Του Ιωάννη Ιασ. Βελέντζα
Διπλ. Ηλεκτρολόγου Μηχανικού
Φίλοι μου, καλή σας μέρα,
αφού ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης έχει επιλέξει τον ρόλο “η μικρή Ελένη κάθεται και κλαίει”, γιατί δεν την παίζουνε οι φιλενάδες της, θα σταματήσω για λίγο να τον ενοχλώ – σχολιάζω, μήπως και η ηρεμία τον βοηθήσει να κατανοήσει τι κάνει αυτή τη στιγμή. Πρόσεξε, πρώην πρωθυπουργέ:
Δεν αποχωρείς από την πολιτική σκηνή ελπίζοντας ότι θα σε ξανακαλέσει σύντομα ο ελληνικός λαός. Για να γίνει αυτό, πρέπει να μην τα καταφέρει η σημερινή κυβέρνηση, δηλαδή με άλλα λόγια “προσδοκάς” την αποτυχία της χώρας, με ότι αυτό συνεπάγεται.
Και τότε, εμείς, θα σε ξαναδούμε στο ρόλο του έφορα τσουνάμι, ως “χρυσή εφεδρεία”, μαζί με τα διάφορα στελέχη σου, μεταξύ των οποίων και εκείνη η κυρία - στέλεχος της ΝουΔούλας που ανήρτησε στο διαδίκτυο βαρύγδουπη πολιτική δήλωση: “ … θέλω να σας δω στα τέσσερα, να σέρνετε τη χώρα στον όλεθρο για να τελειώσουμε με την αριστερά μία και καλή και να μην προλάβετε ...”. Σταματώ εδώ, διότι και η βλακεία και η ανευθυνότητα έχουν τα όριά της.
Λοιπόν, φίλε μου Αλέξη, ανέλαβες ένα καράβι που προσπαθεί να μην βυθιστεί ή καλύτερα, για να γίνουμε της μόδας, ανέλαβες μηχανοδηγός σε ένα τρένο που οδεύει σε παλαιές και φθαρμένες ράγες. Για να τα καταφέρεις, δεν πρέπει να ξεχνάς ότι:
•η πατρίδα μας οδηγήθηκε στη διάλυση από ανεπάγγελτους κληρονόμους, από φαύλους και ευνοούμενους
•η πορεία ενός λαού - έθνους είναι συνάρτηση με την ποιότητα και όχι την ποσότητα της ηγεσίας του
•ένα κράτος καταρρέει πολιτικά, οικονομικά, κοινωνικά… όταν διοικείται από μετριότητες
•η παρακμή και η πτώση ενός λαού είναι η επιτυχημένη συνταγή των ανόητων, των δειλών, των τυχάρπαστων, των ανήθικων…
•το ήθος, η ανιδιοτέλεια, η ακεραιότητα, η παιδεία, η αγάπη για το λαό, είναι από τα βασικά χαρακτηριστικά ενός επιτυχημένου μπροστάρη
Συνεχίζοντας, Αλέξη, δεν πρέπει να ξεχνάς,
τη συνάντηση του στρατηγού Νικολάου Πλαστήρα με τον Άγγλο πρέσβη Λίντλεϊ, μία ημέρα πριν από την απόφαση του έκτακτου στρατοδικείου για τους πρωταίτιους της Μικρασιατικής Καταστροφής, στην “δίκη των έξι”, τη νύχτα της 14ης Νοεμβρίου 1922.
Πρέσβης: “έχω εντολή της κυβερνήσεως μου να σας καταστήσω γνωστό ότι καταδικαστική απόφασις δεν θα εύρισκε ευμενή απήχηση στην αγγλική κοινή γνώμη και στην κυβέρνηση της Μεγάλης Βρετανίας”,
Ν. Πλαστήρας: “δεν σας επιτρέπω να υβρίζετε την ελληνική δικαιοσύνη ούτε να επεμβαίνετε στα εσωτερικά μας. Δεν είμεθα αποικία σας. Το είδαμε το ενδιαφέρον σας όταν πολεμούσαμε μόνοι στην Μικράν Ασία, όταν απαθείς παρακολουθούσατε τις σφαγές στην Σμύρνη, όταν δίνατε τη Θράκη στον Κεμάλ”.
Ο Άγγλος πρέσβης συνέχισε προειδοποιώντας ότι θα αποχωρούσε από την Αθήνα σε περίπτωση εκτελέσεων, πιστεύοντας ότι ο εκβιασμός θα είχε αποτέλεσμα.
“Η Ελλάς υπήρξε τιμία σύμμαχος”, του απάντησε ο Πλαστήρας. “Εγκατελείφθη αλλά συνέχισε τον αγώνα. Είδε τους πληθυσμούς της να σφάζονται, την ελληνική γη να ακρωτηριάζεται. Μπορεί να ζήσει και μόνη. Και αν καταρρεύσει, θα στήσουμε στον Κάβο Μαλέα μία πινακίδα που θα γράφει πως εδώ ανθούσε κάποτε ένας πολιτισμός που κατέστρεψαν οι Δυτικές Δυνάμεις με πρωταγωνίστρια την Αγγλία. Αυτό να διαβιβάσεις στην κυβέρνησή σου. Δεν νομίζω πως έχουμε τίποτε άλλο να πούμε”.
Τί ομοιότητα το χθες με το σήμερα!
Αφού λοιπόν, Αλέξη δεν ξεχνάς, θα πρέπει και να τραγουδάς για να “χαλαρώνεις”. Συστήνω, Βασίλη Καρρά και:
“καλύτερα στον κόσμο μου,
στην τρέλα τη δική μου
και ότι με κάνει ελεύθερο
ας γίνει φυλακή μου.
Καλύτερα στον κόσμο μου,
απόφαση δική μου
και ας είναι η σωτηρία μου, η καταστροφή μου…
ΕΠΙΛΟΓΗ ΜΟΥ”.
