Με ιδιαίτερη χαρά και υπερηφάνεια γιορτάζουμε σήμερα την επέτειο της 25ης Μαρτίου του1821. Διπλή γιορτή σήμερα θρησκευτική και εθνική.
Πανηγυρίζουμε μαζί με την εθνική μας επέτειο και τον Ευαγγελι-σμό της Θεοτόκου. Η λέξη Ευαγγελισμός σημαίνει φέρνω καλά νέα. Σύμφωνα με τη θρησκευτική παράδοση των χριστιανών η θαυμαστή είδηση της ενσάρκωσης του Σωτήρα αναγγέλλεται από τον αρχάγγελο Γαβριήλ στηv Παναγία, της οποίας το όνομα ο Ελληνικός λαός έχει συνδέσει με τις μεγαλύτερες στιγμές της ιστορίας του. Ήταν 25 Μαρτίου όταν η Ευλογημένη ανάμεσα στις γυναίκες Μαρία, μέσα από την υπερφυσική σύλληψη ύψωσε το βλέμμα στο Θεό και σήκωσε τη σημαία της πνευματικής ελευθερίας για τον άνθρωπο.
Αυτή την Άγια μέρα ο Μητροπολίτης Παλαιών Πατρών Γερμανός διάλεξε, για να σηκώσει στο Μοναστήρι της Αγίας Λαύρας τη σημαία της επανάστασης. Οι Έλληνες έδωσαν τη μεγάλη υπόσχεση να πεθάνουν "για του Χριστού την Πίστη την Αγία και της Πατρίδας την Ελευθερία."
Τέσσερις αιώνες διήρκησε η σκλαβιά του έθνους μας. Αυθαιρεσία, καταναγκασμός, παιδομάζωμα, αγραμματοσύνη, εξευτελισμός και ότι χειρότερο υπέστησαν οι υπόδουλοι Έλληνες. Τίποτε από όλα αυτά δεν ήταν αρκετό να αλλοτριώσει την ψυχή τους. Ο απαγχονισμός του Πα-τριάρχη δυναμώνει την πίστη των Ελλήνων και ατσαλώνει την θέληση για ελευθερία.
Στα δύσκολα αυτά χρόνια η εκκλησία στάθηκε καταφύγιο και παρηγοριά για τους υπόδουλους. Συσπείρωσε το γένος, διατήρησε την εθνική του συνείδηση και ταυτότητα, ενίσχυσε το φρόνημά του συντήρησε τη συνοχή του. Τα κρυφά σχολειά επιτέλεσαν τεράστιο έργο σε ότι αφορά την μεταφορά της ιστορικής μνήμης και των παραδόσεων της φυλής από γενιά σε γενιά.
Ακόμα η ιδιοσυγκρασία, η ψυχοσύνθεση και γενικά η προσωπικό-τητα των ελλήνων οδήγησε αρκετούς από αυτούς σε σημαντικές θέσεις και αξιώματα αναπτύσσοντας την τάξη των Φαναριωτών, των πλούσιων εμπόρων, των λογίων που θα συμβάλλουν στη δημιουργία οικονομικής και πολιτιστικής προόδου και θα βοηθήσουν τον ελληνικό διαφωτισμό.
Οι κυριότεροι εκπρόσωποι του διαφωτισμού Αδαμάντιος Κοραής, Ευγένιος Βούλγαρης, Ρήγας Φεραίος και άλλοι μετέφεραν στον Ελληνικό Χώρο τα ιδεολογικά ρεύματα της Ευρώπης.
Όλα αυτά ήταν σημάδια ότι είχαν ωριμάσει τα πράγματα ότι είχε έρθει πλέον η μεγάλη ώρα. Πρώτοι καλλιέργησαν αυτή τη σκέψη οι Έλληνες της διασποράς, οι οποίοι πάντα προσφέρουν υπηρεσίες στο έθνος. Τρεις εμπνευσμένοι άνθρωποι στη μακρινή Οδησσό της Ρωσίας, ο Εμμανουήλ Ξάνθος, ο Νικόλαος Σκουφάς και ο Αθανάσιος Τσακάλωφ ίδρυσαν το 1814 μια μυστική οργάνωση, τη ΦΙΛΙΚΗ ΕΤΑΙΡΕΙΑ με σκοπό να προετοιμάσουν γενικευμένη επανάσταση. Σύντομα φλογεροί πατριώτες κατέβηκαν στη πατρίδα και για χρόνια προετοίμαζαν μυστικά το έδαφος για την επανάσταση.
Το σύνθημα ήταν τα λόγια του Ρήγα "καλύτερα μιας ώρας ελεύθερη ζωή παρά σαράντα χρόνια σκλαβιά και φυλακή".
Η γενιά του ’21 ορκίζεται να ελευθερωθεί ή να πεθάνει.
Αποφασίζει να δείξει στον κόσμο ολόκληρο ότι η ελευθερία είναι το μεγαλύτερο αγαθό, αποτελεί για τους Έλληνες την κορωνίδα των αξιών, και ότι η ελευθερία δεν χαρίζεται, αλλά καταχτιέται με αγώνες σκληρούς και αδυσώπητους.Δείχνει για ακόμη μια φορά στην ανθρωπότητα ότι «η ελευθερία δεν μετριέται με το στρέμμα, με της καρδιάς το πύρωμα μετριέται και το αίμα».
Η πρώτη νίκη της Τριπολιτσάς σκορπάει ελπίδες λευτεριάς σε κάθε σπιθαμή της ελληνικής γης, τα Δερβενάκια αντηχούν τη μεγάλη νίκη του γέρου του Μοριά και την καταστροφή το Δράμαλη. Η αιώνια ελληνική ιδέα έθρεψε την ελπίδα και τον ενθουσιασμό, τη περηφάνια και το μεγαλείο. Το ένα μετά το άλλο τα διάφορα μέρη της Ελλάδας μπαίνουν στη φωτιά του πολέμου. Πολεμούν άφοβα, πολεμούν θαρραλέα. Είναι άξιοι απόγονοι των πολεμιστών του Μαραθώνα και της Σαλαμίνας. Γίνονται ήρωες και μάχονται αψηφώντας το θάνατο. Το Μεσολόγγι είναι και θα είναι πάντα σύμβολο ανδρείας και θάρρους. Ένα χρόνο αντιστάθηκε γενναία συμβάλλοντας αποφασιστικά στον αγώνα και στις 11 Απριλίου του 1826 πραγματο-ποιήθηκε η ηρωική έξοδος.
Η δόξα όμως δεν περπάτησε μόνο στη στεριά. Χύθηκε και στη θάλασσα και γέννησε Μιαούληδες, Κανάρηδες και Μπουμπουλίνες που έσπειραν τον τρόμο και τον πανικό νίκησαν στόλους και χάρισαν νέες δάφνες στην πατρίδα. Ο ποιητής Γεώργιος Δροσίνης γράφει για τον Κανάρη: "O ένδοξος πυρπολητής Κανάρης, ύστερα από την κατα-στροφή της Τούρκικης ναυαρχίδας στο λιμάνι της Χίου το 1822,γυρίζει στο λιμάνι των Ψαρών δοξοφόρος και ταπεινός και με βαθιά ευλάβεια, αναπέμπει σιωπηλά στη Μεγαλόχαρη το μεγάλο ευ-χαριστώ και για λογαριασμό του αγωνιζόμενου γένους."
Τι και αν έμεινε μαύρη και έρημη η ράχη των Ψαρών; Έγινε το σύμβολο της ανδρείας είναι και θα είναι παράδειγμα αυτοθυσίας. Δεν είναι εύκολο τόσες θυσίες να αναφερθούν. Κάθε λέξη είναι φτωχή και κάθε φωνή είναι ψίθυρος απαλός που μόλις χαϊδεύει τις γρανιτώδεις ψυχές εκείνων που πότισαν με το αίμα το δένδρο της λευτεριάς. Το Αρκάδι και το Κούγκι θα αποτελούν στους αιώνες τους φάρους που θα φωτίζουν εκείνους που ξέρουν να ζουν αλλά και να πεθαίνουν.
Έτσι η εθνεγερσία των Ελλήνων του 1821 πέτυχε την Εθνική Πα-λιγγενεσία, την αναγέννηση της Ελλάδας και με το Πρωτόκολλο του Λονδίνου της 3ης Φεβρουαρίου 1830 η διεθνής κοινότητα αναγνώρισε την Ανεξαρτησία της Ελλάδας.
Το χρέος προς την πατρίδα, βέβαια, δεν είναι μόνο χρέος πολέμου. Είναι και χρέος ειρήνης. Και σε καιρούς ειρήνης γίνεται ακόμα δυσκολότερο, γιατί θέλει έργα αρετής και δικαιοσύνης. Μια δικαιοσύνη που να πηγάζει πάνω από ταπεινότητες και μικροσυμφέροντα, κομματικές εμπάθειες και εγωισμούς- να πηγάζει από την ενότητα του Έθνους και την ομοψυχία. Γιατί όπως λέει ο Μακρυγιάννης :"Τούτη την πατρίδα την έχουμε όλοι μαζί και σοφοί και αμαθείς και πλούσιοι και φτωχοί. Όλοι αγωνιστήκαμε και δουλέψαμε μαζί για να μη λέγει ούτε ο δυνατός εγώ, ούτε ο αδύνατος. Όταν αγωνίζονται πολλοί και φτιάχνουν, να λέμε εμείς. Είμαστε στο εμείς και όχι στο εγώ."
Σήμερα, θεωρείται αναγκαία η υιοθέτηση προτύπων συμπεριφοράς που χαρακτηρίζονται από σεβασμό στις πνευματικές και ανθρωπιστικές αξίες όπως είναι ο σεβασμός στον άλλο, η διασφάλιση της αξιοπρέπειας του κάθε ατόμου και η ελευθερία σκέψης και έκφρασης και η καλλιέργεια της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης. Ιδιαίτερα στις κρίσιμες ημέρες γενικότερων ανακατατάξεων και αθέμιτων διεκδικήσεων και ανταγωνισμών, γίνεται ακόμα πιο επιτακτικό το αίτημα για ενότητα, ομόνοια, εθνική ομοψυχία και γόνιμη συνεργασία σε κάθε τομέα της ανθρώπινης δραστηριότητας και πρέπει να μας απασχολεί όχι μόνο τι μπορεί να μας προσφέρει η πατρίδα αλλά τι μπορούμε να προσφέρουμε εμείς σ΄ αυτή. Η πατρίδα μας βρίσκεται σε μια κρίσιμη καμπή της αναπτυξιακής της πορείας, αφού έχει υποστεί σε πολύ υψηλό βαθμό τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης.
Είμαστε όμως σίγουροι ότι θα ξεπεράσουμε και πάλι τα προβλήματα και όλοι μαζί ενωμένοι θα βγούμε από το τούνελ της ύφεσης και θα αποδείξουμε ότι είμαστε πραγματικοί απόγονοι και συνεχιστές των αγωνιστών του 1821 και των αρχαίων Ελλήνων, διότι δε θα πρέπει να ξεχνάμε ότι εκείνα που μας ενώνουν είναι περισσότερα από εκείνα που μας χωρίζουν.
Είναι το ελάχιστο χρέος , προς αυτούς που ζύμωσαν με το ακριβό τη αρετής το άρωμα, κάθε σελίδα του 21 και πραγμάτωσαν ιδανικά πανανθρώπινα : Την αγάπη στο Θεό και την πατρίδα, την καρτερία την αυταπάρνηση και τη θυσία. Σήμερα κάθε Έλληνας και κάθε Ελληνίδα πρέπει να αισθάνονται υπερήφανοι για το ιστορικό μας παρελθόν επειδή ως χώρα και ως λαός εδραιώσαμε την ελευθερία μας και αποτελούμε παράγοντα ειρήνης και δημοκρατίας. Την ελευθερία την κερδίζει κανείς όταν είναι έτοιμος να βάλει για αντίβαρο την ίδια του την ζωή.
Σας ευχαριστώ.
*Τουτουντζίδης Παύλος
Εκπαιδευτικός
Διευθυντής του 7ου 12/θέσιου Δημοτικού Σχολείου Βέροιας
