Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα, Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Φίλοι μου, καλή σας μέρα,
σήμερα αποφάσισα να σας χαλαρώσω, για να ξεφύγουμε από την προεκλογική περίοδο, η οποία ούτως ή άλλως έφθασε στο τέλος της.
Προσωπικά, πάντως θέλω να βάλω τα κλάματα, με αυτά που είδα και άκουσα, αυτές τις ημέρες.
Η αγαπημένη μας πατρίδα (μήπως δεν την αγαπάμε;), αμφιβάλλω εάν θα βρει τα πατήματά της, για την επόμενη δεκαετία! Η καταστροφή που έχει επέλθει σε όλους τους τομείς, είναι απίστευτη.
Την εβδομάδα που μας πέρασε φίλοι μου, μάθαμε σημαντικά πράγματα.
Το πρώτο και βασικό, ότι είναι γάτος ο κοντός με το μαντηλάκι στο τσεπάκι, αναφέρομαι φυσικά, στον μίστερ Αλέξη μας.
Επίσης πληροφορηθήκαμε, ότι ο άλλος υποψήφιος, είναι ο τύπος της ταινίας, μία “Ελληνίδα από την Κυψέλη”, ο γνωστός σε όλους μας, ψηλός, όμορφος, βουτυράτος. Με μία αψηλή, τσιριμπίμ, τσιριμπόμ, και με μουστάκι και όχι μαντηλάκι!
Φίλοι μου,
να είστε σίγουροι, πως εάν ζούσε η αξέχαστη Βασιλειάδου, θα έπαιρνε τηλέφωνο κατά τη διάρκεια της τηλεμαχίας, θα απευθυνόταν στον Βαγγέλα και θα του έλεγε: “μην σε ξανακούσω και λες κοντό τον κοντό!”.
Επίσης μάθαμε, ποιος είναι ο πολιτικός μέντορας του Αλέξη. Τον βρίσκουμε, στην ελληνική ταινία “δεσποινίς διευθυντής”, με την αξέχαστη Τζένη Καρέζη και τον επίσης αξέχαστο Αλέκο Αλεξανδράκη.
“ποιος είστε;”
“α ωραία, να γνωριστούμε. Εσείς είσαστε η καινούρια”.
“εσείς ποιος είστε;”
“ο παλιός, ο Αλέκος”,
“α, ο παλιοΑλέκος!”.
Και αφού ενημερώθηκα, φίλοι μου, για τον κοντό, για τον ψηλό και για τον παλιοΑλέκο, αποφάσισα, για να ξεσκάσω να επισκεφθώ τη ΔΕΘ και ένα γνωστό χασαποταβερνείο, από την εποχή που σπούδαζα (τρέχα γύρευε, δηλαδή)!
Το μαγαζί, φίλοι μου, ήταν στη θέση του, αλλά με καινούρια ονομασία και διεύθυνση φυσικά. Τώρα λεγόταν “χασαποταβερνείο, ο νέος”.
Το κατάστημα, φαινόταν κάπως και στην αρχή δίστασα, αλλά από την άλλη, σκέφθηκα ότι κάποιοι στέλνουν τα παιδάκια τους σε φιρμάτα νηπιαγωγεία, δεν δικαιούμαι και εγώ, μία φανταχτερή έξοδο. Το ντύσιμό μου, ήταν απαγορευτικό, αλλά ο ιδιοκτήτης με είδε χοντρούλη, είχαμε τα ίδια κυβικά, οπότε, … μπούκαρε όλη η οικογένεια, για να ξεσκάσουμε ή να σκάσουμε στο φαί!
Η όλη ατμόσφαιρα ήταν εκπληκτική.
Στους τοίχους, αφίσες, η ελπίδα ήρθε, διώξε το παλιό και φέρε το νέο, ο νέος είναι ωραίος, ο παλιός δεν είναι αλλιώς αλλά είναι τρελός, δώσε μου μία δεύτερη ευκαιρία, …. καθώς, και κάδρα με φωτογραφίες της Θεανώς, της Τασίας, του Δραγασάκη, του κυρ. Αλέκου, του κ. Φίλη, του κ. Κυρίτση, του κ. Κατρούγκαλου, του κ. Φωτόπουλου και άλλων προσωπικοτήτων και αγωνιστών!
Σε έναν άλλο τοίχο, που είχε τον τίτλο “οι προδότες”, υπήρχαν φωτογραφίες, του κ. Λαφαζάνη, της Ζωής, της Ραχήλ, του Μπαρουφάκη, του κ. Γλέζου, του κ. Μητρόπουλου, …
Στις άλλες πλευρές, υπήρχαν “ολόσωμες” φωτογραφίες, από ελικόπτερα, υποβρύχια, μαχητικά, τάνκς, παραλλαγές με πουλάδες, προς τιμήν του κ. Καμμένου.
Στο κατάστημα, πάντως υπήρχε έντονη κινητικότητα, και … αλλαγή καθισμάτων. Μάλιστα. Κάποιοι τύποι, αλλάζανε τις καρέκλες από ορισμένα τραπέζια και τοποθετούσανε ψηλότερες καρέκλες.
Ήταν πλέον, ηλίου φαεινότερον, ότι περιμένανε τον … κοντό. Θα έρθει, κύριέ μου, μου αποκρίθηκε κάποιος, ο Αλέξης μας, ο πρωθυπουργός μας, ο νέος μας άνθρωπος, ο σωτήρας μας και επίσης ο έτερος καππαδόκης, ο Πάνος. Θα προσέλθει ντυμένος με παραλλαγή και συνοδευόμενος από … νεροπίστολα!
Αυτό, όμως που ξεχώριζε στο συγκεκριμένο ταβερνείο, ήταν ο τρόπος σερβιρίσματος (σας δίνω ιδέες!). Ανάλογα με την ηλικία και το φύλλο του πελάτη, το γκαρσόν ήταν διαφορετικό. Για παράδειγμα, τον πατέρα μου, τον σέρβιρε η Κατρίν Ντενέβ (που τη θυμήθηκα!), τη μητέρα μου, ο Αλέν Ντελόν, τον Μητσάρα μου, η μπιμπιμπό, τη σύζυγο, ο Σάκης, εμένα, εννοείτε ότι όλοι έχετε καταλάβει, η … Σαπφώ Νοταρά. Σας την έσκασα. Και φυσικά, ήταν η Μόνικα!
Αφού λοιπόν, είχα γίνει κολλητός με τον μάγειρα, ρώτησα ποιος ή ποια, θα σερβίρει τον πρόεδρο. Εκείνη τη στιγμή ένιωσα δύο μάτια να με επεξεργάζονται περίεργα.
Χοντρούλη, θα σερβίρεις, εσύ, τους καλεσμένους μας. Φυσικά, και το εννοούσε!
Ετοιμάστηκα και ξεκίνησα. Περιττό, να σας πω ότι γίναμε κολλητάρια με τον πρόεδρο.
Με τον Πάνο δεν μιλήσαμε και πολύ. Του είχαν δώσει ένα τρενάκι και έπαιζε και έτρωγε μόνος του. Είχε παραγγείλει το φαγητό με τίτλο “μνημόνιο” και προσπαθούσε να το ξεσκίσει!
Με τον Αλέξη, αναλύσαμε την τρέχουσα πολιτική κατάσταση, μου είπε ότι στο α’ εξάμηνο του 2016 θα έρθει η ανάπτυξη, μπορεί και να βγούμε στις αγορές, του επεσήμανα, ότι για να “πετάξουμε” και να κάνουμε τέτοιο άλμα, χρειαζόμαστε ικανό πιλότο και μου είπε ότι τον έχει βρει.
Είναι, ο τράβα μαλλί ανεβαίνουμε. τράβα μαλλί, άσε μαλλί ανεβήκαμε (μία ελληνίδα στο χαρέμι!).
Και αφού κατάλαβα τι γινότανε, άρχισα να τραγουδώ:
όταν ήμουν μικρός, ΤΣΙΡΙΖΑ,
όταν μεγάλωσα και πήγαινα στο γήπεδο, ΣΦΥΡΙΖΑ,
όταν πήγα στο πανεπιστήμιο, ΓΥΡΙΖΑ,
προεκλογικά μου έλεγες, ΙΜΠΙΖΑ,
μετεκλογικά μου έφερες μνημόνιο - συμφωνία και μου είπες ΣΥΡΙΖΑ!
Καλό βόλι!
