Λίγες ώρες πριν ανοίξουν οι κάλπες για μια ακόμη (αχρείαστη) εκλογική αναμέτρηση, είναι νομίζω χρήσιμο να διατυπωθούν κάποιες σκέψεις για την εκλογική διαδικασία.
Έχουμε συνηθίσει (πλέον) να χαρακτηρίζουμε στη χώρα, την κάθε εκλογική αναμέτρηση, ως κρίσιμη και σημαντική, σε βαθμό που αυτή η ιστορία να θυμίζει λίγο τον <βοσκό και τα πρόβατα>.
Τώρα λοιπόν που πραγματικά αυτές οι εκλογές θα καθορίσουν αποφασιστικά το παρών και το μέλλον της πατρίδας, ένα σημαντικό κομμάτι της Ελληνικής κοινωνίας είναι αδιάφορο, στην καλύτερη περίπτωση, και επιθετικό σε ότι έχει σχέση την πολιτική.
Δεν είναι της ώρας να αναλυθεί το φαινόμενο που αναδεικνύει ωστόσο τον κοινωνικό <αυτισμό> που μας χαρακτηρίζει και μας καθιστά την μοναδική χώρα στην Ε.Ε. που αδυνατεί να λειτουργήσει ως <κανονική χώρα>.
Είναι γεγονός ότι τα τελευταία 6 χρόνια η Ελληνική κοινωνία υπέστη ένα πρωτοφανές σοκ όταν συγκρούστηκε με την πραγματικότητα.
Σήμερα 6 χρόνια μετά , έχοντας ανατραπεί στην πράξη όλα όσα θεωρούσαμε δεδομένα και αυτονόητα, εξακολουθούμε την άγονη αντιπαράθεση που θυμίζει το αυγό του Κολόμβου.
Το μνημόνιο έφερε την κρίση ή η κρίση το μνημόνιο;
Σε κάθε περίπτωση πάντως οι εκλογές της Κυριακής πραγματοποιούνται με βάση νέα και ενδιαφέροντα δεδομένα.
Μια μικρή ομάδα γαλουχημένων παλαιοκομουνιστών (ΣΥΡΙΖΑ 2009) κατάφερε να καβαλήσει στο κύμα της οργής και απογοήτευσης μεγάλων τμημάτων της Ελληνικής (απολίτικης) κοινωνίας και να δώσει την ψευδαίσθηση ότι υπάρχει ένας άλλος δρόμος, εύκολος, άκοπος και χωρίς καμιά θυσία για μια κοινωνία εθισμένη στο εύκολο με δάνειες δυνάμεις.
Όσα ακολούθησαν τα γνωρίζουμε και δεν υπάρχει λόγος να επαναληφθούν.
Όσα έγιναν στην 7μηνη διακυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ δεν έχουν ιστορικό προηγούμενο στη χώρα μας.
Η αυτοαποκαλούμενη «Αριστερά» των γκρουπούσκουλων με την Εθνικιστική Δεξιά διέλυσαν και τις τελευταίες ψευδαισθήσεις.
Ο δρόμος παραμονής της χώρας στην Ευρωπαϊκή οικογένεια είναι συγκεκριμένος και αν κάτι απαιτείται πραγματικά είναι ένα ρεαλιστικό και υλοποίηση Εθνικό Σχέδιο Ανασυγκρότησης της χώρας σε όλα τα επίπεδα.
Η προεκλογική περίοδος, αυτών των εκλογών , απέδειξε δυστυχώς ότι αυτή η αναγκαιότητα δεν αποτελεί την ΜΟΝΗ και βασική προτεραιότητα για ένα μεγάλο τμήμα του πολιτικού συστήματος.
Και αυτό οφείλεται κατά βάση στην ίδια την κοινωνία που ακόμη αναζητεί τις ……άλλες λύσεις.
Με θράσος και περισσό λαϊκισμό κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ και δευτερευόντως η Ν.Δ. διεκδικούν την εκλογή χωρίς να παρουσιάσουν τίποτα συγκεκριμένο και μετρήσιμο για την επόμενη μέρα.
Την ίδια στιγμή στα έγκατα της Ελληνικής κοινωνίας σιγοκαίει το τέρας του Φασισμού, των υπανθρώπων που περιμένουν στη γωνία για να διαλύσουν κάθε έννοια ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Και αυτά τα ανθρωπόμορφα τέρατα βρίσκουν, λέει, ακροατήριο και υποστηρικτές σε «απελπισμένους» που δημιούργησε η ….κρίση.
Μια θεωρία βολική που καλύπτει την συγκλονιστική αλήθεια.
Δηλαδή την ύπαρξη ανάμεσά μας εχθρών της κοινωνίας, που η κρίση έφερε στο φως.
Θέλω να πιστεύω ότι ανήκω σε εκείνους που υποστηρίζουν ότι το φαινόμενο του Φασισμού στη χώρα μας βρήκε απλώς διέξοδο από την κρίση για να απλώσει τα πλοκάμια του στην κοινωνία μας.
Και υποστηρίζω φανατικά ότι ανάμεσα στους ψηφοφόρος των φασιστών-ναζιστών δεν υπάρχουν «παραπλανημένοι» ή «απελπισμένοι πολίτες. Είναι και αυτοί φασίστες.
Στις εκλογές της Κυριακής η μόνη δύναμη που μπορεί να ανακάμψει την άνοδο του Φασισμού στη χώρα μας είναι η «Δημοκρατική Συμπαράταξη».
Πρόκειται για έναν πολιτικό σχηματισμό που γεννά μόνο ελπίδες στους δημοκρατικούς πολίτες. Με το ΠΑΣΟΚ απαλλαγμένο από τα βαρίδια του παρελθόντος, που βρήκαν στέγη και θαλπωρή στον ΣΥΡΙΖΑ και με την ΔΗ.ΜΑΡ του σταθερού ευρωπαϊκού προσανατολισμού της κυβερνώσας Αριστεράς, η « Συμπαράταξη» αποτελεί το πρώτο βήμα για την επανασύσταση της μεγάλης Δημοκρατικής Παράταξης της σοβαρότητας και του ορθολογισμού.
Η ευθύνη όλων μας, των δημοκρατικών πολιτών, είναι να αναδείξουμε την «Δημοκρατική Συμπαράταξη» τρίτη πολιτική δύναμη στις εκλογές. Μόνο έτσι θα υπάρξουν οι πραγματικές προϋποθέσεις δημιουργίας ενός κυβερνητικού σχήματος από τα δύο (κατά συνθήκη) μεγάλα κόμματα, για να αντιμετωπιστούν αποτελεσματικά (επιτέλους) τα προβλήματα που έχει η πατρίδα.
Τέλος για μας εδώ στην Ημαθία η ανάδειξη της «Δημοκρατικής Συμπαράταξης» σε τρίτη δύναμη θα σημαίνει ότι , κατά πάσα βεβαιότητα, θα στείλουμε στο Κοινοβούλιο έναν άνθρωπο που η κοινωνική και πολιτική δράση του αποτελεί παράδειγμα για μίμηση. Ο Φώτης Καραβασίλης θα είναι πράγματι ο εκπρόσωπος της Ημαθίας των προκομμένων και δημιουργικών ανθρώπων.
ΑΣΛΑΝΟΓΛΟΥ ΚΩΣΤΑΣ
ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΗΣ Ν.Ε. ΕΚΛΟΓΙΚΟΥ ΑΓΩΝΑ
ΠΑΣΟΚ ΗΜΑΘΙΑΣ
