Γράφει ο ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΒΑΣΙΑΔΗΣ
Το περιεχόμενο της σημερινής στήλης είναι εκ των πραγμάτων επετειακό, αφού συνδέεται άμεσα με τον εορτασμό της 28ης Οκτωβρίου.
Η αναφορά στην Εθνική Επέτειο πέραν από τα καθιερωμένα, σε σχέση με τη διαμορφούμενη σημερινή πραγματικότητα, αποτελεί ελάχιστο οφειλόμενο χρέος.
Στην ιστορία των Λαών εμφανίζονται στιγμές υπέρβασης και μεγαλείου που δεν εμπίπτουν στην κοινή λογική.
Ο Ελληνισμός έχει να επιδείξει πολλές τέτοιες στιγμές και η 28η Οκτωβρίου 1940 αναμφισβήτητα υπήρξε μια από τις κορυφαίες του.
Όσο και αν φαίνονται κοινότυπες και χιλιοειπωμένες οι φράσεις που γράφονται τόσα χρόνια μετά από το ιστορικό γεγονός, η αλήθεια είναι ότι πολύ δύσκολα μπορεί κανείς να εκφράσει με ακρίβεια εκείνες τις στιγμές του μεγαλείου όπως τις έζησε η γενιά του ‘40.
Την ώρα εκείνη σύσσωμο το Έθνος των Ελλήνων εμφορούμενο από ένα πηγαίο ατομικό και ομαδικό ενθουσιασμό, ανανέωνε τους ιστορικούς του τίτλους τιμής.
Αυτός ο πλέριος ενθουσιασμός μετέτρεψε τον Λαό μας σε ένα αδιάβλητο και αδιάσειστο σώμα θυσίας, με υποδειγματική εθνική ομοψυχία και ενότητα.
Και αυτό σε μια περίοδο που η εσωτερική πολιτική ζωή δεν παρείχε τα εχέγγυα δι αυτό.
Η φιλοπατρία ήταν που αναδείχθηκε εκείνη την στιγμή για τους Έλληνες, ως υπέρτατο καθήκον.
Και στην προσταγή αυτού του καθήκοντος πρόθυμα υπάκουσε η Καρδιά και πειθάρχησε ο Νους.
Πολυμερής και πολυδιάστατη η έννοια της φιλοπατρίας.
Βίωμα ιδιόμορφο, γεμάτο ιερότητα και τρυφερότητα, με σφριγηλό δυναμισμό που πάλλεται από εσωτερικούς κραδασμούς, σφυρηλατείται από δίκαιο πάθος, μεταβάλλεται σε ίνδαλμα και λαμπρύνεται σαν Ιδέα.
Σε αυτήν την σύγκρουση την τόσο δυσανάλογη, η αίσθηση της φιλοπατρίας ήταν το μόνο ευνοϊκό αντιστάθμισμα για τον Έλληνα μαχητή που ανέλαβε την ευθύνη να υπερασπιστεί το άβατο των ναών του και τις οικογενειακές του εστίες.
΄Οσο και αν φαίνεται παράξενο, η φιλοπατρία σαν αρετή αποκτά μεγαλύτερη και αποτελεσματικότερη υπόσταση σε ειρηνικές περιόδους της ιστορίας σαν αυτή που διανύουμε τώρα.
Και αυτό γίνεται περισσότερο κατανοητό με την ιστορική μαρτυρία που μας τεκμηριώνει μεγάλες εθνικές απώλειες, σε ειρηνικές περιόδους που ακολούθησαν μετά από θριαμβευτικούς πολεμικούς αγώνες.
Η διατήρηση και η αύξηση των ανεκτίμητων αγαθών της ειρήνης απαιτεί πολύ πιο έντονο και διαρκές το συναίσθημα της φιλοπατρίας.
Εάν η πολιτική διαχείριση της δημόσιας δραστηριότητας δεν εμπνέεται από αίσθημα φιλοπατρίας αλλά καθοδηγείται από απλή διαχειριστική αντίληψη και υπαγορεύεται από τρέχουσες σκοπιμότητες και μόνο, τότε οδηγεί νομοτελειακά σε εθνικές ήττες μεγαλύτερες και διαρκέστερες από όσες θα μπορούσαν να είχαν συμβεί σε πολεμικές αναμετρήσεις.
Σήμερα τα διεθνή κέντρα αποφάσεων προσδιορίζουν τις γενικότερες εξελίξεις με βαρύτατους οικονομικούς όρους και δεν ορρωδούν προ ουδεμίας πολιτισμικής και πνευματικής αξίας των Λαών προκειμένου να επιτυγχάνουν κάθε φορά τους στόχους τους.
Το διεθνές πολιτικό περιβάλλον, στο οποίο η πατρίδα μας διεκδικεί θέση και ρόλο , είναι σαφέστατα υπονομευτικό για τον Ελληνισμό και έχουμε όλοι χρέος απαράβατο να βρισκόμαστε σε διαρκή εγρήγορση προκειμένου να διαφυλάξουμε υπερήφανη την πατρίδα που μας παρέδωσε η γενιά του ΄40 και να την παραδώσουμε ασφαλή στις επερχόμενες γενεές.
Αυτό δεν αποτελεί ευθύνη μόνο των εκάστοτε ηγεσιών αλλά διαρκή υποχρέωση κάθε πολίτη, κάθε γονέα, κάθε δασκάλου, που οφείλει να μεταλαμπαδεύει στους νέους μας που θα αναλάβουν τις τύχες του τόπου, την ακατάβλητη αξία της φιλοπατρίας σε κάθε έκφανση της ζωής τους.
