Το Σάββατο 1 Νοεμβρίου 2014 πραγματοποιήθηκε το 10ο ΠανΕλλαδικό φεστιβάλ Ποντιακών χορών, που διοργάνωσε η Παμποντιακή Ομοσπονδία Ελλάδος (Π.Ο.Ε), στο πλήρες θεατών κλειστό γυμναστήριο Λάρισας. Μέλη της Π.Ο.Ε. είμαστε 400 και πλέον πρωτοβάθμια σωματεία από όλη την Ελλάδα. Από το Έβρο μέχρι την Καλαμάτα και από τη Κέρκυρα μέχρι τη Ρόδο.
Ο Πολιτιστικός σύλλογος Λευκαδίων «Τα Ανθέμια» συμμετείχε με 12 νέους και νέες χορευτές του συλλόγου. Οι νέοι και νέες των Ποντιακών σωματείων με την παρουσία τους έστειλαν μηνύματα σε πολλές κατευθύνσεις.
Ότι είναι συνεχιστές μιας πλούσιας παράδοσης (χορός, τραγούδι, μουσική, ενδυμασία).
Ότι έχουν συναίσθηση της βαριάς πολιτιστικής κληρονομιάς τους.
Ότι είναι χρέος τους να συνεχίσουν τον αγώνα, για τη διεθνή αναγνώριση της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου, από τους νεοτούρκους και τους κεμαλικούς.
Το φεστιβάλ ήταν αφιερωμένο στον Δημήτρη Ψαθά.
Ο Δημήτρης Ψαθάς γεννήθηκε στην Τραπεζούντα του Πόντου το έτος 1907. Ως μαθητής δημοτικού σχολείου στο Φροντιστήριο Τραπεζούντας ήταν πολύ καλός στις εκθέσεις. Από μικρή ηλικία εργάσθηκε ως διπλωτής στην εφημερίδα «Φάρος της Ανατολής» των αδελφών Σεράση, που εκδίδονταν στην Τραπεζούντα. Το 1923 έφθασε στην Αθήνα μετά τη συνθήκη της Λωζάνης, όπου τελείωσε τις σπουδές του στη δημοσιογραφία, στην ευθυμογραφία και το θέατρο. Το 1937 κυκλοφόρησε το πρώτο χιουμοριστικό βιβλίο του «Η Θέμις έχει κέφια». Ασχολήθηκε ως δημοσιογράφος, χρονογράφος, ευθυμογράφος και θεατρικός συγγραφέας
Πολλά από τα έργα του έγιναν μεγάλες θεατρικές και κινηματογραφικές επιτυχίες τις οποίες ερμήνευσαν σπουδαίοι ηθοποιοί.
Μερικά από τα έργα του είναι : «Μαντάμ Σουσού», «Αντίσταση», «Το στραβόξυλο», «Ο εαυτούλης μου», Οι ελαφρόμυαλοι», «Φον Δημητράκης», «Ζητείται ψεύτης», «Ένας βλάκας και μισός», Φωνάζει ο κλέφτης», «Χαρτοπαίκτρα». Επίσης εξέδωσε το 1966 και ένα ιστορικό χρονικό από τη ζωή, τους διωγμούς και την αντίσταση του Ελληνισμού της ιδιαιτέρας του πατρίδας, με τίτλο «Γη του Πόντου».
Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το βιβλίο αυτό: «Χρόνια και χρόνια πότιζε με τον ιδρώτα του ο Πόντιος δουλευτής τούτη τη γη που την ευλόγησε ο ιδρώτας και το αίμα των προγόνων –είναι δεμένος με δαύτη- σε τούτα τα χώματα γεννιέται, εδώ πεθαίνει, φεύγει η μια γενιά και έρχεται ή άλλη, καθώς αργοδιαβαίνουν οι αιώνες και γράφουν την πανάρχαια και πολυτάραχη ιστορία τούτου του Ελληνισμού, που η φύτρα του κρατά από την Ιωνία και την Αρχαία Ελλάδα. Είναι ένας ολόκληρος λαός τούτος εδώ που άντεξε στον Τούρκο και ζει με τις χαρές του, με τις έγνοιες του, με την δουλειά του και με το σκόλι - λαός Ελληνικός – ολούθε οι εκκλησιές του, ολούθε τα σχολεία του και στο πιο μικρό χωριό. Στα πανηγύρια έρχονται τα παλληκάρια των χωριών, ζωσμένα στα άρματα, σταυρώνουνε τις κάμες (μαχαίρια) καθώς χορεύουνε τη «Σέρρα», λεβέντικα, περήφανα και σειούνται αντρίκια καθώς γονατίζουνε ζερβά , δεξιά, χοροπηδώντας –χά χάάά ! – για να θαυμάσουν κι οι κοπέλες και οι άντρες».
Παραλληλίζοντας τις εικόνες αυτής της αφήγησης με την σημερινή εικόνα των νέων να χορεύουν τη «Σέρρα», είναι σαν μην έχουν περάσει τα 95 χρόνια από τον ξεριζωμό των προγόνων μας. Η ιστορία, οι αγώνες και η παράδοσής μας είναι υγιείς και βαθιά ριζωμένες στις ψυχές μας. Το δένδρο αυτό του Ελληνισμού μπολιάζεται συνεχώς με νέο αίμα, μεγαλώνει, και αναδύει ομορφιά, λεβεντιά και πατριωτισμό.
Ηλίας Αλιτζανίδης
