ο Καλοκαίρι εφέτος ξεκίνησε ιδιαίτερα θερμό, όχι λόγῳ ζέστης, αλλά γιατί από την πρώτη ημέρα άρχισαν να μας φεύγουν πολύτιμοι άνθρωποι.
Στο σημείωμα αυτό θα αναφερθώ ειδικότερα στον Γέροντα Μωϋσή, ο οποίος μαζί με τα άλλα πνευματικά χαρακτηριστικά, είχε έντονο το αίσθημα του χιούμορ-δείγμα ιδιαίτερης ευφυΐας. Έτσι, γιά λίγη αναψυχή.
Συνήθως έλεγε τα ίδια ανέκδοτα, και ενώ έκανε τους άλλους να πέφτουν κάτω από τα γέλια, ο ίδιος έμενε απολύτως σοβαρός. Ούτε καν χαμογελούσε.
Συχνά έκανε μεγάλες δίαιτες, λόγῳ και των πολλών του περιπετειών με την κλονισμένη του υγεία. Έλεγε κάνω δίαιτα. Ποιά δίαιτα, γέροντα. -Αυτήν την περίοδο της πάπιας. Ξαφνιασμένοι οι άλλοι, ξαναρωτούσαν: ποιά είναι αυτή η δίαιτα; -Τρώω από όλα και κάνω την πάπια.
Άλλοτε πάλι έκανε την δίαιτα του ανανά. Δηλαδή; -Τρώω από όλα εκτός από ανανά.
Εκείνο όμως που έκανε τους ακροατές στην αρχή να γεμίζουν αγωνία και ύστερα να κρατούν την κοιλιά τους, ήταν το ανέκδοτο με τους οικολόγους.
Κάποια φορά, εκεί στην Αμερική, ένας ιεροκήρυκας πήγε να κάνει τα κηρύγματά του σε ένα πλούσιο χωριό. Το Σαββατόβραδο, γιά να ετοιμαστεί, ζήτησε από τον πάστορα της ενορίας, να τον κάνει μία βόλτα στην περιοχή γιά να γνωρίσει καλύτερα τον κόσμο, και συγχρόνως να πάρει υλικό γιά το κήρυγμα της Κυριακής.
Ενώ λοιπόν έκαναν την βόλτα τους, βλέπουν σε ένα ράντσο ένα προβατάκι με ένα πόδι ξύλινο και τα άλλα κανονικά. Ενθουσιάστικε ο πάστορας.
Την άλλη ημέρα, στο κήρυγμα περί αγάπης, λέει: -Αγαπητοί μου, θέλω να σας συγχαρώ και γιά το ότι η αγάπη σας είναι τόσο μεγάλη που φτάνει και μέχρι τα ζώα. Να εψές, σε μία φάρμα,είδαμε με τον εφημέριό σας ένα προβατάκι - σημειωτέον ότι το ποβατάκι γινόταν και κατσικάκι, ή και άλλο ζωντανό - που είχε τρία κανονικά ποδαράκια και ένα ξύλινο. Είστε πολύ καλοί χριστιανοί, αφού αγαπάτε τόσο πολύ τα ζωάκια.
Πέρασε η ώρα, τελείωσε ο εκκλησιασμός, και οι κληρικοί βγήκαν από το ιερό γιά να φύγουν. Τότε μία οικογένεια τους περίμενε, και ο σύζυγος σταμάτησε τον ιεροκήρυκα, και ήθελε επίμονα να τον πει κάτι. Ο ιεροκήρυκας στάθηκε, και ο άνθρωπος εκείνος ρώτησε πού βρισκόταν εκείνο το κτήμα. Ο ιεροκήρυκας προσδιόρισε την περιοχή, και τότε είπε ο κύριος: -Ξέρετε, πάτερ, αυτό το κτήμα είναι δικό μας.
Αυτό ήταν. Ο ιεροκήρυκας δεν έκρυψε τον θαυμασμό του, τον αγκάλιασε και άρχισε να τον επαινεί:-Ω, μπράβο, καλέ μου άνθρωπε. Πόση αγάπη έχεις; Είδα το ζωάκι σας και πολύ συγκινήθηκα.
Μάταια ο κύριος εκείνος προσπαθούσε κάτι να πει: -Ξέρετε, πάτερ.... -Ναι, άνθρωπέ μου, σε καταλαβαίνω. Ο Θεός είπε να αγαπάμε και τα ζώα. Μπράβο, μπράβο. -Μα, πάτερ μου, ... προσπαθούσε να μιλήσει ο άλλος. -Ναι, ναι, ξέρω, σας συγχαίρω μέσα από την καρδιά μου. -Μα, πάτερ μου, ...
Οπότε παίρνει τον λόγο ο εφημέριος και λέει: -αφήστε τον να μας εξηγήσει. Τί θέλει να σας πει.
- Πέστε μου λοιπόν, πώς νοιώθετε, ύστερα από μία τόσο μεγάλη και καλή πράξη;!
Και ο ιδιοκτήτης της φάρμας, με την σχετική συστολή, λέει: -Ξέρετε, πάτερ, μου, το τρώμε λίγο λίγο....
Οπότε, καταλαβαίνετε τί γινόταν στο ακροατήριο!!!!!!
Ο Θεός να αναπαύσει την πονεμένη από το πλήθος των δυσκολιών ψυχή του. Αμήν.
Στον πολύ αγαπητό μας Γέροντα πλέον πατέρα Χρυσόστομο, να δίνει παρηγορία και παράκληση. Αμήν.
Καλή Σας μέρα.
