλών τρομοκρατικών επιθέσεων, φόβος, πολιτικές ανατροπές και αναταραχές, ανασφάλεια, συρρίκνωση των αξιακών συστημάτων…
Το ανθρώπινο συναίσθημα δεν μπορεί να νιώσει σταθερό έδαφος για να καρπίσει και το μέλλον μοιάζει τρομακτικό και… πλαστικό!
Το 2016 αναδείχθηκαν θέματα που άλλαξαν την ατζέντα της καθημερινότητας των λαών αλλά και των ευρωπαϊκών χωρών. Και στη χώρα μας όμως το δίσεκτο 2016 δεν μας άφησε θετικά πρόσημα. Το προσφυγικό και το μεταναστευτικό, η Ελλάδα το βίωσε και το βιώνει περισσότερο από κάθε άλλη χώρα της Ευρώπης, ενώ σε ευαίσθητες ισορροπίες κινούνται τα εθνικά μας θέματα και οι σχέσεις μας με το νέο πρόσωπο της Τουρκίας, της Τουρκίας του Ερντογάν που προκαλεί αμηχανία ως προς τις προθέσεις του.
Το 2016 αναδείχθηκε και ένας ακόμα εχθρός της Δημοκρατίας. Ο λαϊκισμός και η αντιμετώπιση πεζοδρομιακού τύπου, της πολιτικής, από τους ίδιους τους κοινοβουλευτικούς εκπροσώπους της χώρας.
Ο κόσμος «γύρισε ανάποδα» και φθάσαμε σε σημείο να αμφισβητούμε ακόμα και τις αξίες με τις οποίες μεγαλώσαμε και δουλέψαμε και πληρώσαμε για το μέλλον μας…
Δεν ξέρουμε πραγματικά τί μας ξημερώνει το 2017 και ποιες νέες προκλήσεις θα κληθούμε να αντιμετωπίσουμε. Αυτό που ξέρουμε είναι ότι αυτοί που οδηγούν τη χώρα θα πρέπει να δουν από την αρχή το δρομολόγιο και να καταλάβουν ότι στα βαγόνια του τρένου υπάρχουν άνθρωποι που έχουν ήδη δοκιμαστεί σε συνθήκες «ψυχρού πολέμου» τα τελευταία χρόνια…
Δεν τραβάει άλλο ο συρμός!