Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα, Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Φίλοι μου, καλή σας μέρα,
αρκετοί θα περιμένατε σχόλια για τα αποτελέσματα των εκλογών της ΝΔ, αλλά δεν είναι της ώρας (και βέβαια δεν εννοώ ότι είναι σουβλάκια και λουκάνικα!).
Πρώτα ο Θεός, στον επόμενο “περίπατό μας” θα ασχοληθούμε, με την “οδό” που λέγεται αξιωματική αντιπολίτευση.
Να τονίσω, βέβαια, ότι ήδη υπάρχει μεγάλος ηττημένος και νικητής.
Άλλος ένας χρόνος, φίλοι μου, στην καμπούρα μας (ήδη αισθάνομαι διακόσια κιλά και βάλε!), για αυτό θα σχολιάσουμε το πρόσωπο της χρονιάς, που δεν είναι άλλος από τον Αλέξη μας, ο οποίος έχει και οίηση!
Λοιπόν, “πρόεδρέ μου”, τη χρονιά που φεύγει, ξεκίνησες ως παλικαράς και λεβέντης.
Παπαφλέσσας και κάτι παραπάνω. Μας έμαθες να φωνάζουμε “νικάμε αδέλφιαααααααααα, μην τους φοβάστε νικάμε!”.
Και μια που το έφερε και η κουβέντα, θα πάρουμε και την Πόλη ή μάλλον θα την πάρουν οι Ρώσοι και θα μας τη δώσουν.
Τελικά, πολύ μας θαυμάζω. Θα καθόμαστε να λιαζόμαστε, θα πίνουμε τη φραπεδιά μας, οι Ευρωπαίοι θα μας δίνουν δανεικά και οι Ρώσοι θα μας “σερβίρουν” την Κωνσταντινούπολη.
Τα έχουμε όλα τακτοποιημένα. Μπράβο μας και μαγκιά μας!
Που λες Αλέξη, αφού το “έπαιξες” ηθοποιός και ήρωας, στην πορεία το γύρισες στο τραγούδι και στην αρχή Αντύπας, και “ δεν έχω παλάτια και λεφτά!”.
Πήγες με πόνο να διαπραγματευτείς και επί δεκαεπτά ολόκληρες ώρες τραγουδούσες στην Ευρώπη και στην Αγκέλα: “Αχ, γιατί με διώχνεις άπονη;
Αχ, και πάντα με πικραίνεις, αχ...
Τι σου `χω κάνει και με διώχνεις σαν ζητιάνο;
Είμαι φτωχόπαιδο, τι θέλεις να σου κάνω;
Θέλεις να πεθάνω;”
Και συνέχιζες: “ Δεν έχω να σου δώσω παλάτια και λεφτά, …”.
Αποδείχθηκε, όμως Αλέξη ότι είχες αεροδρόμια και στην πορεία θα έχεις και νερά και ενέργεια και … όλα τα καλούδια!
Αφού, με τους θεσμούς τα κατάφερες, συνεχίσαμε ως λαός την κλάψα.
Απευθύνθηκες στην ανάπτυξη και στις επενδύσεις, τραγουδώντας, πάλι Αντύπα και:
“μωρό μου καλησπέρα. Σε σκεφτόμουν όλη μέρα. Πήρα να σου πω, πόσο σε αγαπώ και να σε αφήσω!”.
Είδατε φίλοι μου, πως αλλάζουν οι καιροί.
Η πρώτη και δεύτερη φορά αριστερά, να παρακαλά για επενδύσεις και ιδιωτικοποιήσεις!
Εγώ πάντως, ως “πιστός στρατιώτης του ΣΥΡΙΖΑ”, σκέφθομαι, να πάω και στο στρατιωτικό λύκειο του Καμμένου, επειδή πιστεύω σε ότι μου λέει ο μεγάλος αρχηγός, πεπεισμένος ότι τα καλύτερα έρχονται, τραγουδώ Αντύπα και “είμαι ανεβασμένος στα σύννεφα πετάω!”.
Λοιπόν, Αλέξη μου, αφού η χρονιά έφθασε στο τέλος της και τέτοιες ημέρες, συνηθίζεται να εμφανίζονται μέντιουμ και καφετζούδες, θα το “παίξω” και εγώ χοντρό μέντιουμ και θα σου πω το μέλλον σου, την τύχη σου. Τι πρόκειται να συμβεί.
Επειδή έχετε καβαλήσει πολλά καλάμια και αφού πιστεύετε ότι σας χρωστάμε κιόλας, να είσαι σίγουρος ότι θα έλθει η στιγμή που ο λαός θα πάρει τα … μικρόφωνα και θα σου τραγουδήσει Άντζελα Δημητρίου και “κάνε στην άκρη!”.
“Κάνε στην άκρη να περάσω
απόψε θα σε ξεπεράσω,
κι άσε την καρδιά μου να επιμένει
πρέπει να γίνουμε δυο ξένοι.
Κάνε στην άκρη για να φύγω
απόψε θέλω να ξεφύγω”,
Και ενώ εσύ θα επιμένεις για τη σχέση αγάπης που έχεις με τον λαό, εμείς θα συνεχίζουμε:
“Κάνε στην άκρη δε σε ξέρω,
φτάνει πια, θα τα καταφέρω
μας αρρωσταίνει αυτή η σχέση
κι άλλο δεν πρέπει να μας δέσει”.
Εννοείται, βέβαια ότι δεν θα το βάλεις κάτω και θα προσπαθήσεις με Κατερίνα Στανίση και “σε έχω κάνει Θεό”.
Θα απευθύνεσαι στον Ελληνικό λαό (ότι θα έχει απομείνει) και θα τραγουδάς με πάθος:
“Δεν μπορώ να καταλάβω σε τι σφάλμα έχω πέσει
και δεν βρίσκει η καρδιά σου τρόπο να με συγχωρέσει
Δεν μπορώ να εξηγήσω τι κακό σου έχω κάνει
και για να γυρίσεις πίσω, η αγάπη μου δε φτάνει
Σ’ έχω κάνει Θεό μια φορά να σε δω
να σου πω σ’ αγαπώ γύρνα πίσω”.
Η απάντηση, όμως Αλέξη μου, θα είναι:
“γεννήθηκες για την καταστροφή …”,
“απορώ δεν αισθάνεσαι τύψεις …”,
“συγνώμη κύριε ποιος είστε …”,
Αγαπημένοι μου, φίλοι, παράπονο δεν πρέπει να έχετε.
Η χρονιά μας κλείνει με Αντύπα, Άντζελα, Ρίτα Σακελλαρίου, Βασίλη Καρρά, Κατερίνα Στανίση!
ΧΡΙΣΤΟΣ ΕΤΕΧΘΗ!
