Χαζεύοντας το εξώφυλλο ενός περιοδικού για την αεροπορία, ένοιωσε το πρώτο «κλικ» για τους αιθέρες... Ετσι, μπήκε στη Σχολή Ικάρων και ξεκίνησε το ταξίδι.
Χιλιάδες ώρες στον αέρα, εκεί που είναι ο στίβος της ζωής για όλους τους πιλότους μας, προσηλωμένοι στην αποστολή τους.
Ο Βεροιώτης σμηναγός Σωτήρης Στράλης κάθε χρόνο στις 28 Οκτωβρίου πέρα από την αποστολή της επετείου έχει κι έναν ακόμα λόγο να είναι το πρόσωπο της ημέρας. Εμψυχώνει τους Έλληνες και ανεβάζει το ηθικό και την περηφάνεια του λαού με το καθιερωμένο πλέον μήνυμά του μέσα από το πιλοτήριο.
Μιλήσαμε μαζί του, για να γνωρίσουμε καλύτερα τον βεροιώτη πιλότο που έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής και όπως λέει δεν είναι μόνο αυτός που εμψυχώνει τους συμπατριώτες του, αλλά όλοι οι συνάδελφοί του στο Στρατό, το Ναυτικό και την Αεροπορία.
-Ήταν όνειρο ζωής να γίνεις πιλότος; Πότε κατάλαβες ότι σε «τραβάνε» τα αεροπλάνα και οι αιθέρες;
Ρωτώντας κανείς ένα μικρό παιδάκι τι θα ήθελε να γίνει όταν μεγαλώσει, μια από τις πιθανότερες απαντήσεις που μπορεί να πάρει είναι πιλότος. Αυτό όμως δεν σημαίνει πώς όλα αυτά τα παιδάκια καταλήγουν ιπτάμενοι… Ακόμη θυμάμαι ένα απόγευμα που είχα μείνει έκπληκτος στην βιτρίνα του πρακτορείου τύπου στην οδό Μητροπόλεως, χαζεύοντας το εξώφυλλο ενός περιοδικού αεροπορικού τύπου. Ήταν το πρώτο σκίρτημα το οποίο φρόντισε να γιγαντώσει ο πατέρας μου με το πέρασμα των χρόνων.
-Προφανώς από προσωπική επιλογή μπήκες στη Σχολή Ικάρων. Πόση δουλειά και πειθαρχία χρειάζεται από κει και πέρα για να φτάσει κάποιος ψηλά, στην καριέρα του;
Εισερχόμενος κανείς στην Σχολή Ικάρων σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να εφησυχάσει, δεν υπάρχει αυτή η πολυτέλεια… Είναι μόλις η αρχή ενός ιδιαίτερου ταξιδιού, γεμάτου με άπειρες ώρες διαβάσματος και γυμναστικής. Ο έφηβος ανδρώνεται και οδηγούμενος από τα προσωπικά του κίνητρα μπαίνει στον δρόμο της επαγγελματικής του ανέλιξης χωρίς να ξανακοιτάξει πίσω.
-Οι γονείς σου (φωτο) σε ενθάρρυναν αρχικά; Φανταζόμαστε ότι καμαρώνουν για το γιο τους, που διακρίθηκε από το ΝΑΤΟ ως ο καλύτερος πιλότος, το 2011.
Ο πατέρας μου, όπως και ο παππούς μου το όνομα του οποίου έχω πάρει, έχοντας υπηρετήσει στην Πολεμική Αεροπορία (ΠΑ) και γνωρίζοντας από πρώτο χέρι το περιβάλλον, ήταν ιδιαίτερα ενθαρρυντικός. Η μητέρα μου παρόλο που δεν ήταν ιδιαίτερα ενθουσιασμένη με την ιδέα, λόγω των κινδύνων που αντιμετωπίζει κανείς στο συγκεκριμένο επάγγελμα, στάθηκε ιδιαίτερα διακριτική και στήριξε και αυτή την επιλογή μου με όλη της την καρδιά.
-Στις πτήσεις λειτουργεί κυρίως το μυαλό, η ψυχή ή το σώμα;
Σε μια πτήση ο αεροπόρος λειτουργεί ως μια ολοκληρωμένη οντότητα, απόλυτα συγκεντρωμένος και προσηλωμένος στον αντικειμενικό σκοπό της αποστολής του.
Δεν μπορεί κανείς να διαχωρίσει το μυαλό από την ψυχή ή το σώμα του, είναι όλα εκεί, λειτουργώντας στο μέγιστο δυνατό βαθμό. Όταν κλείνει άλλωστε η καλύπτρα, όλα τα προβλήματα μένουν έξω από το αεροπλάνο…
-Ζεις στα Χανιά… Παλιές φιλίες υπάρχουν στη Βέροια; Διατηρούνται;
Και βέβαια, υπάρχουν φίλοι παιδικοί με τους οποίους διατηρώ εξαιρετικές σχέσεις. Δυστυχώς βέβαια η καθημερινότητα και οι υποχρεώσεις της ζωής δεν επιτρέπουν να ταξιδεύω με την οικογένεια μου στην Βέροια όσο τακτικά θα ήθελα, με αποτέλεσμα να μην περνώ μαζί τους, όπως και με την οικογένεια μου, όσο χρόνο θα ήθελα. Από την άλλη πλευρά βέβαια, στα Χανιά γνώρισα μια εκπληκτική γυναίκα η οποία τώρα πια είναι σύζυγος μου και μου έχει χαρίσει δύο γιούς, οπότε μόνο να παραπονεθώ δεν μπορώ.
-Η Ημαθία έχει βγάλει πολύ καλούς πιλότους… Πώς το σχολιάζεις;
Είμαι ιδιαίτερα περήφανος για την καταγωγή μου καθώς και για το γεγονός ότι η Ημαθία έχει όντως βγάλει πολύ καλούς πιλότους όπως ο Άρης Μαρτάκης που έδωσε ακόμα και τη ζωή του για την εκτέλεση του καθήκοντος. Γενικώς, έχω εξαιρετικούς συναδέλφους με καταγωγή από όλες τις γωνιές της χώρα μας… Είναι θέμα χαρακτήρα και ιδιοσυγκρασίας του ατόμου.
-Το ηθικό ενός πιλότου της πολεμικής μας αεροπορίας είναι βασικό στοιχείο της δουλειάς του;
Σαφέστατα, κανείς εργαζόμενος και ειδικά ένας Ιπτάμενος με πεσμένο ηθικό δεν μπορεί να αποδώσει στο μέγιστο των δυνατοτήτων του. Το μόνο σίγουρο είναι όμως πως όλοι οι Ιπτάμενοι, και τα στελέχη των ένοπλων δυνάμεων γενικότερα, θα εκτελέσουν όταν και αν απαιτηθεί την αποστολή τους στο ακέραιο χωρίς καμία έκπτωση. Έχει να κάνει με την ψυχή του Έλληνα και όχι με τις εκάστοτε συνθήκες που αυτός θα κληθεί να λειτουργήσει…
-Πώς αισθάνεσαι που μέσα από σένα και τα μηνύματά σου στην στρατιωτική παρέλαση της Θεσσαλονίκης, εμψυχώνεις και ανεβάζεις την εθνική υπερηφάνεια των Ελλήνων;
Αισθάνομαι ιδιαίτερα περήφανος. Δεν είμαι όμως μόνο εγώ αυτός που εμψυχώνει τους συμπατριώτες μας και ανεβάζω την εθνική τους υπερηφάνεια. Είναι το σύνολο των συναδέλφων μου, στελέχη του Στρατού, Ναυτικού και Αεροπορίας που με την επιβλητική παρουσία και την απαράμιλλη τους λεβεντιά προκαλούν ρίγη συγκίνησης σε κάθε συμπολίτη μας.
-Τί μήνυμα θα έστελνες στα νέα παιδιά που ξεκινούν τη ζωή τους με «πεσμένα φτερά» για το αύριο και το μέλλον τους;
Δεν υπάρχει κανένας απολύτως λόγος να ξεκινά κανείς το ταξίδι της ζωής του με πεσμένα φτερά… Μπορεί οι συνθήκες να μην είναι οι πλέον ευνοϊκές για να ριχθεί κανείς στον στίβο της ζωής, καλό όμως είναι να μην ξεχνάμε πως δεν είναι οι συνθήκες που θα κρίνουν το τελικό αποτέλεσμα. Είναι η συνεχής και άοκνη προσωπική δουλειά, το πείσμα και η προσήλωση στον τελικό μας στόχο που τελικά θα μας οδηγήσουν στις όποιες επιτυχίες στην ζωή μας. Μπορεί κανείς να το δει και ως μια πρόκληση, δεδομένου άλλωστε και του γεγονότος ότι δεν μπορεί να κάνει διαφορετικά.
«Φθάσε όπου δεν μπορείς», όπως έγραψε ο μεγάλος Νίκος Καζαντζάκης…
