Γνώρισα το Χρήστο Τσολάκη στις αρχές της δεκαετίας του ’60. Με τίμησε τότε με τη φιλία του και με περιέλαβε στην ομάδα των συνεργατών του όταν ξεκίνησε την προσπάθειά του για την ίδρυση του Μορφωτικού Κέντρου, που έδωσε ώθηση στην πνευματική ανάπτυξη της πόλης.
Τον είδα ξανά όταν, μετά τη μεταπολίτευση, τον υποδέχθηκε η Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών ως ομιλητή για το μεγάλο θέμα της γλωσσικής μεταρρύθμισης.
Πέρασαν από τότε χρόνια. Στις 4 Σεπτεμβρίου του 2003, προσκεκλημένος από τους σχολικούς συμβούλους της πρωτοβάθμιας, ανέπτυξε το θέμα «Δράξασθε Παιδείας» στο Χώρο Τεχνών, σε μιαν ασφυκτικά γεμάτη αίθουσα και μπροστά σε ένα γοητευμένο ακροατήριο εκπαιδευτικών.
Στο γεύμα που παρέθεσε προς τιμήν του η νομαρχιακή αυτοδιοίκηση, συνδαιτημόνες ήσαν ο τότε δήμαρχος Χρήστος Σκουμπόπουλος, ο Προϊστάμενος και οι σχολικοί σύμβουλοι της πρωτοβάθμιας και διακεκριμένοι λόγιοι της πόλης μας. Στη διάρκεια του γεύματος αυτού ο καθηγητής Χρήστος Τσολάκης, απευθυνόμενος στο δήμαρχο, ανακοίνωσε την απόφασή του να του εμπιστευθεί την ίδρυση Μουσείου εκπαίδευσης στη Βέροια.
Έτσι άρχισε το «όμορφο παραμύθι» που συνεχίστηκε με την προσεκτική μεταφορά της πολύτιμης συλλογής από τη Θεσσαλονίκη και με τη συγκέντρωση πλήθους σχολικών αντικειμένων που ανασύρθηκαν από τους υπόγειους χώρους όλων των σχολείων της Ημαθίας.
Ήλθε κατόπιν ο ευγενικός αγώνας κάποιων ανθρώπων της εκπαίδευσης και του Δήμου. Ήλθε η εγκατάσταση του Μουσείου στους χώρους του Πανεπιστημίου, στην Αγία Βαρβάρα. Ήλθαν και οι καθημερινές αφίξεις πλήθους επισκεπτών από όλη την Ελλάδα. Το όμορφο παραμύθι, που δεν ήταν παραμύθι αλλά ένα ταξίδι στο σύδεντρο της γνώσης και την ιστορία της μάθησης, συνεχίστηκε με την αδιάκοπη παρουσία του μεγάλου δωρητή και με τις φροντίδες των ανθρώπων της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης και του δημάρχου.
Και δεν το διέκοψε κανείς «κακός λύκος». Το διέκοψαν τα λάθη και οι κακοί χειρισμοί της δημοτικής αρχής που διαδέχθηκε το 2006 τον Σκουμπόπουλο.
Οι πόρτες του Μουσείου Εκπαίδευσης έκλεισαν. Οριστικά; Ας ελπίσουμε πως όχι. Εμπιστευόμαστε το δήμαρχο που διαβεβαιώνει για την ασφαλή φύλαξη του μουσειακού υλικού. Θα με επιτρέψουν όμως όσοι χειροκρότησαν νοερά την διαβεβαίωση αυτή, να υπενθυμίσω την παραβολή του δούλου, που ναι μεν ασφάλισε το τάλαντο που του εμπιστευτήκαν σε σίγουρη κρύπτη, εν τούτοις όμως δεν επαινέθηκε για την πράξη του αυτή, αλλά επικρίθηκε δριμύτατα από τον αφέντη του.
Ορ. Σιδηρόπουλος