Το βέβαιο είναι ότι η Ευρώπη δεν θα είναι ποτέ η ίδια. Οι συνεχιζόμενες τυφλές επιθέσεις εναντίον αμάχων, παιδιών και οικογενειαρχών, που έτυχε απλώς να πιστεύουν σε άλλον Θεό, δείχνουν ότι η τρομοκρατία έχει άρδην αλλάξει χαρακτήρα. Έχει σχεδόν... κοινωνικοποιηθεί! Και ποτέ κανείς δεν θα είναι βέβαιος για την ασφάλειά του, όπου κι αν βρίσκεται. Κι αυτό, στο σημερινό σκηνικό της (μη) Ενωμένης Ευρώπης, με τις χιλιάδες (μόνο;) των προσφύγων (κάθε λογής) στα δυτικά παράλια της Τουρκίας, έτοιμους για άλλες ευρωπαϊκές πολιτείες, στην περίπτωση που μύγα τσιμπήσει τον Ερντογάν. Με την (μη) Ενωμένη Ευρώπη να απαντά στα σενάρια αυτά με έλλειμμα σχεδιασμού και συνεκτικής δράσης, και την κάθε χώρα να θέλει να προστατεύσει τα δικά της συμφέροντα και εδάφη.
Προϊόν της μη ορθής αντιμετώπισης της κρίσης ασφαλώς το σκηνικό ανασφάλειας και αβεβαιότητας, αλλά και πολιτικών επιλογών ισχυροποίησης των δυνατών οικονομιών, που θα γινόταν εκ των πραγμάτων σε βάρος κάποιων άλλων. Αδύναμος κροίκος στην παρούσα συγκυρία και η χώρα μας, πληρώνει τις λάθος επιλογές ετών στον οικονομικό (διάβαζε: πάρτι) και κοινωνικό τομέα, χάνοντας ευκαιρίες ενδυνάμωσης του ρόλου της στην περιοχή. Οι ευθύνες θα καταγραφούν από τον ιστορικό του μέλλοντος. Στην παρούσα φάση επιβάλλεται στάση ευθύνης από κυβέρνηση και πολιτικά κόμματα. Το προσφυγικό είναι ένα ζήτημα που δεν θα κλείσει τόσο εύκολα στην Ευρώπη. Επιβάλλεται παντί τρόπω σταθεροποίηση της πολιτικής κατάστασης στη χώρα και οικονομική ανάκαμψη το συντομότερο δυνατό. Αλλιώς θα βρεθούμε μάλλον στην πλευρά των ηττημένων σ’ αυτόν τον ιδιότυπο σύγχρονο παγκόσμιο πόλεμο.
