Στους χαμηλούς λόφους που σχηματίζονται στις βόρειες πλαγιές των Πιερίων, ανάμεσα στα χωριά Παλατίτσια και Βεργίνα, εκτείνεται μια πάρα πολύ σημαντική αρχαία πόλη που με βεβαιότητα ταυτίζεται με τις Αιγές, την αρχαία πρωτεύουσα του βασιλείου της Κάτω Μακεδονίας.
Τον 4ο π.Χ. αιώνα ήταν το σπουδαιότερο αστικό κέντρο της περιοχής, εδώ βρίσκονται τα πατρογονικά ιερά των Μακεδόνων μαζί με τα ανάκτορα και τους περίφημους θησαυρούς τους τάφους των Αργεαδών βασιλέων, της γενιάς που ξεκινώντας από ένα μυθικό ήρωα, τον Ηρακλή, έδωσε στην Ελληνική Ιστορία την πιο συναρπαστική μορφή της, τον Μέγα Αλέξανδρο.
Στον χώρο αυτό έζησαν και έδρασαν βασιλιάδες όπως ο Αλέξανδρος Α΄( 495-452 π.Χ.) και ο Αρχέλαος (432-399 π.Χ.) που έκανε την αυλή του κέντρο γραμμάτων και τεχνών, συγκεντρώνοντας στις Αιγές τους πιο διάσημους καλλιτέχνες και διανοούμενους της εποχής και είναι εδώ που τον Σεπτέμβριο του 336 π. Χ. μετά τη δολοφονία του Φιλίππου στο θέατρο της πόλης ανακηρύχθηκε βασιλιάς ο Αλέξανδρος ( 336-323 π.Χ.).
Στο μονοπάτι ΄΄Γαλακτό – Αγιοι Πάντες΄΄ είναι σίγουρο πως κυνηγούσε ο Αλέξανδρος (αγαπημένη ασχολία των Μακεδόνων) με απεριόριστη θέα από τους χαμηλούς λόφους τον καταπράσινο κάμπο της Ημαθίας που διασχίζει ο ποταμός Αλιάκμονας, ο μεγαλύτερος σε μήκος ποταμός της χώρας 330 χλμ., ο ιερός ποταμός των Αρχαίων Μακεδόνων.
Φθάσαμε στην Βεργίνα, το 1977 έγινε παγκοσμίως διάσημη, όταν ο Έλληνας αρχαιολόγος Μανόλης Ανδρόνικος ανακάλυψε ένα ταφικό μνημείο με τον τάφο του Φιλίππου Β΄ πατέρα του Μεγάλου Αλεξάνδρου. Το 1996 η UNESCO τον αρχαιολογικό χώρο της Βεργίνας τον συμπεριέβαλε στον κατάλογο με τα μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς.
Αφήσαμε τα αυτοκίνητα το κρύο μας υποχρεώνει να φορέσουμε ζεστά ρούχα και γάντια ( μηδέν βαθμοί).
Το μονοπάτι ξεκινά από την άκρη του χωριού Βεργίνα ( υπάρχει ενδεικτική πινακίδα), είναι σηματοδοτημένο με κόκκινα σημάδια και οδηγεί σε μια συναρπαστική πεζοπορία.
Αρχίζουμε ομαλά την πορεία περάσαμε το ρέμα Παλιοπαναγιάς και ανηφορίζουμε.
Αριστερά μας σε λόφο το αρχαίο θέατρο, τα ανάκτορα και το ιερό της Εύκλειας. Τον Αύγουστο του 2008 βρέθηκαν βόρεια του θεάτρου βάσεις αγαλμάτων και υποδοχές τράπεζας προσφορών και υπολείμματα δυο ναών του 4ου και του 3ου αιώνα π.Χ. Γύρω από τους ναούς βρέθηκαν βάσεις αναθηματικών αγαλμάτων, δυο από τις οποίες φέρουν το όνομα της Ευρυδίκης, γυναίκας του Αμύντα Γ΄ και μητέρας του Φιλίππου του Β΄. Η Εύκλεια, μια θεότητα, η λατρεία της οποίας εντοπιζόταν στις αγορές των αρχαίων ελληνικών πόλεων.
Η Εύκλεια διαθέτει χαρισματικό και προικισμένο μυαλό, σημαίνει αυτός που είναι ένδοξος και τιμημένος. Επίθετο της Αρτέμιδος ( θεά της άγριας φύσης) φανερώνει τον πολεμικό χαρακτήρα της θεάς.
Η ανάβαση στην αρχή είναι ομαλή, οδοιπορούμε ανεβαίνοντας έχοντας δεξιά μας το ρέμα, τώρα διαβαίνουμε μονοπάτι γυμνό από δένδρα σε πλαγιά και σε λίγο μπαίνουμε σε δάσος με χαμηλή βλάστηση και μικρά δένδρα (γαύροι). Σήμερα είμαστε μια μεγάλη παρέα μια συντροφιά άτομα φίλοι και μέλη του Συλλόγου.
Ακολουθούμε τα σημάδια και συνεχίζουμε .
Βγήκαμε σε δασικό δρόμο πήραμε πορεία δεξιά ανεβαίνουμε. Φθάσαμε σε ξέφωτο, το κρύο έντονο.
Από εδώ θαυμάζουμε την κορφή του Γαλακτού και τις άλλες βουνοπλαγιές φορτωμένες με πυκνά δάση και ντυμένες στο χρώμα του χιονιού..
Το μονοπάτι τώρα γίνεται απότομο και λίγο γλιστερό χρειάζεται προσοχή, κατεβαίνουμε τη βραχώδη πλαγιά συναντάμε άλλο ρέμα το προσπερνάμε τώρα ανεβαίνουμε, συναντάμε κουμαριές με τους περίεργους καφεκόκκινους γυμνούς κορμούς, μια δρασκελιά μια ανηφόρα ακόμη πριν βρεθούμε και πάλι σε δασικό δρόμο.
Πήραμε πορεία δεξιά και σε λίγο αφήνουμε το δασικό δρόμο, αριστερά τώρα ανεβαίνουμε πριν την κορυφή, το μονοπάτι χαμένο σε αγριοτριανταφυλλιές και κισσούς μας δυσκολεύουν, τώρα χαμηλή πυκνή βλάστηση και τεράστιες πέτρες.
Φθάσαμε στο βράχο του Γαλακτού 715 μέτρα, όπου υπάρχει ξύλινος σταυρός και μια επιτύμβια πλάκα.
Εδώ στις 19 Μάρτη 1878 γυναίκες της περιοχής μαζί με τα παιδιά τους έπεσαν στο φαράγγι, λέγοντας ΄΄όχι΄΄ στη βεβήλωση του ονόματος του Έλληνα και της Ορθοδοξίας από τους δυνάστες κατακτητές Τούρκους.
Ανάσες καθαρού αέρα και θέας απεριόριστης . Κάτω χαμηλά το ανακαινισμένο μοναστήρι των Αγίων Πάντων.
Επιστροφή από άλλη διαδρομή, συναντάμε και πάλι το ρέμα με το παγωμένο νερό κάνουμε προσπάθεια για να μην βραχούμε η κοίτη του τώρα είναι μεγαλύτερη. Φθάσαμε στο μοναστήρι ανάψαμε ένα κερί μέρα που είναι, θαυμάσαμε το χώρο, μας πρόσφεραν νηστίσιμο κέϊκ οι μοναχές στο αρχονταρίκι δροσιστήκαμε με παγωμένο νερό και πήραμε το δρόμο της επιστροφής.
Αφήνουμε το μοναστήρι, τώρα ανάβαση για γερά πόδια και δυνατές αναπνοές, μας τύλιξε η υγρασία του δάσους και η πυκνή βλάστηση. Με το τραγούδι του σπίνου συνεχίζουμε.
Επιστροφή από άλλη πορεία. Το μονοπάτι βρίσκεται κρυμμένο μέσα σε πυκνή - απροσπέλαστη- βλάστηση με πάρα πολύ χιόνι που μας δυσκολεύει
Πρόκειται για μια συναρπαστική και επίπονη ανάβαση.
Ορεινά λιβάδια άγρια και φιλικά ταυτόχρονα με κοπάδια από αγριόγιδα που σκαρφαλώνουν στις ράχες της πλαγιάς.
Η επιστροφή γίνεται αξέχαστη.
Η μυρωδιά της φύσης ακόμη μέσα μας. Θέλεις να μείνεις και άλλο όμως …. η επιστροφή μονόδρομος.
Τσιαμούρας Νικόλαος
