Δυο αγγελούδια με σπασμένα από το κύμα τα φτερά, ριγμένα στην ακροθαλασσιά της Μεσογείου. Ένα όνειρο χαμένο, που γεννήθηκε κάπου στην Ανατολή και έμελλε να μην εκπληρωθεί ποτέ. Δυο ηχηρά ραπίσματα στο πρόσωπο των “μεγάλων” της γης, που αφήνουν να εξελίσσεται μια πρωτοφανής κτηνωδία δίπλα τους χωρίς τελειωμό και χωρίς αυτοί να δείχνουν πρόθεση να τη σταματήσουν. Αποκεφαλισμοί αθώων, καταστροφές πόλεων και αρχαιολογικών θησαυρών, ατέλειωτος ξεσπιτωμός και προσφυγιά. Και οι μεγάλοι ανήμποροι (;) να βάλουν τέλος…
Δυο προσφυγόπουλα που δεν πρόλαβαν να γνωρίσουν τη ζωή γιατί καιροφυλακτούσε δίπλα τους ο θάνατος. Δυο αθώες ψυχές που προσπάθησαν να πετάξουν για να γλιτώσουν από τον σφαγιασμό, αλλά η μοίρα δεν στάθηκε ευνοϊκή δίπλα τους. Δεν τις επέτρεψε τον λυτρωμό, τις εμπόδισε να φτάσουν σαν ζωντανό μήνυμα στους “μεγάλους” της γης. Έστειλαν όμως την εικόνα τους, τα άψυχα κορμάκια τους να τα χαϊδεύει στην άμμο το κύμα, εικόνα που θα μείνει για πάντα στα μάτια και στο νου κάθε πολιτισμένου ανθρώπου.
Δυο περιστέρια πνιγμένα, στραγγαλισμένα από την ανθρώπινη αγριότητα, στέλνουν μήνυμα συμπόνιας και ειρήνης. Ζητούν από όλους εμάς, τους ελεύθερους και πολιτισμένους, να βοηθήσουμε και να συμπαρασταθούμε. Να πάρει τέλος αυτό το δράμα με τους σκοτωμούς και την προσφυγιά. Και να πετάξει επιτέλους εκεί το περιστέρι της ειρήνης.
Τ.Π.
