Η Λοζάνη είναι μια πόλη της δυτικής Ελβετίας. Βρίσκεται στη Βόρεια όχθη της λίμνης της Γενεύης και είναι πρωτεύουσα του Καντονιού Βω της Ελβετικής Δημοκρατίας. Έγινε γνωστή από τις Συνθήκες των κρατών που πραγματοποιήθηκαν εκεί μεταξύ των οποίων και μια που αφορά την πατρίδα μας και τον Ελληνισμό ολόκληρο. Στην όμορφη αυτή πόλη ορίστηκε η πραγματοποίηση της Συνδιάσκεψης της ειρήνης μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας γνωστής ως Συνθήκη της Λοζάνης από το όνομα της πόλης . Η απόφαση της Συνδιάσκεψης αυτής πάρθηκε με τη σύμβαση της γενικής ανακωχής στις 11 Οκτωβρίου 1922 στα Μουδανιά της Μ. Ασίας μετά την ήττα του ελληνικού στρατού. Σύμφωνα με την σύμβαση αυτή σταματούσαν οι εχθροπραξίες μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας και οριζόταν ο βαθμός υποχώρησης του ελληνικού στρατού μέχρι τη δυτική όχθη του ποταμού Έβρου.
Η Συνθήκη της Λοζάνης άρχισε τις εργασίες της την 21 Νοεμβρίου 1922 και με κάποιες διακοπές υπογράφτηκε από τα ενδιαφερόμενα μέλη στις 24 Ιουλίου 1923. Η Γαλλία, η Μ. Βρετανία και Ιταλία ήταν οι ευρωπαϊκές δυνάμεις οι οποίες προσκάλεσαν και την Ιαπωνία, τη Ρουμανία, και των κρατών της Νοτιοσλαυϊας να προσυπογράψουν τα πρακτικά της Συνθήκης. Ζήτησαν από την Ελλάδα και την Τουρκία να στείλουν πληρεξούσιους για τη συγκρότηση της επιτροπής της συνδιάσκεψης. Επομένως, μετά την υπογραφή της η Συνδιάσκεψη-Συνθήκη της Λοζάνης με την παρουσία των εκπροσώπων των κρατών αυτών που υπογράφουν τα πρακτικά της έχει και το ανάλογο κύρος και δεν μπορεί μονομερώς να αμφισβητηθεί από κανένα κράτος.. Η Συνθήκη της Λοζάνης ορίζει τα εξής:
ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΟΡΟΙ. Το άρθρο 1 ορίζει ότι η κατάσταση της Ειρήνης θα επανέλθει οριστικά μεταξύ όλων των κρατών αυτών, της Ελλάδος από τη μία πλευρά και των άλλων κρατών που είχαν λάβει μέρος στον πόλεμο και της Τουρκίας από την άλλη. Στο ίδιο άρθρο γίνεται αναφορά και στις επίσημες σχέσεις που θα έχουν τα κράτη αυτά και οι προξενικοί πράκτορες θα απολαμβάνουν τα καθιερωμένα προνόμια του Διεθνούς Δικαίου.
Με το άρθρο 2 καθορίζονται τα σύνορα της Τουρκίας μετά της Βουλγαρίας και της Ελλάδος, Σύνορο μετά της Ελλάδος θεωρείται ο ρους του ποταμού Έβρου.
Με το άρθρο 3 καθορίζονται τα σύνορα της Τουρκίας με της Συρίας και του Ιράκ. Σύμφωνα με το άρθρο της Συνθήκης αυτής η Ελλάδα υποχρεώθηκε να εκκενώσει τη Σμύρνη και την Ανατολική Θράκη.
Με το άρθρο 12 κατακυρώνεται υπέρ της Ελλάδος η επικυριαρχία των νήσων του Αιγαίου: Λήμνου, Σαμοθράκης, Μυτιλήνης, Χίου, Σάμου και Ικαρίας.
Με το άρθρο με 13 καθορίζονται κάποιες λεπτομέρειες για τα μέτρα που πρέπει να λάβει η Ελλάδα είναι τα εξής: Δεν επιτρέπεται τα νησιά Μυτιλήνη, Σάμο, Χίος και Ικαρία να χρησιμοποιηθούν ως ναυτικές βάσεις, Απαγορεύονται οι πτήσεις αεροσκαφών επί της ακτής της Ανατολίας. Απαγορεύεται στην πολεμική Οθωμανική Τουρκία να υπερίπταται των εδαφών των νήσων αυτών. Στα νησιά αυτά μπορούν μόνο να εκγυμνάζονται στρατιώτες και αστυνομικοί. Με το άρθρο 14 τα νησιά Ίμβρος και Τένεδος παραμένουν υπό τουρκική κυριαρχία και θα διατηρούν ειδική διοικητική οργάνωση. Με το άρθρο 15 η Τουρκία παραιτείται υπέρ της Ιταλίας όλων των νήσων της Δωδεκανήσου μετά των νησίδων των εξ αυτών εξαρτωμένων και της νήσου Καστελόριζου. Όσο για την απαγόρευση των πτήσεων υπεράνω την νησιών μας η εφαρμογή της διάταξης από του Τούρκους μόνο γέλια προκαλεί στον αναγνώστη.
Να θυμίσουμε ότι η απελευθέρωση της Δ. Θράκης από τους Βουλγάρους εκίνησε με την απελευθέρωση της Ξάνθης την 4 Οκτωβρίου 1919 από την 9η Μεραρχία και ολοκληρώθηκε την 29 Μαΐου 1920. Τον ίδιο Χρόνο ελευθερώθηκε και η Α. Θράκη. Η προέλαση του Ελληνικού στρατού στη Θράκη γινόταν την εποχή που ο κύριος όγκος του Ελληνικού στρατού πότιζε με το αίμα του τη γη της Ιωνίας με την ελληνικότατη Σμύρνη και την περιοχή της. Η χαρά της ελευθερίας αμαυρώθηκε με την ήττα του ελληνικού στρατού στο Σαγγάριο ποταμό και ολοκληρώθηκε με τις γενοκτονίες και την προσφυγιά εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων.
Σήμερα ο πρόεδρος της Τουρκίας αξιοποιεί την ευκαιρία με τον πόλεμο της Συρίας και τα εκατομμύρια των προσφύγων που δέχτηκε από τις εμπόλεμες χώρες και με κατάλληλο τρόπο προώθησε στην Ελλάδα. Τώρα εκβιάζει τα πάντα. Ο Τούρκος πρόεδρος ένθερμος υποστηριχτής της Ισλαμικής θεωρίας ονειρεύεται τη δημιουργία μιας νέας Οθωμανικής Αυτοκρατορίας. Περιόρισε τις εξουσίες του Κεμαλικού ιδεώδους που κατήργησε μετά το 1923 την Οθωμανική Αυτοκρατορία και δημιούργησε την νέα Τουρκία του κοσμικού κράτους. Ονειρεύεται ο Ερτογάν κατακτήσεις για να διαχειριστεί την ειρήνη στο εσωτερικό της χώρας. Του διαφεύγει το γεγονός ότι άλλαξαν οι καιροί και σήμερα δεν ανθίζουν τέτοιες φιλοδοξίες.
Μέχρι σήμερα τον ανέχτηκε η Ευρώπη και η Ελλάδα με την ηττοπάθεια από τη Μικρασιατική Καταστροφή. Κατάργησε στην ουσία πολλά από τα άρθρα της Συνθήκης της Λοζάνης. Δε σεβάστηκε τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, το ειδικό καθεστώς των νήσων Ίμβρου και Τενέδου. Δε σεβάστηκε τη πολιτιστική κληρονομιά που του άφησε ο ελληνισμός γιατί ποτέ δεν έμαθε και δεν αναγνώρισε την αξία του. Του είπε κάποιος από τους συμβούλους του ότι η αμφισβήτηση και η εκ νέου διαπραγμάτευση της Συνθήκης αφορά ακόμα τη Βουλγαρία, τη Συρία και το Ιράκ. Θα τον αφήσουν οι μεγάλοι οικονομικοί κολοσσοί που κατευθύνουν τις τύχες της Ευρώπης και του κόσμου να παίζει με τη φωτιά. Η συμπεριφορά αυτή δεν καλλιεργεί τη φιλία των κρατών παρά το θρησκευτικό και εθνικιστικό μίσος που πλήρωσε η ανθρωπότητα με ποταμούς αιμάτων. συνετιστούν όλοι.
