Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα, Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Φίλοι μου, καλή σας μέρα,
μπροστά μας έχουμε τη Μεγάλη εβδομάδα. Θα φορέσουμε τα κουστούμια, τις γραβάτες και τα καινούρια μας παπούτσια και με κεφάλια γεμάτα “σοφία”, θα γεμίσουμε τις εκκλησίες. Θα ανάψουμε τα μεγάλα κεριά και θα “κάνουμε την τιμή στον Χριστό μας” να προσέλθουμε στους ναούς, λέγοντας: “θα μπορούσα να είμαι σε μπαρ ή εκδρομούλα, αλλά Σου έκανα το χατίρι και ήρθα στην εκκλησία”.
Μπορεί να αγανακτείτε με αυτά που γράφω, αλλά αυτή είναι η θλιβερή πραγματικότητα και δεν εξαιρείται ο πληκτρολογών. Αφήσαμε την πίστη μας και ασπαστήκαμε τη θρησκεία του χρήματος, του πλούτου. Θαυμάζουμε την παγκοσμιοποίηση - οικουμενισμό - αναρχοκαπιταλισμό.
Όπως τονίζει ο Μητροπολίτης Ναυπάκτου και Αγ. Βλασίου Ιερόθεος, δημιουργήσαμε τη “θρησκεία της φιλαργυρίας” που έχει δικούς της «ναούς», τις λεγόμενες αγορές, δικούς της «αποστόλους και ιερείς», που είναι οι χρηματιστές και οικονομολόγοι, δικό της «ευαγγέλιο», που προτρέπει τους ανθρώπους στην συσσώρευση υλικών αγαθών, και δικούς της «οπαδούς-λάτρεις», που είναι οι καταναλωτές.
Ορθοδοξία, φίλοι μου και αναρχοκαπιταλισμός δεν γίνεται. Το λέει άλλωστε και ο Χριστός μας στην παραβολή του άφρονα πλουσίου.
“ … ενός ανθρώπου πλούσιου έφεραν τα χωράφια του μεγάλη σοδειά και σκεπτόταν μέσα του λέγοντας. Τι πρέπει να κάνω, γιατί δεν έχω που να μαζέψω τους καρπούς μου. Και είπε: αυτό θα κάνω, θα γκρεμίσω τις αποθήκες μου και στη θέση τους θα χτίσω μεγαλύτερες και εκεί θα μαζέψω όλα τα γεννήματά μου και τα αγαθά μου και θα πω στην ψυχή μου: ψυχή έχεις μαζέψει πολλά αγαθά, που σου φθάνουν για πολλά χρόνια. Αναπαύου, λοιπόν, τρώγε, πίνε, καλοπέρνα. Ο Θεός όμως του είπε: “ανόητε, αυτή τη νύχτα σου ζητούν ξαφνικά την ψυχή σου. Όλα όσα ετοίμασες , σε ποιον θα ανήκουν τώρα;”.
Έτσι και με μας σήμερα. Μαζεύονται οι έχοντες και οι κατέχοντες γύρω από τεράστια τραπέζια, σε πολυτελή ξενοδοχεία, σε υπέροχες τοποθεσίες και συσκέπτονται και προβληματίζονται. Πως θα μεγαλώσουν τα κέρδη τους και πού θα τα τοποθετήσουνε (επένδυση, το λένε τώρα). Και αφού προσλάβουν τους καλύτερους, λύσουν τις διάφορες εξισώσεις, καταλήγουν στη λύση. Θα αυξήσουμε τα πλούτη μας μέσω των αγορών και θα τα αποθηκεύσουμε στις τράπεζες, στις θυρίδες, σε οφσόρ εταιρείες.
Και αφού βρήκανε τη λύση, έχουν πλέον δικαίωμα να ξεκουραστούν και να απολαύσουν. Φοράνε τα γιλέκα τους, τα παπιγιόν, φωνάζουν τους δούλους - υπηρέτες να τους βάλουν τα παπούτσια και όχι τα τσαρούχια, τους δίνουν οδηγίες πως θα περιποιούνται τους κήπους τους και φεύγουν με τα ιδιωτικά τους αεροπλάνα για ταξιδάκι αναψυχής, σε κάποιο πολυτελές θέρετρο.
Και αφού περάσουν μία όμορφη ημέρα και μία καλύτερη βραδιά, με ωραία εδέσματα (κάτω τα χέρια από τις προβατίνες και τα λιπαρά!), πηγαίνουν να πλαγιάσουν. Και εκεί που βλέπουν ωραία όνειρα, με τη συνοδεία μουσικής δωματίου, και χαίρονται για τη μαγκιά τους που κορόιδεψαν τα ανθρωπάκια και τους πήρανε το βιος τους μέσω του χρηματιστηρίου κ.α., ξαφνικά η μουσική υπόκρουση αλλάζει. Πλέον ακούγεται το άσμα, “οι μάγκες δεν υπάρχουν πια, τους πάτησε το τρένο”.
Πετάγονται απότομα από το χρυσά κρεβάτια τους, αλλά είναι πλέον αργά. Η μουσική που ακούγεται τώρα είναι: “ο χάρος βγήκε, βγήκε παγανιά, μέσα στη δική μου γειτονιά. … και έγινε μαύρος ουρανός και ανεμοζάλη και καπνός”.
Προσπαθεί βέβαια το σύστημα να λαδώσει το χάρο και να γλυτώσει, αλλά τα πράγματα είναι δύσκολα. Προσπαθεί να τον δωροδοκήσει με ευρώ, εταιρείες, υποβρύχια, εκτάσεις, αλλά αποτέλεσμα μηδέν. Του τάζει και δραχμές, αλλά …
Κάποια στιγμή ο χάρος του λέει: “άντε βρε επειδή σε λυπήθηκα, πιες μία φραπεδιά και μετά άσε το θέρετρο και έλα στο φέρετρο”.
Και εδώ τελειώνουν όλα.
Εάν τώρα επιθυμούμε να προλάβουμε και να αλλάξουμε, η λύση μας έχει δοθεί. Δεν είναι άλλη από την Ορθοδοξία, την… «τρελή επανάσταση». Γιατί πως αλλιώς θα μπορούσε να χαρακτηρίσει ο σύγχρονος άνθρωπος μία επανάσταση που δεν βασίζεται σε κουμπούρια και χατζάρες, στην καταστροφή, στην εκδίκηση, στο αίμα.
“Πρώτα θα γίνει η επανάσταση ενάντια στο κακό μέσα σου και ύστερα η επανάσταση ενάντια στο κακό έξω από εσένα”, τονίζει ο Άγιος Νικόλαος Βελιμίροβιτς. Και συνεχίζει: “… όμως εξεγέρσου πρώτα ενάντια στον εαυτό σου, για να μπορείς μετά, με περισσότερη δύναμη και με περισσότερο δίκιο, να εξεγείρεσαι ενάντια στους άλλους, …” . Και καταλήγει: “πρέπει να πεθάνεις και να ξαναγεννηθείς, πρέπει να μπορέσεις να σηκώσεις πάνω από τον εαυτό σου την ταφόπλακά σου και να αναστηθείς, …”.
Καλή Ανάσταση, φίλοι μου.
