Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα, Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Φίλοι μου, καλή σας μέρα,
σήμερα θα μου επιτρέψετε να ασχοληθώ αρχικά με την αφεντιά μου.
Φίλε μου, Αλέξη,
επειδή η οικονομική ασφυξία είναι έντονη και αφού δεν έχω κάποιο γνωστό (κομματικό εννοώ) να με βολέψει και λόγω του ότι υπάρχουν και τέσσερα Βελεντζάκια, αποφάσισα να αυτοπροταθώ για τη θέση του συμβούλου Πρωθυπουργού.
Όπως λέμε… μπαντ μαν, καμία σχέση. Εγώ είμαι ο φατ μαν, δηλαδή φάτους όλους. Είμαι έτοιμος να εξαφανίσω … γαλάζια ανθρωπάκια (το άκουσες Ζωή!), ολόκληρο στρουμφοχωριό!
Μπορεί να είμαι παχουλός και καταφρονεμένος, αλλά με κατάλληλη γυμναστική κατάφερα να συγκεντρώσω όλο το λίπος στην περιοχή της κοιλίας. Σε αντίθεση, με τις αιθέριες υπάρξεις του σταρ σύστεμ, που έχουν κορμί θανατηφόρο και στρώματα λίπους, στον εγκέφαλο.
Αλέξη, πρέπει οπωσδήποτε να με προσλάβεις, γιατί τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
Πρέπει να ακούς τον Ρουβά, είναι διαχρονικός (τραγουδά και Θεοδωράκη πλέον!). Δες την περίπτωσή μου. Το αγαπημένο μου τραγούδι ήταν το “θα σου κάνω μακαρόνια με κιμά για να φας” και τα αποτελέσματα, είναι πλέον ορατά, δια γυμνού οφθαλμού.
Και για να “πιάσω” αμέσως δουλειά, σου προτείνω το τραγουδάκι του Σάκη,
“τώρα αρχίζουν τα δύσκολα,
τώρα τον έλεγχο χάνουμε,
τώρα που παρασυρθήκαμε,
τώρα για πες μου τι κάνουμε”.
Αλέξη μου, είμαι ο άνθρωπός σου. Θα σου λέω πάντα τι πρέπει να κάνεις.
Επί τέσσερις μήνες το “παίξαμε” πρώτοι μάγκες, τσαμπουκάδες, αλλά τώρα έφθασε η ώρα του λογαριασμού. Θα μου πείτε, δεν έγινε και τίποτα. Είναι σα να ξενυχτήσαμε ένα βράδυ στα μπουζούκια και κάναμε μερικές ζημιές! Πετάξαμε και λίγα λουλουδάκια παραπάνω. Ε, και μας ζητάνε 4 με 5 δις επιπλέον!
Αλέξη, η συμφωνία που φαίνεται ότι σύντομα θα επιτευχθεί, είναι προφανές ότι θα είναι επώδυνη και θα προσθέτει νέα βάρη στον απλό Έλληνα πολίτη.
Στην αρχή θα μας δώσουν κάποια ψίχουλα για να αποφευχθεί το μπαμ, και από Σεπτέμβριο, που θα ξεκινήσει η εφαρμογή της, πρέπει να είσαι έτοιμος.
Τότε, σε κάθε ελληνικό σπίτι θα έρχονται τα μπιλιετάκια (και όχι φιλετάκια!) και ο περήφανος Έλληνας ξαφνικά θα συνειδητοποιήσει το μέγεθος του λογαριασμού. Καλά είναι να τον “κοιμίζουμε” με διάφορα επικοινωνιακά τρικάκια, το ψέμα όμως έχει κοντά ποδάρια.
Τότε, δεν θα αρκεί η δικαιολογία και «οι προηγούμενοι τα ίδια κάνανε». Ο έλεγχος στην κοινωνία θα αρχίσει να χάνεται, αφού πρώτα θα έχεις χάσει τον έλεγχο στο εσωκομματικό μέτωπο. Εκτός αν μπεις μπροστά και αναλάβεις, … να καθαρίσεις τη μπουγάδα. Να πεις, δηλαδή, σε ορισμένα συντρόφια και συντρόφισσες να… βγάλουν το σκασμό, σούταρε μερικούς, δεν πειράζει, και προπάντων, ειλικρίνεια με το λαό.
Επίσης έχε υπόψιν ότι ο Βαγγέλης Σαμαράς θα μας έχει αφήσει (από την αρχηγία εννοώ) με ή χωρίς βουντού, δεν έχει σημασία. Η απέναντι πλευρά θα προσπαθεί για κάτι νέο, ας πούμε. Στην αρχή δεν θα είναι υπολογίσιμος αντίπαλος, αλλά δεν πρέπει να παραβλέπεις ότι το κύριο χαρακτηριστικό του εκλογικού σώματος είναι πλέον η ρευστότητα.
Και το σπουδαιότερο. Καθώς δεν θα υπάρχει δεκάρα τσακιστή, δεν θα εισπράττει το ελληνικό δημόσιο. Έτσι, η συμφωνία που θα έχει θεμελιωθεί σε αναμενόμενα εισπρακτικά έσοδα, δεν θα μπορεί να τηρηθεί. Και τότε θα αρχίσουν πάλι να γαβγίζουν και οι εταίροι - ευρωπαίοι.
Για αυτό σου επαναλαμβάνω, τώρα αρχίζουν τα δύσκολα.
Για να καταλάβεις, όμως, πόσο καλός σύμβουλος είμαι, τώρα θα σε “χαλαρώσω”. Θα σου “προσφέρω” και επιχειρήματα δωρεάν.
Για παράδειγμα, στο ζήτημα του ΦΠΑ, πολύ σωστά πρέπει να υπάρχουν διάφορες κατηγορίες.
Είναι σωστό να πληρώνουμε το ίδιο ΦΠΑ όταν γίνετε ντελίβερι με παπάκι, με ποδήλατο ή με καγιέν (υπάρχουν πλέον σε αφθονία); Και τι θα γίνεται στην περίπτωση που έχουμε ντελίβερι με γάιδαρο; (το είδα πριν από λίγες μέρες, αποτέλεσμα του σαξές στόρυ, του ακατανόμαστου! Να μην ξεχνιόμαστε και παίρνουν θάρρος, μερικοί!).
Πηγαίνω στην καντίνα “η Ζωή είναι ωραία” και παραγγέλνω τις μπιφτεκάρες μου και τις σουβλακάρες. Μου τις σερβίρει ένας εύσωμος κύριος, με κολλάν και τιράντες. Είναι δίκαιο να πληρώνουμε τον ίδιο ΦΠΑ με τη διπλανή καντίνα όπου το σέρβις “εκτελείται” από ένα μελανούρι, με γαλάζια μάτια και κορμάρα … σαν τη δική μου!
Φίλοι μου, πάλι χορτάσαμε και σήμερα!
