Είναι γνωστή η θέση μου για τη διαδοχή των γενεών. Γνωστή και η βοήθεια που προσέφερα στους νέους για τη δημιουργία της κίνησης νέων του CIOFF Ελλάδος. Θα πει κανείς, τι κίνηση είναι αυτή και τι αλλάζει στην κατάσταση που ζούμε; Για να είμαστε ρεαλιστές, δεν αλλάζει τίποτε στην κρίση. Αλλάζει τα πάντα στη νοοτροπία που αντιμετωπίζουμε τους νέους και την υλοποίηση της διάθεσης των νέων να περάσουν από την αδράνεια στη δράση.
Για ξεκούραση, όποτε μπορώ, βρίσκομαι για κάποιες ώρες στο κτήμα μου. Σπάνια κάποιος μεγάλος να λέει μπράβο στους νέους που θέλουν να ασχοληθούν με τα κτήματα. Το συχνότερο είναι να ακούω "μαλωσιές", "τίποτα δεν ξέρεις, τίποτα δεν κάνεις σωστό". Κι ο νέος, όταν δεν έχει διάθεση να κουράζεται χωρίς να ακούει έναν καλό λόγο, προτιμάει την καφετέρια.
Δεν κάνω συστάσεις στους νέους, προτιμώ τον διάλογο. Ακόμη, προβάλλω πρότυπα υπομονής και επιτυχίας νέων που παρέβλεπαν και επέμεναν, ως την αναγνώριση της δουλειάς και της αξίας τους και πέρασαν από την περιθωριοποίηση στην επιτυχία.
Για τον διάλογο θα έβαζα στο τραπέζι την ερώτηση προς τους γονείς πρώτα: Σας αρέσει να είστε αβοήθητοι στη δουλειά και να δίνετε και από πάνω χρήματα στους νέους σας για τα ξενύχτια τους, αρκεί να έχετε την αίσθηση ότι είστε τα αφεντικά;
Για τους νέους θα ρωτούσα, αισθάνεστε καλά, όταν ζητάτε χρήματα από τους γονείς σας χωρίς να τους βοηθάτε στη δουλειά, απλά και μόνο γιατί δεν έχετε υπομονή να τα βρείτε με τους γονείς σας;
Για παράδειγμα θα αναφερόμουν στην κίνηση των νέων του CIOFF. Τι δεν άκουσαν αυτά τα παιδιά! (Τα λέω παιδιά λόγω της δικής μου ηλικίας, δεν είναι παιδιά πλέον). Τί άκουσαν λοιπόν στη Θεσσαλονίκη από το Δ.Σ. του Εθνικού Τμήματος του CIOFF. "Θέλετε να συστήσετε τμήμα Νέων του CIOFF να μας πάρετε τις καρέκλες; Ποιες εγγυήσεις έχουμε ότι δεν θα το κάνετε; Έπειτα η Νάουσα γιατί; Πού είναι οι άλλες πόλεις. Σε κάθε περίπτωση θα το σκεφτούμε και τα ξαναλέμε μετά εξάμηνο".
Από εξάμηνο σε εξάμηνο πέρασαν 3 και 1/2 χρόνια. Χρειάστηκε να γράψω εκείνο το άρθρο, που το περιέλαβα και στον 5ο τόμο των ΨΗΦΙΔΩΝ, "Αλίμονό σου κατακαημένη πατρίδα", περισσότερο για τους εδώ, παρά για τους εκτός Ναούσης. Τέλος καλό, όλα καλά. Χρειάστηκαν τριάμισι χρόνια επιμονής, δράσεων, όμορφων δράσεων, που προβλήθηκαν δημόσια με θετικά σχόλια από τον τύπο, και υπομονής που θα την έλεγα Ιώβεια υπομονή.
Όταν βρεθεί η χρυσή τομή στις σχέσεις των νέων και των παλαιών, στην οικογένεια, στην πόλη, τότε τα επιτεύγματα προοιωνίζονται ευχάριστα θετικά. Οι 20 νέοι της κίνησης Νέων του CIOFF εκ των οποίων οι 5 είναι από τη Νάουσα, έστησαν κυκλικό χορό για την επίσημη αναγνώρισή τους από τον διεθνή CIOFF και ήδη ο κύκλος μεγαλώνει. Το βλέπω στις εκδηλώσεις χαράς των νέων από όλο τον κόσμο. Μπαίνουν στον κύκλο οι: Ramiro Mansutti (Αργεντινή) Jessica Latourrette (Γαλλία) Ruth-Dolores Villanueva-Friedrich (Καναδάς) Suvi Puranen (Φιλανδία) Sherling de la Paz (Καναδάς) Chiara D'elia (Ιταλία) Emerson Farith Fandinuo (Κολομβία) Kaia Kärner (Εσθονία) Masa Kumperger (Σλοβενία) Alan Delgado (Περού) Ana Florim (Πορτογαλία) Catherine Estigarribia (Παραγουάη), Edith Vuignier (Ελβετία), Felix Moreno (Βενεζουέλα), Ioanna Nizamska (Βουλγαρία), John Macaulay (Νέα Ζηλανδία), Josè Mora Quiros (Κόστα Ρίκα), Loida Molina (Κούβα), Luisa Maciel Monteiro (Βραζιλία), Magdalena Ullmann (Αυστρία), Nertila Mihali (Αλβανία), Ploy Suchitra (Ταϊλάνδη) και άλλοι.
Εύχομαι στους Νέους μας αυτός ο χορός να κρατήσει διά βίου στην υπηρεσία της φιλίας και της ειρήνης που υπηρετούμε μικροί - μεγάλοι στον CIOFF.
