Στην σκεπή του παλιού,ερειπωμένου και εγκαταλειμμένου κτιρίου της φωτογραφίας μας,έκαναν την φωλιά τους περιστέρια,αναπαυόμενα από την θεϊκή πρόνοια που φροντίζει την πλάση από το τελευταίο μικρό της μυρμήγκι,μέχρι τον πρώτο άρχοντα του κόσμου τούτου.Αλήθεια πόσες ιστορίες ανθρώπινες έχουν να διηγηθούν τούτοι οι τοίχοι και τα ερειπωμένα νταβάνια; Πανδαμάτωρ ο χρόνος,καταδεικνύει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο το "πάντα ματαιότης τα ανθρώπινα",σε μια τόσο πρόσκαιρη γήινη ζωή,που είναι πύλη εισόδου για την αιωνιότητα με την Ανάσταση Ζωής ή την Ανάσταση Κρίσεως.Περαστικοί είμαστε σε αυτήν την σύντομη περιοδεία και όσο πιο γρήγορα το συνειδητοποιούμε,τόσο πιο γρήγορα θα σταματήσουν οι πόλεμοι, τα εγκλήματα, η πείνα, η αδικία, η καταφρόνια των συνανθρώπων μας.
Ο Γιώργος Παπανδρέου «δικαιολόγησε» την απουσία του...
Αρκετά σχόλια διαβάσαμε για τις απουσίες πολιτικών...
