Εκ των ων ουκ άνευ η ανάγκη μεγιστοποίησης των σχημάτων των αγροτικών μας φορέων τα επόμενα χρόνια, παρότι το καμπανάκι -μαζί με τη συγκεκριμένη ανάγκη- είχε χτυπήσει πολλά χρόνια νωρίτερα. Άλλαξε το τοπίο τότε με το αιφνίδιο άνοιγμα της αγοράς της Ρωσίας, ήλθαν χρόνια καλύτερα, και το αίτημα για συνεργασίες και μεγάλες οργανώσεις παραγωγών μπήκε στην άκρη.
Τώρα επανέρχεται ακόμη πιο έντονα, μάλιστα δια στόματος του προέδρου της Κοινοπραξίας Συνεταιρισμών και Ομάδων Παραγωγών Ημαθίας. Η ποιότητα στο προϊόν υπάρχει, η τεχνογνωσία ομοίως, ακόμη και η εμπειρία για την άμεση μετάβαση από το νωπό στο μεταποιημένο προϊόν, με την υψηλή προστιθέμενη αξία για τον παραγωγό, όταν κι αυτό χρειαστεί.
Με τα ευρωπαϊκά προγράμματα επ’ αυτού ανοικτά σε κάθε προγραμματική περίοδο, όπως και τώρα. Εκείνο που μένει είναι η ανακίνηση του ζητήματος μεταξύ των Οργανώσεων, ώστε μετά από μια ικανή μεταβατική περίοδο να αποκτήσουν το μέγεθος, τη δομή και τη δυναμική αντίστοιχων ευρωπαϊκών, με τα πλεονεκτήματα της υψηλότερης ποιότητας προϊόντων. Όταν ο έμπειρος περί τα αγροτικά Χρήστος Γιαννακάκης μιλά στον ‘Λαό’ για εκτόξευση εξαγωγών, δεν είναι διόλου τυχαία η αναφορά του.
Το οφείλουν οι ομάδες στους παραγωγούς τους και στην εθνική οικονομία, που τόσο μεγάλη ανάγκη έχει αυτόν τον καιρό από κερδισμένα στοιχήματα.