Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα, Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Φίλοι μου, καλή σας μέρα,
ο τίτλος ίσως να σας ξενίζει και όχι … ξινίζει, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Από τη μία μεριά υπάρχει ο Αλέξης και από την άλλη ο ΣΥΡΙΖΑ.
Στην μία όχθη είναι ο Πρωθυπουργός, ένας νέος άνθρωπος που διαρκώς εξελίσσεται. Από την πρώτη στιγμή που ανέλαβε τα καθήκοντα του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ συνεχώς μαθαίνει και ωριμάζει.
Στην αντίπερα όχθη υπάρχει το κόμμα του. Μία ομάδα από συνιστώσες που οραματίζονται τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό. Πρότυπά τους όλες οι μορφές του αποτυχημένου, όπως ο χρόνος έδειξε, σοσιαλιστικού και κομμουνιστικού κινήματος. Οι αντικρουόμενες απόψεις των συνιστωσών οδηγούν σε συγχύσεις και αδιέξοδα, με αποτέλεσμα να χάνεται η ουσία.
Αγαπητοί φίλοι - υπουργοί - στελέχη των “συνιστωσών της παράνοιας”, επειδή αλλάζετε τα κάδρα στους χώρους εργασίας σας, δεν σημαίνει ότι θα λυθούν και τα προβλήματα, αυτής της έρμης χώρας.
Και εγώ είχα στο γραφείο μου πρώτη μούρη τη Μόνικα, αλλά … μοντέλο δεν έγινα!
Στη συνέχεια τοποθέτησα τον Μέσι, αλλά ποδοσφαιριστής δεν έγινα!
Και το κυριότερο. Μπορεί να θαύμαζα την Νάντια Κομανέτσι, αλλά όταν με αντικρίζετε, δεν λέτε ότι έχω κορμί … λαμπάδα!
Αλέξη, “η ρήξη” που είναι προ των θυρών αφορά το κόμμα σου, το εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτή την “μάχη” πρέπει να γνωρίζεις ότι σχεδόν πάντα το μεγάλο πρόβλημα των αρχηγών είναι το κόμμα τους, το σπίτι τους. Και επίσης η δύναμη του ΣΥΡΙΖΑ είσαι εσύ και όχι τα στελέχη του (εξαιρέσεις εννοείται ότι υπάρχουν).
Το ποσοστό σου στις εκλογές άγγιξε το 40% επειδή σε ακολούθησε ο κεντρώος χώρος και όχι επειδή εκτινάχθηκε το ποσοστό της Αριστεράς.
Εάν αυτό δεν γίνει κατανοητό, τότε θα χαθεί η μπάλα και … ας συνεχίσουμε με ποδοσφαιρικούς όρους.
Είσαι ο προπονητής της ομάδας και αποφασίζεις το σύστημα που θα εφαρμόσεις. Το γήπεδο είναι κατάμεστο, γεγονός που σημαίνει ότι ο κόσμος για την ώρα είναι μαζί σου και δείχνει μεγάλη ανοχή.
Για να παίξει όμως μπάλα η ομάδα, πρέπει να έχει παίχτες που μαρκάρουν, κόβουν, πασάρουν, ντριμπλάρουν, σουτάρουν και βάζουν γκολ!
Πρώτα μαρκάρουμε, δηλαδή διαπραγματευόμαστε. Για να είναι επιτυχές όμως το μαρκάρισμα, πρέπει να γνωρίζουμε τα προβλήματα της χώρας, να έχουμε στοιχεία και να μπορούμε να αντιμετωπίσουμε με ρεαλισμό την πραγματικότητα.
Στη συνέχεια πρέπει να κόψουμε, να πάρουμε την μπάλα, δηλαδή. Αυτό για να συμβεί πρέπει να είμαστε καλύτερα προετοιμασμένοι από τον αντίπαλο. Δηλαδή να έχουμε καλή ενημέρωση και γνώση των θεμάτων της διαπραγμάτευσης.
Εάν τώρα πάρουμε τη μπάλα, που σημαίνει ότι η διαπραγμάτευση - προσπάθεια προχωρά με επιτυχία, τότε θα πρέπει να πασάρουμε. Αυτό δεν είναι δυνατό να επιτευχθεί με εμμονές και φαντάσματα. Απαιτείται στρατηγική και φαντασία. Εάν ο στόχος είναι η διατήρηση μιας κρατικοδίαιτης νομενκλατούρας με τη βοήθεια του κομματικού μηχανισμού και των συνδικαλιστικών συντεχνιών, τότε θα οι αντίπαλοί μας - θεσμοί, θα σκοράρουν από τα αποδυτήρια!
Ακολουθεί η ντρίμπλα, δεν είναι κάτι εύκολο. Θέλει ελιγμό, ταχύτητα, διαρκή κίνηση και όχι κατά μέτωπο επίθεση.
Τέλος για να σουτάρουμε με επιτυχία, θα πρέπει το σώμα να έχει την κατάλληλη θέση και να πατά ο παίχτης καλά στο ταρτάν. Για να βάλουμε γκολ και να νικήσουμε, θέλει πολλές ώρες προπόνησης, ακόμη.
Το επιτακτικό ερώτημα είναι ποιοι παίχτες της ομάδας σου έχουν τα παραπάνω χαρακτηριστικά και να συνεχίσεις.
