Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα, Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Φίλοι μου, καλή σας μέρα,
όπως είναι εύκολο να καταλάβετε, το θέμα του σημερινού μας “ηλεκτρονικού περιπάτου” (έγραψε πάλι ο χοντρούλης!), είναι οι εκλογές στο κόμμα της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως.
Πρώτα όμως, θα ήθελα, να στείλω ένα αγωνιστικό χαιρετισμό στον “φίλο μου” Αλέξη και να του δώσω μία συμβουλή, αφού είναι και μικρότερός μου.
Αλέξη μου, εάν στην πορεία συναντήσεις δυσκολίες και τα ποσοστά σου, πάρουν την κατηφόρα, μπορείς να μας υποσχεθείς, ότι με ένα νόμο και ένα άρθρο, θα καταργήσεις … τους σεισμούς!
Για την ώρα, ας ετοιμαστούν αρκετοί συμπατριώτες μου, να τραγουδήσουν στο σπιτάκι τους: “έχετε γεια βρυσούλες, κάμποι, βουνά, ραχούλες”!
Στο θέμα μας τώρα. Όπως σας έχω ενημερώσει σε παλαιότερο “περίπατο”, ανήκω στην κατηγορία αυτών που δεν προσέρχονται σε τέτοιες εκλογικές διαδικασίες, αφού πρώτον δεν υπάρχει λόγος, και κατά δεύτερον, μεγαλώσαμε, για να συνεχίσουμε να κάνουμε μακακίες!
Η ΝΔ, ήταν, είναι και θα παραμείνει ένα συνοθύλευμα λύπησης.
Μία ομάδα από οικογένειες που αγωνίζονται για να διατηρήσουν τα κεκτημένα τους (τρομάρα τους!) και από τυχαίους τοπικούς κομματάρχες (υπάρχουν και εξαιρέσεις), που επιλέγουν στρατόπεδο (όχι συγκέντρωσης!), ανάλογα με την οσμή νίκης και τα προσωπικά συμφέροντα.
Ένα κόμμα πιστό στον κρατισμό και στον λαϊκισμό, που ελπίζει σε μία καταστροφική αποτυχία του ΣΥΡΙΖΑ, για να ξαναεπιστρέψει στην εξουσία και να μας … σώσει.
Και τα αποκαλυπτήρια της “μεγάλης φιλελεύθερης παράταξης”, ξεκινούν με τον μουστακαλή και το άσμα: “είναι τρέλα, είναι τρέλα, η μουστάκα του Βαγγέλα”.
Μία υποψηφιότητα, που εξαρχής υποστηρίχθηκε από τους βαρόνους του κόμματος, αφού τους βολεύει. Μέχρι να ετοιμαστούν οι γόνοι των βαρονιών, εξυπηρετείς τις προσδοκίες και τα θέλω μας. Απλά και ξεκάθαρα!
Το πως ο μουστάκιας θα προσελκύσει και θα εμπνεύσει, τη νέα γενιά, ποιος νοιάζεται!
Στη συνέχεια συναντούμε, τον καλό, τον ωραίο, τον νέο, τον Απόστολο, ο οποίος πιστεύει ότι θα πετύχει, λόγω της μεγάλης απορροφητικότητας, από τα προγράμματα ΕΣΠΑ. Είναι καλός, δηλαδή στο να χρησιμοποιεί, τα έτοιμα χρήματα. Κάτι είναι και αυτό!
Με τη διαφορά, ότι οι σημερινές συνθήκες δεν απαιτούν έτοιμες λύσεις, αλλά να μπορεί κανείς να γεννήσει λύσεις, να παράγει, να δημιουργεί.
Λέξεις προφανώς, άγνωστες για μερικούς και μερικές.
Και επειδή είναι προφανές ότι κάποιοι καβαλήσανε καλάμι, οι απαντήσεις σε διάφορες ερωτήσεις, είναι του στυλ: “είναι ψηλός, τόσο δα κοντούλης”, “είναι χοντρούλης και λίγο λεπτούλης”, δηλαδή άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.
Και είναι τόσο σίγουρος για την επιτυχία του, που ασχολείται μόνο με τον μουστάκια (όχι τον Αναστόπουλο!). Οι άλλοι σαν να μην υπάρχουν.
Και ολοκληρώνοντας με τον περιφερειάρχη, στην ερώτηση εάν είστε δεύτερος με διαφορά από τον πρώτο, δεν έπρεπε να απαντήσετε, θα πάμε και στο δεύτερο γύρο.
Ένας νέος άνθρωπος, που πραγματικά επιθυμεί να φέρει το νέο στην πολιτική ζωή της χώρας, θα απαντούσε: “θα παραδεχτώ την ήττα μου, θα δώσω συγχαρητήρια στον νικητή και στους άλλους υποψηφίους, για την προσπάθεια που κάνανε για ένα ωραίο αγώνα”. Απλά και όμορφα.
Στη συνέχεια, ακολουθεί ο κακός. Εύκολο, το ποιος είναι.
Ο Άδωνης Γεωργιάδης. Ένας πολιτικός με συγκεκριμένες απόψεις και ο οποίος απαντά στα πάντα. Δεν φοβάται, να βγει μπροστά και να πάρει το πολιτικό κόστος.
Ο Άδωνης είναι αυτός που βλέπουμε και αυτός ο οποίος κλωτσά πρώτος την καρδάρα με το γάλα.
Τον ακούς προσεκτικά και ξαφνικά σου λέει: “τώρα διαβάζω τον Μέγα Αλέξανδρο, για να δω πως θα διοικήσω τη ΝΔ”. ‘Ημαρτον, που λέει και γνωστός αθλητικογράφος.
Πάντως κύριε Άδωνη, δεν είναι δυνατό το έτος 2015, να συζητάμε για το Γράμμο και το Βίτσι!
Το σήριαλ, “εκλογές της ΝΔ”, ολοκληρώνεται με τον άσχημο, τον Κυριάκο.
Αυτός, μας έμεινε για το συγκεκριμένο ρόλο. Η αλήθεια πάντως είναι, ότι δεν τον λες και όμορφο.
Εάν δεις και τον μπαμπά του, ωχ μάνα μου!
Άραγε, σε ποιον θα ευχηθεί καλή επιτυχία, ο γκαντέμης!
Σε αυτό το σημείο, πρέπει να τονίσουμε ότι κουβαλά ένα όνομα ζημιάρικο, αλλά είναι και ο μόνος από τους υποψηφίους, που ανήκει στον φιλελεύθερο - κεντροδεξιό χώρο και όχι στον δεξιό φονταμελισμό.
Ασχέτως πάντως ποιος θα εκλεγεί πρόεδρος, η ουσία είναι ότι θα το οφείλει στην αγάπη μου για τα κοψίδια και εξηγούμαι.
Ήμουν έτοιμος να θέσω και εγώ υποψηφιότητα, αλλά οι φίλοι μου, με αποτρέψανε. Μου τόνισαν, ότι ένας άνθρωπος που αγαπά την πατρίδα του, δεν μπορεί να της κάνει κακό.
Όταν τους ρώτησα, τι κακό θα κάνω στη χώρα μου, απαντήσανε ότι θα συμβάλλω στην υπογεννητικότητά της.
Μόλις τα μωρά θα είναι έτοιμα να ξεμπουκάρουν και θα σε βλέπουν αως πρόεδρο της ΝΔ, θα ξαναμπαίνουν μέσα, μου τονίσανε.
Άρα, θα πρέπει να αδυνατίσω και να χάσω τα κάλλη μου, τους είπα.
Κουνήσανε καταφατικά την κεφαλή και εγώ τότε με λύπη και δάκρυα στα μάτια, χωρίς δεύτερη σκέψη, τόνισα, ότι αντί για τη Νέα Δημοκρατία, προτιμώ τα χασαποταβερνεία!
