Ασφαλώς θα έχει υποπέσει και στη δική σας αντίληψη πως πολλές φορές δημοσιογράφοι διαφόρων σταθμών αλλά και απλοί πολίτες (ίσως υπό την επήρεια συναισθηματισμού που προκαλεί η θέα των συνθηκών διαβίωσης των προσφύγων), συγκρίνουν τους σημερινούς πρόσφυγες που κατέκλυσαν και κατακλύζουν την Ελλάδα με τους πρόσφυγες του Ποντιακού και Μικρασιατικού ξεριζωμού.
Η σύγκριση αυτή είναι ιστορικά άδικη και αταίριαστη, μπορεί και περίεργη διότι ως γνωστόν, οι Έλληνες πρόσφυγες υπέστησαν απερίγραπτους φρικιαστικούς διωγμούς, μαρτύρια και εξευτελισμούς, από τις ορδές του Κεμάλ, είδαν τις περιουσίες τους να λεηλατούνται και να γίνονται παρανάλωμα του πυρός, τα σχολεία τους και τις εκκλησίες να καταστρέφονται, τις οικογένειες τους να ξεκληρίζονται, αναρίθμητους άλλους συμπατριώτες τους απροστατευτοι να κατασφάζονται υπό τα όμματα των Ευρωπαίων αξιωματούχων και των πληρωμάτων των συμμαχικών πολεμικών σκαφών που ναυλοχούσαν τότε στη Σμύρνη. (Τι ειρωνεία! συμμαχική αρμάδα περιπολεί και σήμερα στο Αιγαίο για να αποτρέψει τάχα η στη πραγματικότητα να καλύπτει την είσοδο μεταναστών και προσφύγων στη χώρα μας από τη γειτονική Τουρκία;). Στη συνεχεία όσοι μπόρεσαν, πήραν το δρόμο της προσφυγιάς μόνο και μόνο για να σώσουν τη ζωή τους διότι χιλιάδες άλλοι ούτε αυτό κατάφεραν αφού ‘’συνωστισμένους’’ τους πρόλαβαν τα Κεμαλικα φουσάτα στη προκυμαία της Σμύρνης και τους πέρασαν από λεπίδι
Οι ξεριζωμένοι Μικρασιατες πρόσφυγες είναι μάρτυρες του Ελληνισμού, δεν μπορεί να γίνονται αντικείμενο συγκρίσεων διαφορετικών συνθηκών καταστάσεων και γεγονότων και μόνο σε άγνοια βασικών ιστορικών γεγονότων της περιόδου εκείνης θα μπορούσε να αποδοθεί μια τέτοια σύγκριση, αν και τέτοιου είδους άγνοια επίσης δεν δικαιολογείται.
Από την άλλη πλευρά οι σημερινοί πρόσφυγες επιλέγουν την αναχώρηση τους από τις χώρες τους, η οποία τουλάχιστον δεν γίνεται υπό καταδίωξη, αποβλέπουν σε μια καλλίτερη ζωή σε συγκεκριμένες χώρες και όχι οπουδήποτε απλά για να σώσουν τη ζωή τους όπως τοτε οι δικοί μας. Δεν επιθυμούν διαμονή στη χώρα μας ανεξάρτητα αν εδώ βρίσκουν το πρώτο, ίσως όχι τόσο αναπαυτικό μαξιλαράκι, για τη συνεχεία του ταξιδιού που αποφάσισαν. Βρίσκουν όμως απλόχερα ανθρωπιά συμπόνια, μήπως θυμούνται τι αντιμετώπισαν στη πατρίδα τους τα Χριστιανικά μοναστήρια από τους συμπατριώτες τους με την έναρξη των συγκρούσεων; Κατά δήλωση κάποιων εκ των ιδίων πούλησαν τα σπίτια τους (και εγώ απορώ ποιος τα αγόρασε σε περιοχές εμπόλεμες), και πλήρωσαν σημαντικά χρηματικά ποσά που μένουν στη Τουρκία για παράνομα ναύλα διακίνησης, για αγορές σωστικών μέσων (σωσίβια), πρόχειρων μέσων διαμονής (σκηνές) κλπ. κλπ.
Στη χώρα τους υπάρχουν ελεύθερες περιοχές όπου θα μπορούσαν να μεταναστεύσουν εσωτερικά για ασφάλεια εφόσον προέρχονται από εμπόλεμες ζώνες. Γιατί αντ’ αυτού προτίμησαν τον ξενιτεμό; Ήταν φυγόστρατοι η σήκωσαν τα όπλα κατά της επίσημης εξουσίας της χώρας τους και αναχώρησαν γιατί θα έπρεπε να λογοδοτήσουν για τις πράξεις τους; Η φυσική κατάσταση και η ηλικία της πλειονότητας των προσφύγων - μεταναστών ανδρών δυστυχώς σ’ αυτές τις σκέψεις και υποψίες με οδηγούν. Ο μόνος λόγος για τον οποίο θα μπορούσε να δικαιολογήσει κάποιος την απόφαση προσφυγιάς από αυτούς τους ανθρώπους είναι το παιδομάζωμα, η στρατολόγηση ανηλίκων από τους τζιχαντιστες. Όντως είναι τραγικό να δει κάποιος να αρπάζουν το παιδί του και να το δει εκτελεστή ανθρώπων. Κάθε άλλος λόγος είναι αστήρικτος. Ακόμη και λιγότερες ψυχές ίσως και καμία θα είχαν χαθεί, (αν οι γονείς με τις οικογένειές τους παρέμεναν στις εμπόλεμες περιοχές συγκεκριμένα της Συρίας, να αγωνισθούν γι’ αυτό που πίστευαν πως θέλουν όπως λένε), απ αυτές που χάθηκαν και χάνονται καθημερινά στο Αιγαίο, πληρώνοντας βαρύ φόρο για το ταξίδι μιας καλλίτερης ζωής που αποφάσισαν. Αλλά τι το συζητούμε οι σημερινές προσφυγικές ροές είναι και αποτέλεσμα υποκίνησης!.
Αλλά εκτός των άλλων οι πρόσφυγες σήμερα τυγχάνουν προστασίας ανθρωπίνων δικαιωμάτων και κατά ρατσιστικών επιθέσεων, αφού στην Ευρώπη άλλα και στη χώρα μας ήδη ψηφίστηκαν αντιρατσιστικοί νόμοι. Αλήθεια που να δει τοτε ο Μικρασιατης πρόσφυγας ίχνος βοήθειας και εύνοια από την αδιάφορη και ασυγκίνητη Ευρώπη, απλό θεατή των θηριωδιών των ασυγκράτητων ορδών του Κεμάλ!.
Οι σημερινοί πρόσφυγες ίσως θα μπορούσαν να συγκριθούν κάπως μόνο με τους πρόσφυγες του δικού μας εμφυλίου. Πόσοι και τοτε δεν εγκατέλειψαν τη φτωχή χώρα μας για μια καλλίτερη ζωή στη Αμερική; Πόσοι άφησαν τη τελευταία τους πνοή στην αφιλόξενη ύπαιθρο από αδελφοκτόνο μαχαίρι; Πόσες οικογένειες δεν μετακόμισαν από την ύπαιθρο στα αστικά κέντρα για ασφάλεια; Πόσα παιδιά θύματα του παιδομαζώματος δεν βρεθήκαν και παρέμειναν στις χώρες του ανατολικού μπλοκ; Οι ίδιοι οι μαχητές του δημοκρατικού στρατού γιατί δεν έμειναν στη χώρα αλλά πήραν το δρόμο της προσφυγιάς ζητώντας πολιτικό άσυλο σε ανατολικές χώρες; Οι πρωταγωνιστές των τοτε γεγονότων μήπως θα έπρεπε να αφήσουν ελεύθερη τη μνήμη τους να γυρίσει λίγο πίσω και στα πρόσωπα των σημερινών προσφύγων να δουν τα έργα και τις ημέρες τους, για τα οποία μάλιστα οι απόγονοι τους σήμερα απαιτούν καρέκλες και θέσεις; Να δουν όλοι παλιοί και νέοι το κακό που προξένησαν στη χώρα μας;
Ειλικρινά σήμερα δεν είχα πρόθεση να ξύσω πληγές αλλά έπρεπε να το κάνω, δοθείσης της καθημερινής προβολής των προσφύγων από τα τ/ο μέσα της χώρα μας και της λανθασμένης ιστορικά ανεπίτρεπτης σύγκρισης που γίνεται. Αφορμή για τη παρούσα μου έδωσε κάποιος εθελοντής ομιλητής που πήρε το μικρόφωνο την ήμερα της αποκριάς, σε συγκέντρωση στις Αιγές και προσπάθησε να παρομοιάσει τους Μικρασιατες προγόνους του με τους σημερινούς πρόσφυγες. Σ’ αυτόν και σε όποιον άλλο έχει την ίδια άποψη και αντίληψη την αφιερώνω για να μάθουν πως οι πρόγονοί τους ήταν μάρτυρες και πως πρέπει να σκέπτονταi λίγο περισσότερο προτού αποφασίσουν να πούνε κάτι δημόσια.
Ηλίας Γιαννουτσος
Υπτγος ε.α.
