Με ελπίδες αισιοδοξία και στόχους, αλλά και με αγωνίες και προσδοκίες για την εξέλιξη των πραγμάτων στην εκπαίδευση και το μέλλον της, ξεκίνησε η νέα σχολική χρονιά για τους μαθητές, τις οικογένειές τους και τους εκπαιδευτικούς.
Τις καθιερωμένες τελετές στα σχολεία ακολούθησαν οι δημόσιοι χαιρετισμοί από την ηγεσία της χώρας και τους παράγοντες κάθε τοπικής κοινωνίας.
Είναι φυσικό άλλωστε με αυτήν την αφορμή να επιχειρείται μια δημόσια αναγνώριση των γενικών αλλά και ειδικότερων θεμάτων που απασχολούν την εκπαίδευση στο σύνολό της. Αυτό ει μη τι άλλο, προαναγγέλλει την, εκ μέρους των αρμοδίων, κλιμάκωση αποτελεσματικών παρεμβάσεων, για την αναβάθμιση της παιδείας στον τόπο.
Η σχολική χρονιά που πέρασε χαρακτηρίστηκε, όπως άλλωστε και οι προηγούμενες, από τις δυσκολίες και τα προβλήματα που καταγράφονται κάθε χρόνο, με κυρίαρχη την έλλειψη εκπαιδευτικού προσωπικού και τις υποβαθμισμένες υποδομές, με αποτέλεσμα τα σχολεία να δυσκολεύονται να εκπληρώσουν τον παιδαγωγικό τους ρόλο.
Αποτελεί γενική παραδοχή ότι το ελληνικό σχολείο έχει χάσει μεγάλο μέρος από την ελκυστικότητά του και ότι οι περισσότεροι μαθητές αντιμετωπίζουν τη σχολική πράξη ως πάρεργο, καθώς το σχολείο υποκαθίσταται συνεχώς από τα φροντιστήρια για βασικές γνώσεις που απαιτείται να κατέχει ένας σύγχρονος νέος, όπως οι ξένες γλώσσες η πληροφορική κλπ, με σημαντικό κόστος για την ελληνική οικογένεια.
Τα προβλήματα εκδηλώνονται εμφανώς στο Γυμνάσιο και οξύνονται στο Λύκειο, το οποίο έχει μετατραπεί σε ένα είδους προθάλαμο των ΑΕΙ, καθώς δίδεται το κύριο βάρος στα μαθήματα που εξετάζονται στις Πανελλήνιες Εξετάσεις, για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Αποτέλεσμα αυτού είναι να έχει περιοριστεί δραματικά το ενδιαφέρον για τις εγκύκλιες γνώσεις που διαμορφώνουν χαρακτήρες, θεμελιώνουν συνειδήσεις και οικοδομούν προσωπικότητες.
Όλοι ασχολούνται κυρίαρχα με τα μαθήματα στα οποία θα εξεταστούν για να επιτύχουν στην τριτοβάθμια εκπαίδευση.
Αυτά και άλλα πολλά από τα ζητήματα που σχετίζονται με την παιδεία, είναι γνωστά στους αρμόδιους.
Επί χρόνια το δημόσιο ενδιαφέρον εκφράζεται και περιστρέφεται γύρο από την ανάγκη μεταρρυθμίσεων στην Παιδεία, ως έναν από τους πυλώνες για την ανάπτυξη της χώρας.
Αυτές όμως οι μεταρρυθμίσεις που απαιτούνται για να σηκώσουν την εκπαίδευση από την απαξίωση στην οποία έχει περιέλθει, να της αποδώσουν την σημασία που απαιτείται στην σύγχρονη εποχή και να την εντάξουν στην επαγγελματική και παραγωγική διαδικασία, δεν έρχονται.
Η φετινή χρονιά ας αποτελέσει αφετηρία διαμόρφωσης ενός νέου σχολείου που να ανταποκρίνεται στις σύγχρονες απαιτήσεις. Ενός σχολείου που θα στοχεύει στην ποιοτική αναβάθμιση της παρεχόμενης γνώσης και στην απόκτηση των εφοδίων που ανταποκρίνονται στις σύγχρονες κοινωνικές ανάγκες. Ενός σχολείου που θα αποτελεί ζωντανό κοινωνικό χώρο, διάπλασης νέων ανθρώπων με ηθική, αξιακή, ψυχική και γνωστική διάσταση, στον οποίο η ελεύθερη σκέψη, η κριτική στάση και έκφραση και η παιδαγωγική ελευθερία θα είναι από τα βασικά συστατικά του.
Το σύγχρονο αυτό σχολείο, κύτταρο γνώσης και πολιτισμού, επιβάλλεται να είναι ενσωματωμένο στην κοινωνία, την οποία και εν δυνάμει θα αλλάζει, απαντώντας στην προκλήσεις της εποχής.
Αυτή η προσπάθεια αποτελεί ευθύνη κάθε αρμοδίου απέναντι στο αύριο του τόπου.
