Ανακοινώθηκαν οι νέες ποινές για την τέλεση φοροδιαφυγής, θέμα που καλύψαμε αναλυτικά στο χθεσινό φύλλο της εφημερίδας μας. Συντασσόμαστε απόλυτα με την πρόθεση του υπουργείου Οικονομικών να πατάξει τη φοροδιαφυγή και να ασκηθούν ποινικές διώξεις, όπου αυτό κρίνεται σκόπιμο.
Το κράτος όμως για να απαιτεί συνέπεια από τους φορολογούμενους στην κάλυψη των φορολογικών υποχρεώσεών τους δεν οφείλει να επιδεικνύει αυτό πρώτο συνέπεια στις δικές του υποχρεώσεις; Πώς απαιτείς από τον μικροεπαγγελματία που βάλλεται πανταχόθεν να είναι τύπος και υπογραμμός στις φορολογικές του υποχρεώσεις, όταν οι οφειλές του Δημοσίου προς τους ιδιώτες έχουν ξεπεράσει τα 7 δις ευρώ;
Ο ιδιώτης εξαναγκάζεται στην επ’ αόριστω πίστωση προς το ελληνικό δημόσιο, ενώ ο ίδιος ταυτόχρονα δύναται να διωχθεί ποινικά αν δεν έχει για παράδειγμα αποδώσει έγκαιρα τον Φ.Π.Α. Έτσι άραγε ανακτάται η χαμένη εμπιστοσύνη και δημιουργούνται προϋποθέσεις για ανάπτυξη; Την συνέπεια λόγων και έργων πρωτίστως πρέπει να την επιδεικνύει η κρατική μηχανή καλύπτοντας τα χρέη της προς τους ιδιώτες και δίνοντας ανάσα στην πραγματική οικονομία.
Αν πάλι το κράτος ζητά πίστωση και ανοχή από τους ιδιώτες, τότε συνακόλουθα είναι υποχρεωμένο να την ανταποδώσει.
Άλλως ταιριάζει μόνο η γνωστή λαϊκή ρήση «τα δικά μας σύκα, τα δικά σας καρύδια…»