Στις 19 Μαρτίου του 1823 συγκαλείται η Βουλή στα Αγιαννίτικα Καλύβια από τον προεδρεύοντα αντιπρόεδρο Β. Μπουντούρη και στις 29 Μαρτίου ξεκινάει τις εργασίες της η Νέα Γενική Συνέλευση, στον ίδιο τόπο, με πρόεδρο τον Πετρόμπεη Μαυρομιχάλη, αντιπρόεδρο τον Βρεσθένης Θεοδώρητο και γραμματέα τον Θεόδωρο Νέγρη. Άξιο σημείωσης από τα πεπραγμένα είναι ότι η Βουλή ξεχώρισε 17 άνδρες, «παραστάτες» των ελεύθερων διαμερισμάτων, να τους τιμήσει για τη συμβολή τους στην αίσια αντιμετώπιση των γεγονότων του Ιουλίου - Αυγούστου του 1822 (καταστροφή Δράμαλη). Είναι όλοι τους πολιτικοί ανάμεσα στους οποίους και o Υπουργός (Μινίστρος) των Εσωτερικών και προσωρινός του Πολέμου Ιωάννης Κωλέττης, θανάσιμος εχθρός του Οδυσσέα Ανδρούτσου και του Θ. Κολοκοτρώνη.
Στα 17 αυτά πρόσωπα δεν υπάρχουν οι πρωταγωνιστές των γεγονότων στρατιωτικοί. Ούτε ο Κολοκοτρώνης, ούτε ο Δημήτριος Υψηλάντης. Δεν είναι τυχαίο. Όπως δεν είναι τυχαία και η απόφαση της Νέας Βουλής να απαγορεύσει τη χρήση του όρου αρχιστράτηγος. Η απόφαση είχε στόχο την αφαίρεση του τίτλου του αρχιστρατήγου που έφερε ο Κολοκοτρώνης με απόφαση της πελοποννησιακής γερουσίας της 22ας Μαρτίου του 1822. Και επειδή, όπως λέγει ο λαός χέρι που δεν μπορείς να το δαγκώσεις το φιλάς, η νέα Βουλή ορίζει αντιπρόεδρο του Εκτελεστικού τον Κολοκοτρώνη και μεταθέτει τον Κωλέττη στη θέση του Εφόρου της Εύβοιας. Με αυτόν πλέον συνεννοείται ο Καρατάσσος.
Οφείλουμε να δούμε τα πράγματα στη Μαγνησία υπό το πρίσμα των πολιτικών ανακατατάξεων σε συνάρτηση και της κατάστασης που δημιουργήθηκε στα θέατρα του πολέμου. Αναρωτιούνται πολλοί ιστορικοί, γιατί οι υπό τον Κιουταχή στρατηγοί δεν προχώρησαν προς την Πελοπόννησο. Ερήμωσαν μετά μανίας την Αν. Θεσσαλία και Στερεά. Ερήμωσαν την Εύβοια, μπήκαν στη Μαγνησία, γιατί τρώνε το χρόνο τους και δεν μπαίνουν στην Πελοπόννησο; Ήταν πιθανό, εκτιμούν, ότι θα έληγε η επανάσταση. Με ζωντανούς στα νώτα του τον Οδυσσέα Ανδρούτσο, και τον στρατηγό Καρατάσσο, ανενεργό τον καιρό αυτόν τον πρώτο, σε πλήρη δράση, άκρως αξιόμαχο τον δεύτερο, δεν τολμούσε και δεν τόλμησε να περάσει τα στρατεύματά του ο Κιουταχής κάτω του Ισθμού. Γι’ αυτό πρότεινε στον Καρατάσσο συνθηκολόγηση, γι’ αυτό και αποδέχεται απαιτήσεις του Καρατάσσου πρωτόγνωρες στα χρονικά της επανάστασης.
Τι δέχεται ο Κιουταχής:
Δέχεται 1. Να αποσυρθούν τα τουρκικά στρατεύματα από τη Μαγνησία. 2. Να διαπεραιωθούν ανεμπόδιστοι οι υπό τον Καρατάσσο στη Σκιάθο με τον οπλισμό τους. 3. Να παραμείνουν ασφαλείς στον τόπο τους οι κάτοικοι της Μαγνησίας. 4. Να λειτουργήσουν τρία αρματολίκια για την επιβολή της έννομης τάξης στη Μαγνησία, τον Αλμυρό και την Αγυια και Ραψάνη, υπό την αρχηγία των καπεταναίων, συμπολεμιστών του Καρατάσσου, των: Δ. Μπασδέκη, Γ. Βελέντζα και Δ. Λιακόπουλο. 5. Να ορισθεί αρματολός της Εύβοιας ο ίδιος ο Καρατάσσος με το δικαίωμα συντήρησης σώματος στρατιωτικού 800 ανδρών. 6. Να αποδοθούν μέλη των οικογενειών των Μακεδόνων αγωνιστών που φυλάσσονται από τον Λουμπούτ στις φυλακές της Θεσσαλονίκης. 7. Να κλείσει η συνθήκη σε 21 μέρες.
Οι προβλέψεις της συνθήκης είναι υπέρ των Ελλήνων και σαφώς υπέρτερες, ως προς τα οφέλη, των όρων που επέτυχαν οι Σουλιώτες το προηγούμενο έτος. Και εκεί και εδώ οι διαπραγματεύσεις ήταν σκληρές και χρονοβόρες, πράγμα που δυσχέραινε την ομαλή εξέλιξη των Τουρκικών σχεδίων. Η συνθήκη ολοκληρώθηκε με την αποστολή εκπροσώπου των προκρίτων των Τρικέρων στη Λάρισα, όπου διέτριβε ο Κιουταχής.
Ο Περραιβός έχει ήδη περιθωριοποιηθεί από τις πολιτικές συγκυρίες και τη στάση του απέναντι στην απόφαση του Καρατάσσου. Θεωρεί τη συνθήκη επιβλαβή για τα Ελληνικά πράγματα, συκοφαντεί χωρίς ντροπή τον Καρατάσσο ότι με πράξη αυθαίρετη παρέδωσε τη Μαγνησία στον Κιουταχή με αντάλλαγμα να του αποδοθούν τα φυλακισμένα πρόσωπα της οικογένειάς του από τον Λουμπούτ στη Θεσσαλονίκη. Στόχος του να αποσείσει από πάνω του την ανεπάρκειά του ως πολιτικού στη διασφάλιση υποστήριξης του στρατοπέδου των Τρικέρων με τον επαρκή ανεφοδιασμό του σε νερό, τρόφιμα και τα χρειώδη υλικά του πολέμου. Ο Καρατάσσος έπραξε αυτό που η εκτίμηση και η ευθύνη των πραγμάτων του επέβαλαν και το έπραξε καλώς, ενημερώνοντας και παίρνοντας το πράσινο φως από την Κυβέρνηση.
Επιμένω στη θέση μου ότι ο Καρατάσσος ενημέρωνε την Κυβέρνηση για τις αποφάσεις του, γιατί, παρακολουθώντας τη διαδρομή του ανδρός, βλέπω ότι η συμπεριφορά του ακολουθεί αυστηρά έναν κώδικα τιμής. Είναι άμεμπτος θα γράψει ο Απόστολος Τζαφειρόπουλος*. Σε σχέση με τους πολιτικούς ο Καρατάσσος είναι ξεκάθαρος. Θεωρεί αναγκαία την πολιτική στήριξη και την επιδιώκει. Στη Νάουσα το δίδυμο Ζαφειράκης - Καρατάσσος λειτούργησε άψογα. Στο Μεσολόγγι ο Καρατάσσος τάσσεται υπό τον Αλέξανδρο Μαυροκορδάτο. Στην Πελοπόννησο υπό τον Κανέλλο Δεληγιάννη. Και στο Τρίκερι, παρά το επικρατούν διχαστικό πνεύμα στις σχέσεις πολιτικών και στρατιωτικών**, ζητάει με επιστολή του προς την Κυβέρνηση να αποσταλεί πολιτικός για τη στήριξη του στρατοπέδου. Είναι αδύνατο στον Καρατάσσο να λειτουργήσει χωρίς συνεννόηση με την Κυβέρνηση. Και συνδετικός κρίκος με την Κυβέρνηση είναι πλέον ο Έπαρχος της Εύβοιας, πρώην υπουργός των Εσωτερικών και προσωρινός του Πολέμου, Ιωάννης Κωλέττης.
* Οι Καρατασσαίοι, έκδοση Ν. Ημαθίας, Βέροια 1971.
** Βλ. τελευταίους στίχους του ύμνου στην Ελευθερία (Εθνικού Ύμνου) του Διονυσίου Σολωμού, που γράφτηκε το 1823. Όπως: «Τι θα κάμετε; θ’ αφήστε να αποκτήσωμεν εμείς λευθερίαν, ή θα την λύστε εξ αιτίας Πολιτικής;» (στρ.157).
