Κάθε χρόνο τέτοια εποχή το ρεπορτάζ για την Τάφρο 66 είναι από τα καθιερωμένα θέματα, αφού κάθε καλοκαίρι η τάφρος επαναλαμβάνει τη δική της ιστορία. Επειδή όμως η ζωή και η τεχνολογία εξελίσσεται, η κατάσταση κάθε χρόνο φιλοδοξεί στη βελτίωσή της, κυρίως με την λειτουργία βιολογικών καθαρισμών που επαφίεται στη συνείδηση των κονσερβοποιών τόσο της Ημαθίας, αλλά κυρίως της Πέλλας, από όπου προέρχεται η μεγαλύτερη ποσότητα ρύπανσης, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των μετρήσεων.
Υπάρχει όμως και μια άλλη παράμετρος, η οποία συζητιέται μεν κατά καιρούς, αλλά ποτέ δεν ελήφθη μια σοβαρή πολιτική απόφαση σε επίπεδο Περιφερειών για να βοηθήσει αποτελεσματικότερα την κατάσταση στην Τάφρο.
Και αναφερόμαστε στην ποσότητα του νερού της τάφρου τα καλοκαίρια, που μπορεί να ενισχυθεί με τη διοχέτευση νερού από άλλες περιοχές, όπως είναι η Βεγορίτιδα, ένα σενάριο-πρόταση που έχει μπει στο τραπέζι των συζητήσεων με πιέσεις από την Περιφέρεια Κεντρικής Μακεδονίας στην Περιφέρεια Δυτικής Μακεδονίας, χωρίς ωστόσο να υπάρξει κάποια εξέλιξη.
Με δεδομένο ότι το νερό της Τάφρου εξυπηρετεί και την άρδευση των αγροτικών καλλιεργειών, μια λύση επ’ αυτού με ένα έργο ειδικό για την περίπτωση (ξέρουν οι ειδικοί) θα μπορούσε να έχει διπλή ευεργετική επίδραση. Τόσο δηλαδή στην εξυπηρέτηση των αγροτών για το πότισμα, όσο και στην προστασία της Τάφρου, αφού το τρεχούμενο νερό θα «ρυθμίζει» τη ρύπανση προς όφελος του περιβάλλοντος.
Ας το δουν κάποια στιγμή με τη δέουσα σοβαρότητα οι αρμόδιοι πολιτικοί και υπηρεσιακοί παράγοντες, ώστε το «θρίλερ» της Τάφρου 66, να μην τρομάζει πλέον ούτε τα πλάσματα του ποταμού, ούτε τους ανθρώπους που ζουν και επηρεάζονται από το υπάρχον περιβάλλον!