Του Τάσου Βασιάδη
Τα Δημόσια Νοσοκομεία στη χώρα μας υφίστανται ως Νομικά Πρόσωπα τα οποία εξασφαλίζουν δευτεροβάθμια περίθαλψη στον λαό. Είναι δηλαδή χώροι στους οποίους παρέχονται υπηρεσίες υγείας στους συνανθρώπους μας που έχουν ανάγκη νοσηλείας.
Γι' αυτή την αναγκαιότητα ιδρύθηκαν, αυτό είναι το κύριο μέλημα τους και με αυτή την προοπτική αναπτύσσονται.
Η παροχή υπηρεσιών Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης που δεν χρήζουν νοσηλείας, είναι και πρέπει να είναι αποκλειστικά εξωνοσοκομειακό μέλημα.
Αυτοί οι ορισμοί βέβαια διατυπώνονται υπό την προϋπόθεση της συνεχούς επιστημονικής και όπου απαιτείται, διοικητικής διασύνδεσης, μεταξύ των Μονάδων Δευτεροβάθμιας και Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης, η οποία επιβάλλεται να υφίσταται.
Πέραν όμως της ιδεατής και ίσως ρομαντικής αυτής προσέγγισης, είναι γνωστό ότι η πολιτεία παραμέρισε από τις Εξωνοσοκομειακές Μονάδες Υγείας, ένα πολύ μεγάλο μέρος της Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης, το οποίο εναπέθεσε στα Νοσοκομεία.
Τα δραματικά κυρίως για τους πολίτες, γεγονότα των προηγουμένων ετών, με την ανεύθυνη νομοθετική κατάργηση των Μονάδων Υγείας ΕΟΠΥΥ, την απόλυση των υπηρετούντων ιατρών, την ίδρυση των μονάδων ΠΕΔΥ με κατά πολύ μειωμένο ιατρικό προσωπικό και τους εξοντωτικούς όρους σύμβασης με τα ιδιωτικά ιατρεία, είχαν ως αποτέλεσμα οι πολίτες να απευθύνονται ολοένα και περισσότερο στα εξωτερικά ιατρεία και τα τμήματα επειγόντων περιστατικών των Νοσοκομείων για τα τρέχοντα προβλήματα υγείας, που η αντιμετώπισή τους αποτελεί και πρέπει να αποτελεί μέλημα της Εξωνοσοκομειακής Φροντίδας Υγείας.
Εξ αιτίας αυτής της κατάστασης ακόμα περισσότεροι νοσοκομειακοί γιατροί και για πολύ περισσότερες ώρες απασχολούνται παρέχοντας Πρωτοβάθμια Περίθαλψη, αποσπώμενοι έτσι από το κατεξοχήν νοσηλευτικό και επιστημονικό έργο τους.
Η οργανωμένη Ιατρική Κοινότητα με επανειλημμένες αποφάσεις των θεσμικών της οργάνων, έχει διακηρύξει την αναγκαιότητα της αποδέσμευσης των Νοσοκομείων από την Πρωτοβάθμια Περίθαλψη. Αυτό πρακτικά σημαίνει κατάργηση της λειτουργίας των τακτικών εξωτερικών ιατρείων, με διατήρηση μόνο των χώρων υποδοχής επειγόντων περιστατικών και βραχείας μετανοσηλευτικής παρακολούθησης.
Προκειμένου όμως να επιτευχθεί αυτός ο στόχος που θα αναβαθμίσει ουσιαστικά την Δευτεροβάθμια Περίθαλψη, τίθεται επιτακτικά η αναγκαιότητα οργάνωσης της Πρωτοβάθμιας Περίθαλψης στη χώρα μας.
Η Πρωτοβάθμια Περίθαλψη αποτελεί μια μεγάλη πρόκληση για την πολιτεία, η οποία οφείλει να εξασφαλίσει ισότιμη και ποιοτικώς υψηλού επιπέδου παροχή υπηρεσιών προς όλους τους πολίτες, αξιοποιώντας και αναδεικνύοντας το σύνολο της υφιστάμενης υποδομής, όπως τα Κέντρα Υγείας, τα Περιφερειακά Ιατρεία, τις Μονάδες Υγείας ΠΕΔΥ, τα Δημοτικά Ιατρεία και τις Ιδιωτικές Μονάδες Υγείας.
Αυτή η αξιοποίηση για να έχει περιεχόμενο και ουσία πρέπει να γίνει με σύγχρονους οικονομικούς όρους, που να αποτιμούν την πραγματική αξία της ιατρικής επίσκεψης και πράξης, όπως τη δικαιούται ο κάθε φορολογούμενος πολίτης.
Έτσι η Πρωτοβάθμια Περίθαλψη στον τόπο μας θα εξασφαλίσει τους φυσικούς της ξενιστές, αποδεσμεύοντας από τα βαρίδια της τα Νοσοκομεία και την Δευτεροβάθμια Περίθαλψη των πολιτών.