Ο βομβαρδισμός των τελευταίων γεγονότων 'ταχείας πήξεως' με αναγκάζουν να μπω στον πειρασμό και να αναφερθώ στην τρέχουσα οικονομικοπολιτική κατάσταση στην πατρίδα μας.
Δεν μπορώ να παραβλέψω ούτε να σιωπήσω για την άσχημη ψυχολογική κατάσταση των συνανθρώπων γύρω μου , να κλείσω τα μάτια μου σε αυτό που έρχεται και που όλοι είμαστε σίγουροι πως θα είναι χειρότερο από το χθες και το σήμερα που ξέρουμε.
Πώς φτάσαμε ως εδώ και το τι φταίει μπορεί να το δει και να το χορτάσει στην καθημερινότητα όλων σχεδόν των τηλεοπτικών καναλιών με τους ειδήμονες να δίνουν και να παίρνουν με το να φορτώνουν <<ελαφράν πάντα την καρδίαν>> ο ένας την ευθύνη στον άλλον και στο τέλος να μην ξέρει κανείς ποιόν να μουντζώσει και καταλήγει την μούντζα να την στρέψει στον ίδιο του τον εαυτό.
Όχι πως αυτό είναι ιδιαίτερα κακό ίσα ίσα θεωρώ πως κάνει στον καθένα μας μεγάλο καλό και τούτο , διότι με το που εισπράττεις την δική σου μούντζα , ισορροπείς , αρχίζεις και σκέφτεσαι και αυτό θα έπρεπε να είναι νομίζω και το ζητούμενο.
Ο σκεπτόμενος άνθρωπος είναι αυτός που τρέμουν οι πολιτικοί και όχι αυτός που με ένα ψίχουλο μπαχτσίσι του κλέβουν τον μισθό , την σύνταξη , την ψήφο του , την επιλογή του , την ελπίδα , το μέλλον του και τελικά το όποιο κομπόδεμα του.
Η σκέψη απαιτεί όμως καθαρό μυαλό , σύνεση , απόσταση από το χθες , αντικειμενικότητα , απλότητα και θάρρος.
Η σκέψη είναι η μόνη που μπορεί να μας οδηγήσει στην πραγματική αιτία , στην αφετηρία , στην πηγή της κατάστασης του σήμερα , σε αυτό τέλος πάντων που βιώνουμε όλοι μας , σε προσωπικό , σε οικογενειακό , σε τοπικό αλλά και σε εθνικό επίπεδο.
Τα λάθη μας πολλά και η πρόταση και πρόκληση να ανακαλύψουμε τις συνταγές εκείνες και τις ευκαιρίες για να τα διορθώσουμε επίσης τεράστια.
Συνήθως στη χώρα μας το όλο θέμα ξεκινάει , έτσι τουλάχιστον το εμφανίζουν όλα τα ΜΜΕ από τα δικά μας τα κόμματα , την εγκληματικά κακή διαχείριση που είχαν τα τελευταία τριάντα χρόνια , τα αλλεπάλληλα τραγικά λάθη , τις παραλήψεις και τις πάμπολλες αστοχίες σε όλα τα επίπεδα , την ανικανότητα , τη φαυλότητα και την εκμετάλλευση. Η διαχείριση των κοινών φίλοι μου αφέθηκε από εμάς βέβαια , δυστυχώς σε χέρια όχι απλώς ανίκανα αλλά τραγικά επικίνδυνα.
Η ανάδειξη σε όλους τους τομείς τις εξουσίας ατόμων όχι με το κριτήριο <<της ικανότητας στην διοίκηση >> η της καταλληλότητας , όχι με την αξιολόγηση και επιλογή των αρίστων αλλά με συντεχνιακά η συμφεροντολογικά η με καθαρά ωφελιμίστικα αντανακλαστικά , η διαπνεόμενα από πνεύμα συναλλαγής , όπως σε όλο της το μεγαλείο η υφαρπαγή της ψήφου μας επί πολλά χρόνια και πολλές φορές , δεν συνέβησαν όλα αυτά ερήμην μας αλλά πάνω από όλα και με εμάς .
Αυτό για να το κατανοήσουμε και να το αποδεχτούμε είναι απαραίτητο να είμαστε ειλικρινείς με τον εαυτό μας και να μην προσπαθούμε να ρίξουμε την ευθύνη στους άλλους χωρίς να ξεμπροστιάσουμε πρώτα τον εαυτούλη μας για την δική του αποκλειστική ευθύνη.
Δεν είναι εύκολο αν είσαι έτοιμος να κρίνεις και να δικάζεις πρώτο τον εαυτό σου πριν καν ξεκινήσεις να το κάνεις με τους άλλους.
Το ρηθέν του Πάγκαλου που θα παραμείνει στην Ιστορία ότι << μαζί τα φάγαμε >> όσο και εάν δεν μας αρέσει εμπεριέχει και μία μικρή η μεγάλη όπως το θέλει ο καθένας μας δόση αλήθειας , αν και οι αναλογίες στις μερίδες του φαγητού παρουσίασαν πολύ μεγάλες αποκλίσεις , αυτό βέβαια το απέκρυψε και εκείνος επιμελώς.
Δεν θα μπω στην καθημερινότητα των χωρίς έλεος ανταποκρίσεων και αποκαλύψεων των ΜΜΕ που μας αηδιάζει σχεδόν άπαντες , ο Τσίπρας να κατηγορεί τον Σαμαρά , εκείνος να του επιστρέφει το κατηγορητήριο , ο Βενιζέλος να βάλει κατά του Τσίπρα , εκείνος να επιτίθεται στην Χρυσή Αυγή , ο Καμένος εναντίων όλων η Παπαρήγα να μιλάει για άλλον πλανήτη και το σκηνικό δεν συμμαζεύεται με τίποτα.
Η δυσωδία ξεχείλισε από παντού και όλοι αυτοί που μας εξουσιάζουν ζουν σε άλλους τόπους , δεν μπορούν προφανώς να ασχοληθούν με την κοινωνία με τα δύσκολά που μας βρήκαν όλους μαζί και ψάχνουν όλοι για εύκολές και κοντόφθαλμες στιγμιαίες λύσεις κατά μόνας.
Δεν πρέπει στο σημείο αυτό να αδικήσω και να ξεχάσω κάποιους ικανούς που προσπαθούν με πείσμα να πουν αλήθειες και να βοηθήσουν στα δύσκολά , αλλά μέσα στην μπόρα στον καπνό και τη φωτιά η φωνή τους δυστυχώς χάνεται.
Ο καθένας παίζει το βιολί του μόνος του χωρίς να ακούει τα ακροατήριο του , διότι ποσώς τον ενδιαφέρουν η απόψεις των ανωνύμων Ελλήνων που αγωνίζονται για την επιβιώσει τους , αλλά ούτε και τα προβλήματα της καθημερινότητας των απασχολούν τους εξουσιαστές μας , η χρόνια ασθένεια τους μόνο η εξουσιολαγνεία αυτή της έχει κατακυριεύσει.
Εμείς τώρα οι λοιποί θυμώνουμε με όλους σχεδόν τους Ευρωπαίους που μας επιβάλανε το περίφημο Μνημόνιο και ενώ όσο μας χορηγούσανε τα δανεικά ήτανε οι καλοί μας φίλοι , τώρα απότομα γίνανε οι χειρότεροι εχθροί , λιγάκι περίεργο αλλά γενικά αποδεκτό και καθολικά εύπεπτο.
Όχι βέβαια πως και εκείνοι οι διοικούντες των δεν κάνανε το κουμάντο τους , τουναντίον κάνανε πολλά κερδοσκοπικά παιχνίδια στην πλάτη μας , αλλά στο κάτω κάτω τα συμφέροντα των συμπολιτών τους εξυπηρετούσαν και συνεχίζουν να προσπαθούν να τα εξυπηρετήσουν , διότι με αυτόν τον στόχο αναδείχθηκαν στην εξουσία των λαών των να σκέφτονται και να ενεργούν με κύριο γνώμονα πρώτα το συμφέρον των πολιτών τους.
Μήπως και οι δικοί μας διοικούντες δεν θα έπρεπε να κάνουν το ίδιο για τα δικά μας συμφέροντα και το παραβλέψανε η δεν κάνανε καν τον κόπο να το σκεφτούν η μήπως τελικά τελικά ήτανε παντελώς ανίκανοι να διαχειριστούν αυτά που τους αναθέσαμε.
Υπάρχουν λοιπόν ευθύνες τις οποίες και πρέπει να εξετάσουμε.
Ας ξεκινήσουμε με την δική μας ευθύνη η οποία εδρεύει πολύ πιο κοντά μας από ότι φανταζόμαστε , στην πόλη μας , στη γειτονιά μας , στο σπίτι μας , στις επιλογές μας , στις αποφάσεις μας , την οποία οι καιροί απαιτούν επιτακτικά από τον καθένα να την αναλάβει και να την αναδείξει. Έχουμε την ευθύνη να σκεφτούμε όχι στενά απλά και με γνώμονα το ατομικό συμφέρον αλλά αυτό του συνόλου , διότι εκεί τα συμφέροντα μας είναι και μεγαλύτερα αλλά και σημαντικότερα.
Η άλλη ευθύνη είναι αυτή των διοικούντων μας. Είναι μια τεράστια ευθύνη που δεν θέλουν με τίποτα να την παραδεχτούν με πράξεις να αναγνωρίσουν την πλήρη αποτυχία τους και να πάνε στα σπίτια τους ζητώντας ταπεινά μια μεγάλη συγνώμη από τον Ελληνικό λαό. Η άλλη οδός είναι να οδηγηθούν από τον λαό στην δικαιοσύνη και στο εδώλιο.
Επειδή ούτε το πρώτο είναι έτοιμοι να πράξουν και για το δεύτερο δεν βλέπω ακόμη τον λαό να πρωτοστατεί μας πολιορκούν με λόγια – λόγια άπειρα συνεχίζοντας τις άοκνες προσπάθειες τους να μας σώσουν , ποιοι η με ανεπάρκεια εμποτισμένοι , εδώ ταιριάζει το << να σε κάψω Γιάννη μου να σ΄ αλείψω λάδι>>.
Συμπερασματικά καταλήγουμε λοιπόν πως η προσπάθεια για ανάδειξη και ανάθεση της διοίκησης της χώρας στους άριστους και στους <<πλέον ικανούς εξ ημών>> είναι η σίγουρη συνταγή της τρίτης λύσης.
Η υπάρχουσα πολιτική τάξη σύσσωμη θα πρέπει να απέχει οικιοθελώς από το πανεθνικό πρόσταγμα αυτό και να αφήσει τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας να κάνει την επιλογή ενός ολιγομελούς επιτελείου που για δύο χρόνια θα αναλάβει να κουμαντάρει το μισοβυθισμένο σκάφος χωρίς καμία μα καμία παρενόχληση.
Διαφορετικά με αυτούς που αποδεδειγμένα υπήρξαν ανίκανοι εκτός ελαχίστων εξαιρέσεων , με κύριο χαρακτηριστικό τους τον άκρατο εγωισμό , την ψυχική ανωμαλία της αναρρίχησης με κάθε μέσον στην εξουσία και τοποθετούντες το προσωπικό τους συμφέρον και αυτό του κόμματος των πάνω από αυτό της πατρίδας και όλων ημών , το σκάφος κινδυνεύει σοβαρά να βουλιάξει αύτανδρο , θα πάμε σίγουρα στον πάτο αλλά θα είναι και αυτοί μαζί μας ας το καταλάβουν επιτέλους και εκεί κάτω στο βυθό δεν θα καλοπεράσουν μεθ’ ημών.
Ο Θεός να βάλει τα χεράκι του και εμείς το μυαλό μας για να αποτρέψουμε τα χειρότερα , αλλά πάνω απ’ όλα με αγάπη , το μεγάλο αγαθό , με ομόνοια και αλληλοβοήθεια , η ανθρωπιά ας μας εγκαταλείψει τελευταία.
Η πρόταση απευθύνεται σε κάθε υγιή Έλληνα και Ελληνίδα η Ελληνόπουλο που θέλει και να επιβιώσει αλλά και να βάλει ένα χεράκι να βοηθήσει στην αναστροφή της κατάστασης , υπάρχει ακόμη ελπίδα.
