«Θερινό Σινεμά» με γαλλικές, ισπανικές, ιταλικές ταινίες και σπάνια αφιερώματα, έσμιξε τις παρέες και όρισε τόπο συνάντησης το πάρκο της Εληάς. Αργότερα, το ραντεβού ορίστηκε στο Άλσος για να μας συνεπάρει η «Αύρα Θεάτρου», σ’ ένα καλοκαίρι γεμάτο με θεατρικές και μουσικοχορευτικές παραστάσεις και μιούζικαλ.
Έπειτα κατηφορίσαμε στις γειτονιές της πόλης για τις «Νότες Δροσιάς», μικρές συναυλίες στην Μπαρμπούτα, στην Κυριώτισσα, στην Αγ. Παρασκευή και στο πάρκο Αγ. Αναργύρων. Θυμάμαι το μότο της εκδήλωσης ήταν... «και η μουσικοθεραπεία συνεχίζεται». Βραδιές που μας έκαναν να ξεχαστούμε και να χαμογελάσουμε, να χορέψουμε και να γλεντήσουμε με την ψυχή μας, με τρόπο ωραίο και ανάλαφρο, που χάρισαν δροσιά στα ζεστά βράδια του καλοκαιριού. Και… μετά «το σχολείο πήγε μουσική» και το εκπαιδευτικό μουσικό πρόγραμμα με τη Συμφωνική Ορχήστρα Δήμου Θεσσαλονίκης -σε πλήρη σύνθεση- μύησε στη μαγεία της μουσικής τους μικρούς μαθητές των σχολείων. (Αναρωτιέμαι αν υπάρχει άλλος Δήμος στην Ελλάδα που αναλαμβάνει τα έξοδα μιας τέτοιας παραγωγής για να επενδύσει στον πολιτισμό, για να επενδύσει στους ανθρώπους του...)
Ακολούθησε το «Γλυκό σπίτι των Χριστουγέννων», όπου το Αρχοντικό Σαράφογλου έγινε φιλόξενο σπίτι χαράς και δημιουργίας και τα «Χριστούγεννα στον Παραμυθοχώρο» της Κ.Ε.Π.Α., ο Χώρος Τεχνών και Στέγη γέμισαν με παιδικά θέατρα και κουκλοθέατρα, παιδικές παραστάσεις και συγχορδίες, πλημμύρισσαν από φωνές και χαμόγελα παιδιών. Ακολούθησαν τα εκπαιδευτικά προγράμματα Ιστορίας, τα φεστιβάλ Αγγλόφωνου και Γαλλόφωνου Κινηματογράφου, το Gala Χριστουγέννων με Ορχήστρα, η συνεργασία με το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (Πλάτωνα, Απολογία Σωκράτη), τα ιστορικά βραδινά και οι θεματικές εκθέσεις του Κέντρου Τοπικής Ιστορίας, η φιλοξενία στη σκηνή του Χώρου Τεχνών του μοναδικού επαγγελματικού θεατρικού σχήματος στην Ελλάδα που αποτελείται από άτομα με αναπηρία (ΘΕ.Α.μ.Α.), οι συναυλίες των Α. Πρωτοψάλτη, Ε. Αρβανιτάκη, Ν. Μποφίλιου, Ε. Ζουγανέλη, Χ. Αλεξίου, Μ. Κανά, Ν. Ξυδάκη – Γ. Ανδρέου, Γ. Νέγκα – Θ. Καραμουρατίδη, Μ. Πασχαλίδη – Μ. Πάχου αλλά και Ε. Βιτάλη, Μ. Μητσιά – Φ. Βελεσιώτου , Αφών Τσαχουρίδη, Λ. Μαχαιρίτσα – Γ. Κότσιρα. Όλες μία και μία, ανάταση ψυχής πραγματικά. (Συγχωρείστε με για τη σειρά αναφοράς, δεν θυμάμαι τις ημερομηνίες).
Επίσης, τα Κρατικά Μπαλέτα Μόσχας και η «Λίμνη των Κύκνων» μια παραγωγή αξιώσεων, η Όπερα «Νόρμα» στη σκηνή του Χώρου Τεχνών, αλλά και η «εβδομάδα θεάτρου», που η πόλη την αγαπά και τη στηρίζει (απόδειξη οι κατάμεστες αίθουσες), η «εβδομάδα σχολικής δημιουργίας» με την παρουσία των σχολείων, το Spring Festival με τη συμμετοχή των σχολείων του νομού μας, η «εβδομάδα παράδοσης» με τη συμμετοχή των τοπικών συλλόγων, η πρόσφατη φιλοξενία του Πανελλήνιου Διαγωνισμού Έντεχνου Χορού «ΕΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΕΙΝ», χαρά και καμάρι για την πόλη, η φιλοξενία κάθε τι νέου και νεωτερικού, η χαρά τού να δίνεις «βήμα» σε νέους ανθρώπους (ΟΡΧΗΣΤΡΑ ΝΕΟΙ ΜΟΥΣΙΚΟΙ ΧΩΡΙΣ ΣΥΝΟΡΑ), η διαρκής παρουσία των συνόλων του Μουσικού Σχολείου Βέροιας στη σκηνή της «Στέγης» και προσεχώς στον Χώρο Τεχνών, οι θεματικές εκδηλώσεις «Μουσική και Ιστορία» και οι άλλες συναυλίες του Δημοτικού Ωδείου Βέροιας και οι εκδηλώσεις των υπολοίπων εκπαιδευτικών τμημάτων της Κ.Ε.Π.Α. (αξιολογότατες όλες). Η έκθεση έργων -κάθε δύο εβδομάδες- ενός «ντόπιου καλλιτέχνη», είτε αυτός είναι ζωγράφος είτε αγιογράφος είτε απλά δημιουργός, στο ζεστό φουαγιέ της «Στέγης», οι μοναδικές βραδιές στο Αρχοντικό Σαράφογλου με μουσικά ντουέτα και τρίο που σπάνια έχουμε τη δυνατότητα να δούμε και να ακούσουμε, οι αφηγήσεις παραμυθιών στον ίδιο χώρο, άσχετα αν νομίζεις ότι βρίσκεσαι… αλλού! Η συνάντηση κιθαριστικών συνόλων που έπεται και μια «ΕΥΗΧΗ ΠΟΛΗ» που έρχεται πιο γεμάτη, πιο δυνατή από ποτέ, που την περιμένουμε πώς και πώς όχι μόνο γιατί μας «χορταίνει» μουσικά, χαρίζοντας μας μοναδικές στιγμές, αλλά και για έναν ακόμη λόγο, όλες οι συναυλίες είναι με ελεύθερη είσοδο !!!
Όλα τα παραπάνω είναι μια σύντομη (κατά το δυνατόν, λόγω του εύρους των εκδηλώσεων) περιήγηση στις εκδηλώσεις της Κ.Ε.ΠΑ., τον τελευταίο χρόνο. Σίγουρα υπάρχουν κάποιες στις οποίες ξέχασα να αναφερθώ. Ωστόσο το δείγμα είναι αρκούντως πειστικό για το έργο που επιτελεί η ΚΕΠΑ και οι άνθρωποί της. Αυτοί που αγωνιούν, εργάζονται, οραματίζονται, προσπαθούν, επιτυγχάνουν ή αποτυγχάνουν. Και συνεχίζουν. Respect και θερμές ευχαριστίες.
Κ.Π.
