Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα, Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Φίλοι μου, καλή σας μέρα,
ας “πάρουμε” τα πράγματα από την αρχή.
Την προηγούμενη εβδομάδα, το τηλέφωνο κουδούνισε και στην άλλη άκρη της συσκευής, η κυρά Φωφώ, από την Καρδίτσα (πολιτιστική πρωτεύουσα Θεσσαλίας). Έχει πατήσει πλέον τα ογδόντα.
Έλα ρε μάνα, απαντά ο χοντρούλης, εγώ δηλαδή, ο βάρβαρος.
Χαίρε ανήρ μου. Χαίρε Αριστοφάνη μου!
Ο Ιησούς Χριστός νικά, πρόλαβα να …
Δώδεκα είναι οι Θεοί, ξύπνα. Ακόμη δεν το χώνεψες!
Έρχομαι είπε, η γλυκιά μανούλα.
Καλώς να ορίσεις, την απαντώ.
Τι κάνεις, έχασες καμιά οκά. Σου είπα να τρως τον “μέλανα ζωμό”, αλλά εσύ δεν άκουγες.
Δες τα χάλια σου. Θα μπορούσες να είσαι ένας κούρος, συνέχισε!
Κάποια στιγμή η συνομιλία σταμάτησε και … τηλέφωνο αμέσως στην καρντασίνα.
Την “γριούλα” μας την είδε γιατρός τελευταία, ρωτώ.
Μην ανησυχείς, μου απαντά. Τα έχει τετρακόσια.
Και ετοιμάσου θα έλθει για μόνιμη εγκατάσταση στη Βέροια.
Προσπαθεί να “κινητοποιήσει” και τη νονά μου.
Μάθανε ότι η Βέροια θα γίνει ένας απέραντος αρχαιολογικός χώρος και της φιλολογίας οι κυρίες, του κλασικού η μία, του ιστορικού η άλλη, αποφασίσανε να έλθουν να ζήσουν στον πολιτισμό και όχι στη βαρβαρότητα.
Επιθυμούν να γευματίσουν και με τον Αριστοτέλη!
Καλά, να της πεις ότι έχω επαγγελματικό ραντεβού με εκπροσώπους της Σπάρτης.
Θα “κατεβάσουμε” νέα πολιτική πλατφόρμα.
Τα ρούχα μου τα φάρδυνε;
Όχι. Ετοιμάζει κάτι χλαμύδες!
Φίλοι μου, όπως έχετε καταλάβει, ο σημερινός περίπατος, αφορά το μέγιστο θέμα του χαρακτηρισμού ολόκληρης της Βέροιας ως αρχαιολογικό χώρο και εάν είναι δυνατόν αργότερα και μέχρι την Έδεσσα και …. ολόκληρη αυτοκρατορία θα ξαναχτίσουμε!
Θα σας κουράσω σήμερα, αλλά δυστυχώς το θέμα είναι μεγίστης σημασίας και με … αρκετές προεκτάσεις - επιθυμίες.
Όπως σας έχω τονίσει και το καταλάβατε και σήμερα, η καταγωγή μου είναι από το Καρδιστάν, την καραγκουνία δηλαδή, τι βαρβαρότητα Θεέ μου!
Βάρβαροι μεν, γνωρίζουμε δε ότι η Βέροια ανήκει στις πόλεις με πολιτιστικό υπόβαθρο.
Για μνημεία όμως δεν γνωρίζαμε τίποτα, παρά μόνο τη Βεργίνα.
Όπως καταλαβαίνετε, όταν ήρθα για μόνιμη εγκατάσταση και είδα “τι παίζει” (έτσι έχει πει ο κ. Φίλης να ομιλούμε!), θαύμασα τον πολιτιστικό πλούτο της πόλης και απόρησα γιατί να μην είναι γνωστός, στο ευρύ κοινό.
Ποιος ευθύνεται και τόσα χρόνια, μένει αυτός ο πλούτος (όχι του Αριστοφάνη!) στα αζήτητα.
Με την χοντρή μου παρουσία, στο τελευταίο Δημοτικό Συμβούλιο και την απουσία άλλων κατανόησα αρκετά πράγματα.
Άλλωστε δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και στη Βέροια ισχύει το “τίνος παιδί είσαι εσύ”, όχι μόνο στην Κίνα!
Αποφασίζεται να αλλάξει η ζωή ολόκληρης της πόλης. Όχι γιατί αυτό είναι αναγκαίο σε μία πόλη, όπου τα μνημεία προστατεύονται έτσι και αλλιώς υποδειγματικά, αλλά γιατί πέσαμε στο αποφασίζουμε και διατάσομε.
Που σημαίνει ότι είναι ορατός ο κίνδυνος να γίνουμε όλοι ανεξαιρέτως όμηροι (χωρίς εισαγωγικά) μιας υπηρεσίας, την οποία πληρώνει ο Έλληνας φορολογούμενος.
Έχουμε την μία εφορία να αποκτήσουμε και την άλλη εφορεία και όλοι να πλέουμε σε πελάγη ευφορίας!
Σε περιοχές δηλαδή που δεν υπάρχουν μνημεία θα ερωτάτε η αρχαιολογία.
Άντε και σε γυναικολόγο για να μας δει τον προστάτη!
Αυτή η πόλη έχει μόνο μνημεία; Τίποτε άλλο;
Μας ρωτήσατε που θα μπούνε πινακίδες;
Κυκλοφορούν και αυτοκίνητα;
Για τη συκωταριά πως θα την “ψήσουμε”, έχετε άποψη!
Η διαδικασία γνωστή.
Θα ξεκινήσεις κάποτε την εκσκαφή, θα βρεθούν αρχαιότητες και εσύ θα πληρώσεις για τη συνέχεια. Και εάν υπάρχει οικονομική ζημία και τι μας νοιάζει εμάς. Εσείς έχετε χρήματα.
Εμείς δεν έχουμε και πρέπει κάθε μήνα να πληρωνόμαστε (και αυτό είναι το σωστό).
Επειδή όμως τα παραπάνω ενδεχομένως να μην είναι κατανοητά, ας συνεχίσουμε διαφορετικά.
Καταλάβανε κάποιοι ποια είναι η αχίλλειος πτέρνα μας, ο σεβασμός και η αγάπη στον πολιτισμό μας, κομμάτι από την ίδια μας τη ζωή και … ας το εκμεταλλευτούμε με τον τρόπο μας και ας γίνει ο βίος αβίωτος, δημοτών.
Και συνεχίζουμε με την έκφραση αρχή άνδρα δείκνυσι, δηλαδή η εξουσία αποκαλύπτει τις δυνατότητες του ανθρώπου, δείχνει τις ικανότητες και το χαρακτήρα του.
Εάν όμως επιθυμούμε εξουσία και να αποφασίζουμε για την καθημερινότητα, τότε ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα!
Εκλογική διαδικασία, δημοκρατική, διότι εκτός από το μοντέλο της Σπάρτης, υπήρχε και το μοντέλο της Αθηναικής δημοκρατίας (απαιτεί τουλάχιστον παρουσία και διάλογο με τους αρμόδιους φορείς).
Ανοίξανε κάποιοι τους ασκούς του αιόλου και θα ακολουθήσει το κουτί της πανδώρας, η εμφάνιση πολλών κακών ταυτόχρονα, αλλά και σε τελική ανάλυση δεν έγινε και τίποτα.
Εμείς να πετύχουμε το στόχο μας και γαία πυρί μειχθήτω.
Όσο δε για τα επιχειρήματα που διαβάζουμε στα διάφορα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ισχύει το κομίζω γλαύκας εις Αθήνας, δηλαδή μας παρουσιάζουν πράγματα πασίγνωστα, σαν να ήταν άγνωστα.
Αλλά και σε αυτό το σημείο καλό είναι να ξεκαθαριστούν κάποια πράγματα.
Το έργο της παλαιάς Μητρόπολης, απίστευτης πολιτιστικής αξίας, πραγματοποιήθηκε λόγω των επίμονων προσπαθειών του Ποιμενάρχου μας.
Το ενέταξε ο τότε υπουργός πολιτισμού, ο αγαπημένος μου έφορας τσουνάμι Αντώνης Σαμαράς και στη συνέχεια υλοποιήθηκε με τη συμβολή του απαραίτητου επιστημονικού προσωπικού. Τόσο απλά.
Όσο για τα σαράντα εκατομμύρια ευρώ, δεν κατάλαβα, κοινοτικοί πόροι δεν είναι;
Όσον αφορά το θέμα του τουρισμού και της ανάπτυξης που έρχεται, ισχύει το έπεα πτερόεντα, λόγια του αέρα.
Και βέβαια καλό θα ήταν να υπάρχει τέτοια πρόταση (στο Δημοτικό Συμβούλιο ακούστηκε ότι υπήρξε και κάποιοι τη φρενάρανε, δεν χρειαζόταν προφανώς γκάζι, για να μην υπάρξει σύγκρουση με άλλα μεγαλεπήβολα σχέδια!), αλλά όπως καταλαβαίνει και ο μαθητής του δημοτικού, αυτή η πρόταση θα είναι κατά βάσει τεχνοοικονομική, δηλαδή θα απαιτηθούν μεγάλα κεφάλαια για την υλοποίηση τεχνικών έργων. Από εκεί ξεκινάμε.
Και αφού αποφασιστεί με δημοκρατικές διαδικασίες και με τη συμμετοχή όλων των φορέων, το σχέδιο, τότε θα “περάσουμε” στο γραφειοκρατικό - νομικό τμήμα της δράσης.
Κάποιοι προτιμήσανε το τέλος για αρχή.
Θα είναι όμηρος όλη η πόλη μιας γραφειοκρατίας (τι δεν καταλαβαίνεις!), στο πλαίσιο μιας έκθεσης ιδεών που θα υλοποιηθεί με τους από μηχανής 12 θεούς!
Δυστυχώς κάποιοι αρνούνται να δούνε την πραγματικότητα, για αυτό ας ευχηθούμε να μην ζήσουμε το κύκνειο άσμα μιας ολόκληρης πόλης.
Η ύφανση του ιστού της Πηνελόπης, λόγω ανεκτικότητας και καλών προθέσεων από πολλούς, έχει ξεκινήσει εδώ και καιρό, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τον κέρβερο, που στη συγκεκριμένη περίπτωση, είναι μία ολόκληρη πόλη!
Η Βέροια.
